Program Geliştirmede Egitime İlişkin Temel Kavramlar
Eğitimde Program Geliştirme
1. Eğitime İlişkin Temel Kavramlar:
Latince “educere”den gelen ve “ortaya çıkarmak, yetiştirmek” anlamına gelen eğitim, insanları yetiştirerek insan topluluklarının devamlılığını sağlayan en önemli kurumlardan biridir (Tanilli, 2009).
Eğitim, insanlığın doğuşundan beri daima olagelmiş ve insanın öğrenme yeteneği ve ihtiyacı ile başlamıştır. Günümüzde de uygarlık düzeyi ne olursa olsun her toplumda da süregelmektedir. Bu doğrultuda eğitim, yeni kuşakların, toplum yaşayışında yerlerini almak için hazırlanırken gereken bilgi, beceri ve anlayışlar elde etmelerine ve kişiliklerini geliştirmelerine yardım etmek etkinliği; süreç olarak eğitim, önceden saptanmış amaçlara göre insanların davranışlarında belli gelişmeler sağlamaya yarayan planlı etkiler dizgesidir (Oğuzkan, 1993, s.46).
Eğitim tarihini incelediğimiz zaman her ülke kendi şartları ve ideolojisine uygun bir eğitim sistemi oluşturmuştur ve oluşturmaya devam etmektedir. Eğitim sistemi toplumun çözülmesine, bütünlüğüne ve gelişimine etki etmektedir. Bu etkiden olumlu yararlanabilmek için ülkeler eğitim ile ilgili sorunlarını, eğitimine etki eden faktörleri ve nedenlerini anlayabilmek ve eğitiminde bunları sağlayabilmek için başka ülkelerdeki eğitim sistemlerini, eğitim yöntemlerini ve uygulamalarını araştırmak durumundadır. Bunun yanında, insanların kültür anlayışını genişletebilmek, uluslar arası iletişimi ve anlayışı sağlayabilmek için de farklı ülkelerin eğitim sistemleri incelenmelidir (Korkmaz, 2005, s.1).
“Kişinin yetişmesi, gelişmesi için toplum itibarı bakımından bireysel, sosyal ve siyasal bir kurum olarak görülmektedir” (Alıcıgüzel, 1975, s:13).
“Eğitim bireyin davranışlarında kendi yaşantısı yoluyla ve kasıtlı olarak istendik değişme meydana getirme sürecidir” (Ertürk, 1972. s:12).
- Kasıtlı: plan ve program dahilinde.
- Kendi yaşantısı yoluyla: Kişinin sürecin içerisinde var olması.
- İstendik: Eğitimin gerçekleştiği o toplumun beklentisine uygun olması.
- Süreç: Öğrenmeler bir araya gelerek eğitimi oluşturmaktadır. Bunun için de belli bir süre geçmesi gerekmektedir. Bu yüzden eğitim bir süreç gerektirmektedir.
1.1. Eğitim Türleri
Özdemir, Yalın, Sezgin (2004), eğitimin formal ve informal olmak üzere ikiye ayrıldığını öne sürmektedir. Özdemir vd. formal eğitimin planlı, programlı, bir amaç doğrultusunda belirli bir mekanda uzman kişilerin rehberliğinde düzenlenen bir etkinlik olduğunu; informal eğitimin ise bireyin içinde bulunduğu ortamda istemsiz ve denetimsiz bir şekilde kültürlenmesi olduğunu savunmaktadır.
Formal Eğitim: İnformal Eğitim:
- Planlıdır. - Plansızdır.
- Amaçlıdır. - Belli bir amacı yoktur.
- Öğretici vardır. - Net değildir, belli değildir.
- Yer, yöntem, süre, içerik ve uygulama bellidir.
- Olumlu ya da olumsuz davranışlar olabilir.
- Olumlu davranışlar çıkarmaya yöneliktir
- Aile, arkadaş çevresi, kitle iletişim araçları, sokak vs bu ortamlarda olabilir.
Eğitim Türleri içinde yer alan Formal Eğitim de aşağıdaki gibi ikiye ayrılmaktadır:
Örgün eğitim, belli bir yaş grubundaki bireylere, Millî Eğitimin amaçlarına göre hazırlanmış eğitim programlarıyla okul çatısı altında düzenli olarak yapılan eğitimdir (Taymaz: 1978 akt. Demirel: 2007).
Yaygın eğitim ise, örgün eğitim sistemine hiç girmemiş, bu sistemin her hangi bir kademesinde bulunan veya bu kademelerden ayrılmış olan kişilere ilgi ve gereksinme duydukları alanlarda yapılan eğitimdir (Taymaz: 1978. Akt. Demirel: 2007).
Örgün Eğitim Yaygın Öğretim
- Yaş bellidir. - Belli bir yaş yoktur.
- Kademeler ön koşuldur. - Kademe ve ön koşulluk yoktur.
- Milli Eğitimin temel amaçları vardır - Bireyin amaçları vardır.
- Okul öncesi, ilköğretim, Orta öğretim, Yüksek öğretim, açık öğretim, uzaktan öğretim vs.
- Halk eğitimi, dershaneler, özel kurslar, hizmet içi eğitim kursları vs.
Öğrenme, daha önce hiç yapmadığınız bir şeyi yapabilmek ve onu tekrar yapabilecek kadar hatırlayabilmektir.
Öğrenme bireyin çevresiyle etkileşimi sonucu bilgi veya davranışlarda meydana gelen kalıcı izli değişme olarak da tanımlanabilir (Özdemir vd.: 2004).
Öğretme, öğrenmenin sağlanması ya da davranış değişikliği meydana getirmek amacıyla çevrenin düzenlenmesi olarak tanımlanabilir (Özdemir vd.: 2004).
1.2. Sistem Olarak Eğitim
Sistemler açık, kapalı ve yarı açık olmak üzere üç grupta incelenmektedir. Bu sınıflamayı benimsemeyen Sönmez (1987) ve Alıç (1991)’ın açık, kapalı ve yarı açık sistemi sınıflaması aşağıda özetlenmektedir:
1. Açık Sistem:
Açık sistem, girdiler, işlemler, çıktılar ve dönütten oluşan ve en az bir amacı gerçekleştirmek üzere örgütlenip uygulamaya konulan ve uygulama sonuçlarına göre yeniden düzenlenen bir örüntü olarak tanımlanabilir. Daha yalın bir tanıma göreyse çevreden girdiler alan,bunları işleyerek çevreye çıktılar sunan ve çıktılarına ilişkin dönüt alan ve en az bir amacı gerçekleştiren sistemlere açık sistemler denmektedir.
2. Yarı Açık Sistem:
Yarı açık sistemde, girdiler, işlemler ve çıktılar yer almakta ancak yeterli ve sürekli dönüt bulunmaktadır.
Bu yüzden de sistemin amacına ulaşıp ulaşmadığı, ne düzeyde ulaştığı, aksaklıkların hangi öge ya da ögelerden kaynaklandığı bilinememekte ve buna yönelik önlemler alınamamaktadır.
Bu da sistemin ya sağlıksız büyümesine ya da küçülmesine fakat her iki durumda da bozulmasına ve bir süre sonra da ölmesine yol açabilir. Sistemin bozulup ölmesi durumuna “entropi” denmektedir.
3. Kapalı Sistem:
Yeterli girdisi ya da çıktısı bulunmayan bunun sonucu olarak da dönüştü olmayan sistemler kapalı sistem olarak tanımlanmaktadır.
Örneğin yeterli kayıt alamayan ya da mezun veremeyen bir okul, kapalı sisteme örnek olarak verilebilir. Kapalı sistem, çevresi ile etkileşimde bulunmayan bir sistemdir. Kapalı sistemlerde başıboşluk hakimdir ve sistem bir süre sonra bozulup ölmeye mahkumdur.
1.3.Açık Sistemin Özellikleri
Açık sistem içinde yer alan ögelerden birinin ya da ikisinin bulunmaması sistemin yapısını ve türünü etkilemektedir. Sistem içindeki tüm ögeler birbirleriyle yakın bir ilişki içindedirler. Açık sistem içinde yer alan ögeler, girdiler, işlemler, çıktılar ve dönüktür. Her bir öge aşağıda ayrı ayrı incelenmektedir.
1. Girdiler: Sistemin amacını gerçekleştirmek için dışarıdan alınan ve gerekli olan her tür malzeme, bilgi ve insan kaynağı girdi olarak tanımlanabilir (Sönmez: 1987). Örneğin bir üniversitenin girdileri, öğrenciler, binalar, öğretim görevlileri, bilgi, para, vb. olabilir. Bir sistemin çıktıları başka bir 3 sistemin girdileri olabilir. Örneğin orta öğretimi bitiren ve üniversite seçme sınavını kazanan öğrenciler orta öğretim için çıktı, üniversite için girdi olarak kabul edilebilir. Sönmez (1987)’e göre, her sistemin girdisi, o sistemin amacına uygun nicelik ve nitelikte olmalıdır.
Üniversitenin Yabancı Diller Yüksek okuluna gereğinden fazla eleman alınırsa ya da alınan elemanlar İngilizce bilmiyorsa ya da öğretmenlik becerilerine sahip değilse bu, o sistemin girdilerinde bir aksaklık olduğunun göstergesi olarak kabul edilebilir. Bu da sisteme zarar verir.
2. İşlemler: Sistemin girdilerinin, amaçlar doğrultusunda işlendiği, biçimlendiği, yeniden oluşturulduğu yani istendik ürün durumuna getirildiği bölüm işlemler olarak tanımlanmaktadır(Sönmez: 1987).
İşlemler kısmında, sistemin girdileri sistemin amacını gerçekleştirmek üzere tek tekya da birlikte işe koşula bilirler. Sistemin en önemli ögesi işlemlerdir.
Tüm sistemlerin işlemleri vardır. İşlemler bölümü de kendi içinde girdi, işlem, çıktı ve dönüt özelliklerini içerir. Örneğin selüloz fabrikasının girdisi ağaç işlenerek kağıt olur, kağıt işlenir kitap olur, kitap işlenir bilgi olur gibi. İşlemler bölümünde iç dönütler önemlidir. İç dönütler sistemin istikrarlı duruma gelmesini sağlarlar. Sistemin nitelik ve nicelik olarak hangi girdilere gereksinim duyulduğunda düzenlenmesi, amaçların gerçekleşmesi için bu girdilerin hangi basamaklarda ve hangi sırayla işe koşulacağı nın kararlaştırılması ve denetlenmesi işlemi iç dönütler olarak adlandırılmaktadır(Sönmez,1987).
Açık sistemlerde iş bölümü, iş farklılaşması ve bunun doğal sonucu olarak da büyüme ve gelişme vardır. Açık sistemlerdeki işlemlerde amacı gerçekleştirmek üzere tek bir yol ve yöntem yoktur. Alternatif yollar kullanılabilir.
3. Çıktılar: İşlemler sonucunda ortaya çıkan ürünlerin tümü sistemin çıktılarını oluşturur (Sönmez,1987). Eğer sistemin girdileriyle çıktıları arasında farklılık oluşmamışsa sistemden söz edilemez.
Örneğin ilköğretim birinci sınıf öğrencileri okuma yazmayı ve basit aritmetik işlemleri öğrenememişse sistem işlemiyor demektir. Çıktılar, nicelik ve nitelik bakımından sistemin amaçlarını ne derece karşılıyorsa sistem o kadar iyi işliyor demektir.
4. Dönüt: Sistemin amacının gerçekleşme derecesine bakılarak sistemin işleyip işlemediğini, işlemeyen yanlarının neler olduğunu ve bunların nasıl giderileceğini belirlemek amacıyla yapılan etkinlikler dönüt olarak nitelendirilmektedir (Sönmez, 1987). Dönüt sistemi tutarlı, etkili ve verimli çalıştırmada kullanılır ve süreklidir. Açık sistemlerde dönüt, düzenli ve sürekli kullanılan bir ögedir; sistemin girdi, işlemler, çıktılar ve hatta dönüşümü kendisi basamaklarında kullanılır.
1.4.Türk Milli Eğitiminin Amaçları
1.4.1. Genel amaçlar:
Madde 2 – Türk Milli Eğitiminin genel amacı,Türk Milletinin bütün fertlerini,
1. (Değişik: 16/6/1983 - 2842/1 md.) Atatürk inkılap ve ilkelerine ve Anayasada ifadesini bulan Atatürk milliyetçiliğine bağlı; Türk Milletinin milli, ahlaki, insani, manevi ve kültürel değerlerini benimseyen, koruyan ve geliştiren; ailesini, vatanını, milletini seven ve daima yüceltmeye çalışan, insan haklarına ve Anayasanın başlangıcındaki temel ilkelere dayanan demokratik, laik ve sosyal bir hukuk Devleti olan Türkiye Cumhuriyetine karşı görev ve sorumluluklarını bilen ve bunları davranış haline getirmiş yurttaşlar olarak yetiştirmek;
2. Beden, zihin, ahlak, ruh ve duygu bakımlarından dengeli ve sağlıklı şekilde gelişmiş bir kişiliğe ve karaktere, hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, insan haklarına saygılı, kişilik ve teşebbüse değer veren, topluma karşı sorumluluk duyan; yapıcı, yaratıcı ve verimli kişiler olarak yetiştirmek;
3. İlgi, istidat ve kabiliyetlerini geliştirerek gerekli bilgi, beceri, davranışlar ve birlikte iş görme alışkanlığı kazandırmak suretiyle hayata hazırlamak ve onların, kendilerini mutlu kılacak ve toplumun mutluluğuna katkıda bulunacak bir meslek sahibi olmalarını sağlamak;
Böylece bir yandan Türk vatandaşlarının ve Türk toplumunun refah ve mutluluğunu artırmak; öte yandan milli birlik ve bütünlük içinde iktisadi, sosyal ve kültürel kalkınmayı desteklemek ve hızlandırmak ve nihayet Türk Milletini çağdaş uygarlığın yapıcı, yaratıcı, seçkin bir ortağı yapmaktır.
1.4.2. Özel amaçlar:
Madde 3 – Türk eğitim ve öğretim sistemi, bu genel amaçları gerçekleştirecek şekilde düzenlenir ve çeşitli derece ve türdeki eğitim kurumlarının özel amaçları, genel amaçlara ve aşağıda sıralanan temel ilkelere uygun olarak tespit edilir.
1.5.Türk Milli Eğitiminin Temel İlkeleri
1.5.1. Genellik ve eşitlik:
Madde 4 – Eğitim kurumları dil, ırk, cinsiyet ve din ayırımı gözetilmeksizin herkese açıktır. Eğitimde hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz.
1.5.2. Ferdin ve toplumun ihtiyaçları:
Madde 5 – Milli eğitim hizmeti, Türk vatandaşlarının istek ve kabiliyetleri ile Türk toplumunun ihtiyaçlarına göre düzenlenir.
1.5.3. Yöneltme:
Madde 6 – Fertler, eğitimleri süresince, ilgi, istidat ve kabiliyetleri ölçüsünde ve doğrultusunda çeşitli programlara veya okullara yöneltilerek yetiştirilirler.
(Değişik: 16/8/1997 - 4306/3 md.) Milli eğitim sistemi, her bakımdan, bu yöneltmeyi gerçekleştirecek biçimde düzenlenir.
Bu amaçla, orta öğretim kurumlarına, eğitim programlarının hedeflerine uygun düşecek şekilde hazırlık sınıfları konulabilir.
Yöneltmede ve başarının ölçülmesinde rehberlik hizmetlerinden ve objektif ölçme ve değerlendirme metotlarından yararlanılır.
1.5.4. Eğitim hakkı:
Madde 7 – İlköğretim görmek her Türk vatandaşının hakkıdır.
İlköğretim kurumlarından sonraki eğitim kurumlarından vatandaşlar ilgi, istidat ve kabiliyetleri ölçüsünde yararlanırlar.
1.5.5. Fırsat ve imkan eşitliği:
Madde 8 – Eğitimde kadın, erkek herkese fırsat ve imkan eşitliği sağlanır.
Maddi imkanlardan yoksun başarılı öğrencilerin en yüksek eğitim kademelerine kadar öğrenim görmelerini sağlamak amacıyla parasız yatılılık, burs, kredi ve başka yollarla gerekli yardımlar yapılır. Özel eğitime ve korunmaya muhtaç çocukları yetiştirmek için özel tedbirler alınır.
1.5.6. Süreklilik:
Madde 9 – Fertlerin genel ve mesleki eğitimlerinin hayat boyunca devam etmesi esastır. Gençlerin eğitimi yanında, hayata ve iş alanlarına olumlu bir şekilde uymalarına yardımcı olmak üzere, yetişkinlerin sürekli eğitimini sağlamak için gerekli tedbirleri almak da bir eğitim görevidir.
1.5.7. Atatürk İnkılap ve İlkeleri ve Atatürk Milliyetçiliği:
Madde 10 – (Değişik: 16/6/1983 - 2842/2 md.)
Eğitim sistemimizin her derece ve türü ile ilgili ders programlarının hazırlanıp uygulanmasında ve her türlü eğitim faaliyetlerinde Atatürk inkılap ve ilkeleri ve Anayasada ifadesini bulmuş olan Atatürk milliyetçiliği temel olarak alınır. Milli ahlak ve milli kültürün bozulup yozlaşmadan kendimize has şekli ile evrensel kültür içinde korunup geliştirilmesine ve öğretilmesine önem verilir.
Milli birlik ve bütünlüğün temel unsurlarından biri olarak Türk dilinin, eğitimin her kademesinde, özellikleri bozulmadan ve aşırılığa kaçılmadan öğretilmesine önem verilir; çağdaş eğitim ve bilim dili halinde zenginleşmesine çalışılır ve bu maksatla Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu ile işbirliği yapılarak Mili Eğitim Bakanlığınca gereken tedbirler alınır.
1.5.8. Demokrasi eğitimi:
Madde 11 – (Değişik: 16/6/1983 - 2842/3 md.)
Güçlü ve istikrarlı, hür ve demokratik bir toplum düzeninin gerçekleşmesi ve devamı için yurttaşların sahip olmaları gereken demokrasi bilincinin, yurt yönetimine ait bilgi, anlayış ve davranışlarla sorumluluk duygusunun ve manevi değerlere saygının, her türlü eğitim çalışmalarında öğrencilere kazandırılıp geliştirilmesine çalışılır; ancak, eğitim kurumlarında Anayasada ifadesini bulan Atatürk milliyetçiliğine aykırı siyasi ve ideolojik telkinler yapılmasına ve bu nitelikteki günlük siyasi olay ve tartışmalara karışılmasına hiçbir şekilde meydan verilmez.
1.5.9. Laiklik :
Madde 12 – (Değişik: 16/6/1983 - 2842/4 md.)
Türk milli eğitiminde laiklik esastır. Din kültürü ve ahlak öğretimi ilköğretim okulları ile lise ve dengi okullarda okutulan zorunlu dersler arasında yer alır.
1.5.10. Bilimsellik:
Madde 13 – Her derece ve türdeki ders programları ve eğitim metotlarıyla ders araç ve gereçleri, bilimsel ve teknolojik esaslara ve yeniliklere, çevre ve ülke ihtiyaçlarına göre sürekli olarak geliştirilir.
Eğitimde verimliliğin artırılması ve sürekli olarak gelişme ve yenileşmenin sağlanması bilimsel araştırma ve değerlendirmelere dayalı olarak yapılır.
Bilgi ve teknoloji üretmek ve kültürümüzü geliştirmekle görevli eğitim kurumları gereğince donatılıp güçlendirilir; bu yöndeki çalışmalar maddi ve manevi bakımından teşvik edilir ve desteklenir.
1.5.11. Planlılık :
Madde 14 – Milli eğitimin gelişmesi iktisadi, sosyal ve kültürel kalkınma hedeflerine uygun olarak eğitim - insan gücü - istihdam ilişkileri dikkate alınmak suretiyle, sanayileşme ve tarımda modernleşmede gerekli teknolojik gelişmeyi sağlayacak mesleki ve teknik eğitime ağırlık verecek biçimde planlanır ve gerçekleştirilir.
Mesleklerin kademeleri ve her kademenin unvan, yetki ve sorumlulukları kanunla tespit edilir ve her derece ve türdeki örgün ve yaygın mesleki eğitim kurumlarının kuruluş ve programları bu kademelere uygun olarak düzenlenir.
Eğitim kurumlarının yer, personel, bina, tesis ve ekleri, donatım, araç, gereç ve kapasiteleri ile ilgili standartlar önceden tespit edilir ve kurumların bu standartlara göre optimal büyüklükte kurulması ve verimli olarak işletilmesi sağlanır.
1.5.12. Karma eğitim:
Madde 15 – Okullarda kız ve erkek karma eğitim yapılması esastır. Ancak eğitimin türüne, imkan ve zorunluluklara göre bazı okullar yalnızca kız veya yalnızca erkek öğrencilere ayrılabilir.
1.5.13. Eğitim kampüsleri ve okul ile ailenin işbirliği:(1)
Madde 16 – (Değişik: 25/6/2009-5917/17 md.)
Aynı alan içinde birden fazla örgün ve/veya yaygın eğitim kurumunun bir arada bulunması halinde eğitim kampüsü kurulabilir ve bunların ortak ihtiyaçlarını karşılamak üzere eğitim kampüsü yönetimi oluşturulabilir. Eğitim kampüsü bünyesindeki ortak açık alan, kantin, salon ve benzeri yerlerin işlettirilmesi veya işletilmesi kampüs yönetimince yerine getirilir.
Bu şekilde elde edilen gelirler, kampüsün ortak giderlerinde kullanılır.
Eğitim kampüslerinin kuruluşu, yönetiminin oluşumu, gelirlerinin harcanması ve denetlenmesi ile bu fıkrada belirtilen diğer hususlar Maliye Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığınca müştereken hazırlanan yönetmelikle düzenlenir.
Eğitim kurumlarının amaçlarının gerçekleştirilmesine katkıda bulunmak için okul ile aile arasında işbirliği sağlanır. Bu amaçla okullarda okul-aile birlikleri kurulur. Okul-aile birlikleri, okulların eğitim ve öğretim hizmetlerine etkinlik ve verimlilik kazandırmak, okulların ve maddi imkânlar dan yoksun öğrencilerin zorunlu ihtiyaçlarını karşılamak üzere; aynî ve nakdî bağışları kabul edebilir, maddi katkı sağlamak amacıyla sosyal ve kültürel etkinlikler ve kampanyalar düzenleyebilir, okulların bünyesinde bulunan açık alan, kantin, salon ve benzeri yerleri işlettirebilir veya işletebilirler. Öğrenci velileri hiçbir surette bağış yapmaya zorlanamaz. Okul-aile birliklerinin kuruluş ve işleyişi, birlik organlarının oluşturulması ve seçim şekilleri, sosyal ve kültürel etkinliklerden sağlanan maddi katkılar, bağışların kabulü, harcanması ve denetlenmesi ile açık alan, kantin, salon ve benzeri yerlerin işlettirilmesi veya işletilmesinden sağlanan gelirlerin dağıtım yerleri ve oranları, harcanması ve denetlenmesine dair usul ve esaslar, Maliye Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığınca müştereken hazırlanan yönetmelikle düzenlenir.
Milli Eğitim Bakanlığınca belirlenecek usul ve esaslar çerçevesinde, gerekli görülen hallerde il milli eğitim müdürlükleri; il sınırları içerisinde bulunan bir veya birden fazla eğitim kampüsü yönetiminin veya okul-aile birliğinin işlettire bileceği veya işletebileceği yerlere ilişkin ihaleleri bunlar adına yapmaya yetkilidir.
Eğitim kampüsleri ve okul-aile birliklerinin gelirleri, genel bütçe gelirleri ile ilişkilendirilmeksizin eğitim kampüsü yönetimi ve okul-aile birliği adına bankalarda açılan özel hesaplarda tutulur.
Eğitim kampüsü yönetimleri ve okul-aile birlikleri, bu madde kapsamında yapacakları işlemler ve düzenlenen kâğıtlar yönünden damga vergisi ve harçlardan muaf; bunlara ve bunlar tarafından yapılan bağış ve yardımlar ise veraset ve intikal vergisinden müstesnadır.
——————————
(1) Bu madde başlığı”XIII – Okul ile ailenin işbirliği:” iken, 25/6/2009 tarihli ve 5917 sayılı Kanunun 17 inci maddesiyle metne işlendiği şekilde değiştirilmiştir.
1.5.14. Her yerde eğitim:
Madde 17 –
Milli eğitimin amaçları yalnız resmi ve özel eğitim kurumlarında değil, aynı zaman da evde, çevrede, işyerlerinde, her yerde ve her fırsatta gerçekleştirilme ye çalışılır.
Resmi, özel ve gönüllü her kuruluşun eğitimle ilgili faaliyetleri, Milli Eğitim amaçlarına uygunluğu bakımından Mili Eğitim Bakanlığının denetimine tabidir (Milli Eğitim Temel Kanunu: 1973).
KAYNAKÇA
Özdemir, Yalın, Sergin (2004). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Nobel.
Demirel (2007). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem.
Ertürk (1972). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Hacettepe. Resmi Gazete (1973).
http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_1/temelkanun_1.html
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder