PİÇ ETTİN EMANETİ ÇOCUK, KUTLAMA CUMHURİYETİ...
Nasıl bir insan oldun sen?
Akılsız…
Onursuz…
Haysiyetsiz…
Oysa böyle değildin…
Değilsin…
***
Ne diline sahip çıktın…
Ne dinine sahip çıktın…
Ne vatanına…
Ne bayrağına…
Ne kültürüne…
Ne eğitimine…
Ne tarihine…
Ne Cumhuriyetine…
***
Nesin sen?
Ortama uya uya…
Orta malı mı oldun?
***
İliklerine kadar girmişler…
El adamları ve soysuz hizmetlileri…
Kurtarmadık mı biz seni bunlardan…
***
Seni sömürmekteler…
Kendileri semirmekteler…
Sürü müsün sen?
Kesip biçip seni bitirmekteler…
***
Boşuna mı öldük biz, atalarınız yıllarca…
Uğruna, bu vatanın uğruna…
Ve teslim ettik her şeyi sana…
Sandık ki hak ettin…
Nedir bu halin?
Kaldın ayaklar altında…
Farkında değilsin…
Yoksa yanıldık mı ve boşa mı harcadık onca çabayı yıllarca…
Senin uğruna…
***
Koruyacağın bir şey yok artık…
Vermişsin hepsini…
Bir tek namusun kalmış gibi gözüküyor…
O da soru işareti ya aslında…
Belki o da kalmamış ya…
Kaldıysa da, gitti gidecek…
Kaybetmeye az kalmış sanki…
Yitirdiğin aklınla...
***
Ya gereğini yap, kurtar…
Onurunu…
Vatanını…
Çocuklarının geleceğini…
Ya da tarihin derinliğinde rahat bırak beni…
Sensiz…
Sessiz…
***
Başka dilden anlamıyorsun sen…
Ya yeniden kuracaksın emanet olan Cumhuriyeti…
Sil baştan…
Ve aklını başına alacaksın…
Gerçek benliğini bulacaksın…
Bağışlayacağım seni…
Ya da kırılacak kolların, bacakların, mahvolacaksın…
Böyle giderse gelecekte…
Hak edeceksin soysuzca yaşamayı…
***
Senden neredeyse geçtim diyeceğim de…
Derdim çocukların, çocuklarım aslında…
***
Üzerinden yedi düvel erkek geçerken...
Kızının namusunun gittiğini fark etmeyen...
Fark edip de sessiz kalan...
Koruyamayan...
Her ne ise
Ve doğum gününü her yıl kutlayan zavallı baba misali...
Durumun, vurdumduymazlığın, anlamayışın, sessizliğin, kandırılman...
Ve halen bunlara rağmen kutlaman, kutluyormuş gibi yapman...
Yeter artık çocuk...
Midem bulanıyor...
***
Bak çocuk...
Sana bir diyeceğim var...
Unutma, 18.Mart bu yılda, 2014...
Çanakkale türküsü çalarken neferimin...
Kulağında...
Yüreğinde...
Kalpaklı resmimle, Türk bayrağımla, neferimin simgesi ile...
Yerleştim onun elleriyle, yerime...
Ve
29.Ekim bu yılda, 2014...
Cumhuriyeti yıkmak isteyen soysuzun...
Ve her hain soysuzun...
Atacağı adımı gözlemek için...
Yerleştim yeniden kuracağınız Cumhuriyetin adımlarına...
Oradayım, yerimdeyim, beklemekteyim...
Doğanın kutsal ve özgür yeşili misali bezenen mekanda...
Bildik bahçemde, milletimin bağında...
Ankara' da...
İzlemekteyim yerleştiğim yerde...
Zamanı gelince tarih bunu da yazacak...
Bilen de bunu yazacak...
Yazılacak, bekle...
Göreceksin gizemiyle...
YEBASYER...
***
Uyanacaksın...
Savaşacaksın...
Kazanacaksın...
***
O zamana kadar rol yapma çocuk,
istemiyorum...
Çünkü
***
PİÇ ETTİN EMANETİ ÇOCUK,
KUTLAMA CUMHURİYETİ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder