SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 5

SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 5

Sonuç 

Etnilerin siyasallaşması sürecinde dış güçlerin sağladığı destek önemli bir faktör olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışmada incelenen TEKK-Hindistan örneğinde Hindistan’ın Tamil Nadu bölgesi üzerinden tanımlanan duygusal bağlar söz konusu olurken, rasyonel unsurlar üzerinden şekillenen ve etnik bağların işlerlik kazanmasında etkili olan politik seçimler ağırlık kazanmıştır. Hindistan bir bölgesel güç olarak kendi stratejik çıkarlarını gerçekleştirmek amacıyla konuya müdahil olurken, TEKK liderliğinin bu güce karşı yaklaşımında başarı beklentisi rol oynamıştır. 

TEKK’nin amaçları ve davranış biçimleri çerçevesinde incelenen yaklaşımı, içinde bulunulan politik koşullar ile fırsatlar kapsamında değişkenlik arz etmiştir. 
TEKK’nin uluslararası alanda destek sağlamak ve sorunun tek muhatabı olarak gücünü ispatlamak üzere biçimlendirdiği politikaları değişen politik şartlar 
karşısında başarısızlığa uğramış, dış destek kaybına yol açmıştır. Örgütün ortaya koyduğu provokasyon ve baskı stratejilerinin başarısızlığa uğramasının başlıca nedenlerini, kullandığı araçların topladığı tepki ile dikkati çekilmek istenen kitlenin algısında yaşanan değişim teşkil etmiştir. 

Örgüt özellikle de 11 Eylül sonrası dönemde uluslararası terörizm boyutunda bir güvenlik konusu olarak değerlendirilmiş ve uluslararası kamuoyunun tepkisini çekmiştir. 

TEKK’nin Hindistan ile ilişkileri değerlendirildiğinde, Örgütün gelişim aşamasında bölgesel gücün desteğini çekmek adına rakip gruplarla mücadele ettiği 
görülmektedir. Ancak zaman içerisinde örgütsel açıdan ciddi bir gelişme kaydeden TEKK’nin destek gördüğü bu ülkeye karşı tutum geliştirebildiği ve 
hatta bu ülke konjonktüründe bir güvenlik sorunu haline geldiği gözlenmektedir. Son tahlilde, değişen politik konjonktür, amaçlarındaki belirsizlik ve kullandığı terör yöntemleri nedeniyle Hindistan’ın desteğini kaybeden TEKK ile bölgesel güç arasındaki ilişkinin şartlara göre değişkenlik arz ettiğini ve kırılgan bir zeminde yapılandığını söylemek mümkündür. 


DİPNOTLAR;

1 Jenne Erin, Saideman Stephan ve Lowe, Will. (2007). “Separatism as a Bargaining Posture: The Role of Leverage 
in Minority Radicalization.” Journal of Peace Research, 44:5, s. 546. 
2 Ibid. 
3 Meyer, David ve Minkoff, Debra (2004). “Conceptualizing Political Opportunity.” Social Forces, 82:4, s.1459. 
4 Romano, David (2006). Opportunity, Mobilization and Identity. New York: Cambridge University Press, s. 19. Sayı: 1 / Eylül-Ekim-Kasım ‘12 
21. Yüzyılda Sosyal Bilimler 
5 Romano, Opportunity, Mobilization.., s.20. 
6 Kydd, Andrew ve Walter, Barbara (2006). “The Strategies of Terrorism.” International Security, 31:1, s.53. 
7 Tamil anayurdu olarak ele alınan söz konusu bölge Puttalam, Mannar, Kilinochchi, Jaffna, Mullaitivu, Trincomalee, Batticaloa ve Ampara vilayetlerini 
kapsamaktadır. Bkz. Jane’s Information Group (2009). “Liberation Tigers of Tamil Eelam”. 3 Temmuz 2011 tarihinde 
http://articles.janes.com/articles/Janes-World-Insurgency-and-Terrorism/Liberation-Tigers-of-Tamil-EelamLTTE-Sri-Lanka.html   Adresinden alındı. 
8 Jenne Erin, Saideman Stephan ve Lowe Will, Separatism as a Bargaining..,, s. 552. 
9 Jenne Erin, Saideman Stephan ve Lowe Will, Separatism as a Bargaining..,, s. 551. 
10 Örgütün kuruluşu hakkında farklı tarihler ortaya konmaktadır. Gale Encyclopedia of Espionage & Intelligence kuruluş tarihini 1976 olarak bildirmektedir. Bkz. Gale Encyclopedia of Espionage & Intelligence (t.y.). “Liberation Tigers of Tamil Eelam”. 2 Temmuz 2011 tarihinde 
http://www.answers.com/topic/liberation-tigers-of-tamil-eelam   Adresinden alındı. Örgüte ilişkin önemli çalışmalar yapan Rohan Gunaratnaise, 
kuruluş tarihinin Örgüt tarafından 1972 olarak bildirildiğini ancak Örgütün Tamil’in Yeni Kaplanları (Tamil New Tigers: TNT) adı altında 1974 yılında faaliyete geçtiğini ifade etmektedir. Bkz. Gunaratna, Rohan (1997). International and Regional Security Implications of the Sri Lankan Tamil Insurgency. Colombo: Unie Arts Ltd, s.8. 
11 Jenne, Saideman ve Lowe, Separatism as a Bargaining..,, s. 551. 
12 Internet FAQ Archives (t.y.). “World Directory of Minorities, Tamils of Sri Lanka”. 9 Ekim 2010 tarihinde 
http://www.faqs.org/minorities/South-Asia/Tamils-of-Sri-Lanka.html adresinden alındı. 
13 Aveni, Adrian (1978). “Organizational Linkages and Resource Mobilization: The Significance of Linkage Strength and Breadth”. The Sociological Quarterly, 19:2, s.187. 
14 Jenne, Saideman ve Lowe, Separatism as a Bargaining..,, s. 552. 
15 McCarthy, John ve Zald, Mayer (1977). “Resource Mobilization and Social Movements: A Partial Theory”. American Journal of Sociology 82:6, s. 1216. 
16 Hindistan İçişleri Bakanı SB Chavan verdiği bir demeçte TEKK’nin amacının Sri Lanka’nın kuzeydoğusunda bir devlet kurmanın ötesine geçerek Hindistan’ın 
egemenliği ve toprak bütünlüğü açısından tehdit oluşturduğunu ifade etmiştir. Chavan ayrıca TEKK’nin Tamil gençlerine eğitim vererek çeşitli ayrılıkçı örgütler 
içerisinde yer almalarını sağladığını ve TEKK’nin faaliyetleriyle diğer ayrılıkçı ve illegal örgütlere örnek teşkil ettiğini belirtmiştir. Bkz. Aryasinha, Ravinatha 
(2001). “Terrorism, the LTTE and the Conflict in Sri Lanka”. Conflict, Security and Development, 1:2, s.31-47. TEKK’nin, Tamil Nadu’nun Hindistan’dan 
bağımsızlığını savunan Tamil Nadu Bağımsızlık Ordusu ile bulunan sıkı bağları da Bölgeye yönelik amaçları konusundaki belirsizliği perçinler niteliktedir. 
Bkz. South Asia Terrorism Portal (t.y.). “Tamil Nadu Liberation Army”. 5 Temmuz 2011 tarihinde 
http://www.satp.org/satporgtp/countries/india/terroristoutfits/TNLA.htm   Adresinden alındı. 
17 Kalkan Övgü (2011). Etnilerin Siyasallaşması Sürecinde Bölgesel Güçlerin Rolü: Hindistan-Sri Lanka İlişkisi, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü, İstanbul 
 (Doktora Tezi). 
18 Bir bölgesel güç olarak Hindistan’ın TEKK’ye yönelik politikalarını bölgesel gücün jeopolitik çıkarları, ulusal güvenliği ve etnik bağlar başlıkları altında 
değerlendirmek mümkündür. Bkz. Ibid. 
19 Salehyan, Idean (2007). “Transnational Rebels: Neighboring States as Sanctuary for Rebel Groups”. World Politics, 59:2, s. 218. 
20 Mitchell, Christopher (1970). “Civil Strife and the Involvement of External Parties.” International Studies Quarterly,14:2, s.172. 
21 Modelski, George (1964). “The International Relations of Internal War”, Rosenau (der.) içinde International Aspects of Civil Strife (45-91). Princeton: 
Princeton University Press. 
22 Mitchell, Civil Strife.., s.176. 
23 Ibid. 
24 Salehyan, Transnational Rebels.., s. 219. 
25 Salehyan, Transnational Rebels.., s. 239. 
26 Mitchell, Civil Strife.., s.176. 
27 Buerk, Roland (2008). Sri Lankan Families Count Cost of War. 16 Temmuz 2011 tarihinde BBC News: 
http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/7521197.stm adresinden alındı. 
28 Gunaratna, International and Regional Security…, s.11. 
29 Nadarajah, Suthaharan ve Sriskandarajah, Dhananjayan (2005). “Liberation Struggle or Terrorism? The Politics of Naming the LTTE”. Third World Quarterly, 
26:1, s. 89. 
30 Chalk, Peter (1999). “Commentary No: 77 Liberation Tigers of Tamil Eelam’s (LTTE) International Organization and Operations – A Preliminary Analysis”. 
8 Mart 2011 tarihinde Canadian Security Intelligence Service, 
http://www.csis-scrs.gc.ca/pblctns/cmmntr/cm77-eng.asp#N_24_  Adresinden alındı. 
31 Örgütün büyüyen askeri gücüne örnek olarak John C. Thompson’ın saptamaları incelenebilir. Örgütün 1990-2002 yılları arasındaki faaliyetlerini inceleyen John C. Thompson söz konusu dönem içerisinde 1994/95 hariç- Sri Lanka Ordusu ile TEKK arasındaki çatışmaların neredeyse kesintisiz sürdüğünü belirtmiştir. 
Örgütün Ada’nın kuzey bölgelerinde kontrolü ele geçirerek kendi yönetimini kurduğunu belirten Thompson, sadece Sinhalaların değil Müslümanların da TEKK saldırısına maruz kaldığını ve saldırıların bir anlamda “etnik temizlik” düzeyine ulaştığını ifade etmiştir. Bu dönem içerisinde Hindistan BaşbakanıRajiv Gandhi ve Sri Lanka Devlet Başkanı Ranasinghe Premadasa suikastlerini gerçekleştiren Örgüt, deniz gücü aracılığıyla bölgedeki korsanlık faaliyetlerini geliştirmiş ve kendi gemicilik hattını kurmuştur. Bkz. Thompson, John (2009). “The Liberation Tigers of Tamil Eelam”. 20 Haziran 2011 tarihinde Mackenzie 
Institute: http://www.mackenzieinstitute.com/2009/tamil-tigers-040609.htm  Adresinden alındı. 
32 Tamil milisleri ile Sri Lanka arasında yaşanan yoğun çatışmalar üzerine Sri Lanka Hükümeti’nin isteği ve Hindistan–Sri Lanka Anlaşması’nın hükümleri çerçevesinde Hindistan Ada’ya Barış Gücü askerlerini göndermiştir. 
Bkz. Kodikara, Shelton (1989). “The Continuing Crisis in Sri Lanka: The JVP, Indian Troops and Tamil Politics”. Asian Survey, 29:7, s.719. 
33 ABD tarafından 1997 yılında terörist örgüt ilan edilen TEKK, toplam 32 ülke tarafından yasadışı ilan edilmiştir. 
Bkz. Cronin, Audrey (2004). “Foreign Terrorist Organizations”. 1 Nisan 2012 tarihinde 
http://www.fas.org/irp/crs/RL32223.pdf  Adresinden alındı. Acharya, A. (14 Haziran 2010). “Sri Lanka 
LTTE: Diaspora Wars”. 4 Ekim 2010 tarihinde Eurasia Review: 
http://www.eurasiareview.com/201006143193/sri-lanka-ltte-diaspora-wars-south-asia-intelligencereview.html  Adresinden alındı. 
34 The Times (2006). “India Rejects Tamil Tiger Apology”. 21 Temmuz 2011 tarihinde 
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/asia/article1095131.ece  Adresinden alındı. 
35 Jenkins, Craig (1983). “Resource Mobilization Theory and the Study of Social Movements.” Annual Review of Sociology, 9, s. 532. 
36 Mitchell, Civil Strife.., s.177. 
37 Hagerty, Devin (1991). “India’s Regional Security Doctrine.” Asian Survey, 31:4, s. 355. 
38 Crossette, Barbara (2002). “Sri Lanka: In the Shadow of Indian Elephant”. World Policy Journal, 19:1, s. 30. 
39 Pathirana, Saroj (2006). “Collapse of Talks”. 29 Temmuz 2011 tarihinde BBC News: 
http://www.bbc.co.uk/sinhala/news/story/2006/06/060609_saroj-oslo.shtml adresinden alındı. 
40 Indian Express (2009). “LTTE Look Towards India for Support”. 29 Temmuz 2011 tarihinde 
http://www.indianexpress.com/news/TEKK-look-towards-india-for-support/441268/ adresinden alındı. 
41 Mitchell, Civil Strife.., s.177. 
42 Mitchell, Civil Strife.., s.178. 
43 Regan, Patrick ve Aydın, Aysegul (2006). “Diplomacy and Other Forms of Intervention in Civil Wars”. The Journal of Conflict Resolution, 50:5, s. 740. 
44 Jenkins, Resource Mobilization..,s.531. 
45 Tamil Tigers Net (t.y.). “Other Tamil Eelam Groups”. 2 Ağustos 2011 tarihinde 
http://ttnet.bravehost.com/othergroups.html   Adresinden alındı. 
46 Gunaratna, International and Regional Security.., s. 15. 
47 Bajoria, Jayshree (2009). “The Sri Lankan Conflict”. 2 Ağustos 2011 tarihinde Council on Foreign Relations: 
http://www.cfr.org/terrorist-organizations/sri-lankan-conflict/p11407#p4  Adresinden alındı. 
48 Aryasinha, Terrorism, the LTTE.., s.30. 
49 Gunaratna, International and Regional Security.., s. 16. 
50 McCarthy ve Zald, Resource Mobilization.., s.1217. 
51 Mesquita, Ethan Bueno ve Dickson, Erick (2007). “The Propaganda of the Deed: Terrorism, Counterterrorism and the Mobilization.” 
American Journal of Political Science, 51:2, s. 367. 
52 Thornton, Thomas (1964). “Terror as a Weapon of Political Agitation”. Harry Eckstein (der.) içinde Internal War: Problems and Approaches. London: 
Free Press of Glencoe, s.87 
53 Crenshaw, Martha (1981). “The Causes of Terrorism”. Comparative Politics, 13:4, s. 379–399. 
54 Şehirli, Yücel (2003). “Türkiye’ye ve Atatürkçülüğe Yönelen Tehditler”. 1 Ağustos 2011 tarihinde Atatürk Araştırma Merkezi Başkanlığı: 
http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=197  Adresinden alındı. 
55 Kydd ve Walter, The Strategies…, s.58 
56 Ibid. 
57 Kristian Stokke ve Anne Kristi Ryntveit’in araştırmaları kapsamında görüştükleri Tamil kökenli vatandaşlardan biri TEKK’nin politikalarını tümüyle 
onaylamadıklarını ancak Sri Lanka Hükümeti’nin baskıcı politikaları karşısında durabilen başka grup olmadığı için Örgüte bir anlamda tepki desteği verdiklerini 
ifade etmiştir. Bkz. Stokke, Kristian ve Ryntveit, Anne (2000). “The Struggle for Tamil Eelam in Sri Lanka”. Growth and Change, 31, s.297. 
58 Lake, David (2002). “Rational Extremism: Understanding Terrorism in the Twenty-First Century”, Dialog-IO, s.20. 
59 Merari, Ariel (1993). “Terrorism as a Strategy of Insurgency”, Terrorism and Political Violence, 5:4, s. 21. 
60 Kydd ve Walter, The Strategies…, s.69. 
61 Brooker TEKK’nin yeni ve ayrılıkçı bir tür hazırlık stratejisi ortaya koyduğunu belirtmiştir. Hazırlık stratejisi altında ele alınan söz konusu strateji yarı-devlet tarzı yapılanan alanlar içerisinde devlete karşı mücadele edebilecek düzenli orduların kurulmasını içermektedir. Ancak Brooker’a göre bu modelde TEKK’nin kendi bölgesinde yarı-devlet biçiminde örgütlenmesi, Sri Lanka devletinin toprakları (başkenti dahil olmak üzere) için savaşarak bu devlete son verilmesi amacıyla düzenlenebilecek olan yarı-devlet tarzı savaşa geçişten ziyade 
kendi içinde bir amaç olarak değerlendirilmiştir. Nitekim, Brooker TEKK’nin amacını kendi etnisitesinin üzerinde yaşadığı topraklarda bir yarı-devlet kurarak ve gerektiği durumda savunmacı, yarı-devlet tarzı mücadeleye girişerek Sri Lanka devleti üzerinde söz konusu toprakların bağımsızlığı konusunda politik baskı oluşturmak şeklinde detaylandırmaktadır. Bkz. Brooker, Paul (2010). Modern Stateless Warfare. UK: Malgrave Macmillan, s.89, 51, 56. 
62 Brooker, Modern.., s. 79. 
63 SJ Tambiah, Sinhalaların TEKK’nin güvenlik güçlerine yönelik saldırılarını hesaplanarak yapılmış saldırılar şeklinde nitelendirdiğini belirtmektedir. 
Tambiah, Sinhalaların saldırıların amacını Sinhalalı yöneticileri ve görevlileri provoke ederek şiddetin tırmanması ve Ada’yı yabancı güçlerin müdahalesine 
açık bir konuma getirmesi şeklinde yorumladıklarını ifade etmektedir. Bkz. Bloom, Mia (2005). Dying to Kill. New York: Columbia University Press, s.52. 
64 Pavey, Eleanor (2008). “The Massacres in Sri Lanka During the Black Riots of July 1983”. 14 Ağustos 2011 tarihinde Online Encyclopedia of Mass Violence: 
http://www.massviolence.org/PdfVersion?id_article=150   Adresinden alındı. 
University Teachers for Human Rights, Sri Lanka (1988). “Broken Palmyra”. 14 Ağustos 2011 tarihinde 
http://www.uthr.org/BP/volume1/Chapter4.htm   Adresinden alındı. 
65 Bloom, Dying.., s.56. 
66 2002 Anlaşması’nın TEKK’yi kuzey ve doğu bölgelerinin de facto yönetimi olarak kabul ettiğini iddia eden bir diğer isim de Shawn Teresa Flanigan’dır. 
Bkz. Flanigan, Shawn Teresa (2008). “Nonprofit Service Provision by Insurgent Organizations: 
The Cases of Hizballah and the Tamil Tigers.” Studies in Conflict and Terrorism, 31:6, s. 510. Ahmed S. Hashim’e göre de TEKK’nin statüsü 2002 
Ateşkes Anlaşmasıyla genişlemiş ve ‘sınır’ haline dönüşen kontrol hatları göçmen kontrolleri, vizeler, gümrükler ve vergilerle tamamlanmıştır. 
Bu bölge içerisinde Eelam’ın başkenti olan Kilinochchi TEKK’nin idari merkezini teşkil etmiştir. Bir idarenin varlığını tamamlayan başlıca unsurlar arasında 
yer alan çalışma ve ulaştırma daireleri, hastaneler, sığınma evleri, klinikler, çocuk bakım evleri, rehabilitasyon merkezleri ile ilk ve orta dereceli okullar 
da bölgede faaliyet göstermişlerdir. Hashim, Ahmed (2010). “Aslanlar ve Kaplanlar Cennette: Sri Lanka’da Terörizm, Ayaklanma ve Devletin Yanıtı”. 
Defence Against Terrorism Review (3:1), s. 21-22. 
67 Brooker, Modern.., s.57. 
68 Ministry of Defence, Sri Lanka (2011). “Humanitarian Operation Factual Analysis”. 20 Ağustos 2011 tarihinde 
http://www.defence.lk/news/20110801_Conf.pdf   Adresinden alındı. 
69 Ibid. 
70 Ibid. 
71 Ateşkes Anlaşmasının uygulanmasını denetlemek üzere görevlendirilen (İsveç, Norveç, Finlandiya, Danimarka ve İzlanda’dan oluşan) Sri Lanka 
İzleme Misyonu (Sri Lanka Monitoring Mission)’nun verilerine göre Şubat 2002 ile Nisan 2007 arasında gerçekleştirilen ateşkes anlaşması ihlallerinin 
3830’u TEKK, 351’i Sri Lanka güçlerince gerçekleştirilmiştir. Peace and Reconciliation (t.y.). “Ceasefire Violations, as Ruled by the Monitoring Mission”. 
15 Ağustos 2011 tarihinde http://www.peaceinsrilanka.org/negotiations/slmmstatistics adresinden alındı. 
72 Nieto, Alejandro (2008). “A War of Attrition: Sri Lanka and the Tamil Tigers”. Small Wars and Insurgencies, 19:4, s. 580. TEKK Ateşkes Anlaşmasını 
2006 yılında feshettiğini açıklamış, Sri Lanka Hükümeti ise gerek TEKK gerekse diğer Tamil gruplarıyla diyalog kanallarını açık tutmak üzere 
Tüm Tarafların Temsilci Komitesi (All Party Representative Committee) gibi girişimlerini sürdürmüştür. Bunun karşılığında TEKK’nin görüşmelere yeniden 
başlamayı reddetmesi ve diğer Tamil gruplarının da beklenen ilgiyi göstermemesi sonucunda Anlaşma resmi olarak Ocak 2008’de son bulmuş, 2006-2009 yılları arasındaki girişimler de sonuçsuz kalmıştır. Bkz. Peace and Reconciliation (t.y.). “2006 to 2009: All Party Talks”. 15 Ağustos 2011 tarihinde 
http://www.peaceinsrilanka.org/negotiations/all-party-talks   Adresinden alındı. 
73 Tamil Guardian (2006). “War not Way to Peace – India”. 8 Nisan 2011 tarihinde 
http://www.tamilguardian.com/article.asp?articleid=810  Adresinden alındı. 
74 ABD 1997 yılında örgütü “yabancı terörist örgütler” listesine dahil etmiştir. Ancak 11 Eylül ertesinde Örgüt, küresel terör örgütlerine verdiği destekten 
ötürü “özel olarak belirlenmiş teröristler” (Specially Designated Global Terrorist: SDGT) statüsüne yükseltilmiştir. Smith, Niel (2010). 
“Understanding Sri Lanka’s Defeat of the Tamil Tigers”. 4 Nisan 2011 tarihinde Joint Force Quarterly, 59:4: 
http://www.ndu.edu/press/understanding-sri-lanka.html    Adresinden alındı. 
75 Nieto, War of.., s.578. Avrupa Birliği, TEKK’yi Ateşkes Anlaşmasını feshettiği 2006 yılında terörist örgütler listesine dahil etmiştir. 
Council of the European Union. Council Common Position 2009/67/CFSP. 1 Nisan 2012 tarihinde 
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2009:023:0037:01:EN:HTML   Adresinden alındı. 
76 Lilja, Jannie (2011). “Ripening Within? Strategies Used By Rebel Negotiators to End Ethnic War”. Negotiation Journal, s.316-317. 
77 Kydd ve Walter, The Strategies.., s.76-77. Kydd, Andrew ve Walter, Barbara (2009). “Outbidding and the Overproduction of Terrorism”, 
s.2-3. 3 Eylül 2011 tarihinde School of International Relations and Pacific Studies 
http://irps.ucsd.edu/assets/034/10689.pdf adresinden alındı. 
78 Kydd ve Walter, The Strategies.., s.76. 
79 Ibid. 
80 Ibid. 
81 Bloom, Dying.., s.58. 
82 Bloom, Dying.., s.45. 
83 Tamil United Liberation Front (t.y.). “History”. 28 Ağustos 2011 tarihinde http://tamilunitedliberationfront.org/history/   adresinden alındı. 
84 Subramanian, T.S. (1999). “Chronicle of Murders”. 5 Eylül 2011 tarihinde Frontline: 
http://www.hindu.com/fline/fl1617/16171020.htm adresinden alındı. TEKK’nin yükselen gücüne karşı Sri Lanka Hükümeti’nin de Tamil Eelam Halkının 
Kurtuluş Örgütü (People’s Liberation Organization of Tamil Eelam: PLOTE), TELO ve Eelam Halkının Demokratik Partisi (Eelam People’s Democratic Party: 
EPDP) gibi TEKK’nin başlıca rakiplerini finansal yönden desteklediğine dair bilgiler bulunmaktadır. Söz konusu grupların sadece mali olarak desteklendiği 
ve silahlı kuvvetlerin yetkisinin dışında tutulduğu belirtilmiştir. 
Bkz. Bloom, Dying..,, s.58. Nieto, War of.., s.578. 

Kaynakça 

Kitap ve Makale Kaynakları 

Aryasinha, Ravinatha (2001). “Terrorism, the LTTE and the Conflict in Sri Lanka”. Conflict, Security and Development, 1:2, s.25-50. 
Aveni, Adrian (1978). “Organizational Linkages and Resource Mobilization: The Significance of Linkage Strength and Breadth”. The Sociological Quarterly, 19:2, s.185-202. 
Bloom, Mia (2005). Dying to Kill. New York: Columbia University Press. 
Brooker, Paul (2010). Modern Stateless Warfare. UK: Malgrave Macmillan. 
Crenshaw, Martha (1981). “The Causes of Terrorism”. Comparative Politics, 13:4, s. 379–399. 
Crossette, Barbara (2002). “Sri Lanka: In the Shadow of Indian Elephant”. World Policy Journal, 19:1, s. 25-35. 
Flanigan, Shawn Teresa (2008). “Nonprofit Service Provision by Insurgent Organizations: 
The Cases of Hizballah and the Tamil Tigers.” Studies in Conflict and Terrorism, 31:6, s. s. 499-519. 
Gunaratna, Rohan (1997). International and Regional Security Implications of the Sri Lankan Tamil Insurgency. Colombo: Unie Arts Ltd. 
Hagerty, Devin (1991). “India’s Regional Security Doctrine.” Asian Survey, 31:4, s. 351-363. 
Hashim, Ahmed (2010). “Aslanlar ve Kaplanlar Cennette: Sri Lanka’da Terörizm, Ayaklanma ve Devletin Yanıtı”. Defence Against Terrorism Review, 3:1, s. 1-24. 
Jenkins, Craig (1983). “Resource Mobilization Theory and the Study of Social Movements.” Annual Review of Sociology, 9, s. 527-553. 
Jenne Erin, Saideman Stephan ve Lowe, Will. (2007). “Separatism as a Bargaining Posture: The Role of Leverage in Minority Radicalization.” Journal of 
Peace Research, 44:5, s.539-558. 
Kalkan, Övgü (2011). Etnilerin Siyasallaşması Sürecinde Bölgesel Güçlerin Rolü: Hindistan-Sri Lanka İlişkisi, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü, İstanbul (Doktora 
Tezi). 
Kodikara, Shelton (1989). “The Continuing Crisis in Sri Lanka: The JVP, Indian Troops and Tamil Politics”. Asian Survey, 29:7, s. 716-724. 
Kydd, Andrew ve Walter, Barbara (2006). “The Strategies of Terrorism.” International Security, 31:1, s.49-79. 
Lake, David (2002). “Rational Extremism: Understanding Terrorism in the Twenty-First Century”, Dialog-IO, s.15-29. 
Lilja, Jannie (2011). “Ripening Within? Strategies Used By Rebel Negotiators to End Ethnic War”. Negotiation Journal, s. s.311-342. 
McCarthy, John ve Zald, Mayer (1977). “Resource Mobilization and Social Movements: A Partial Theory”. American Journal of Sociology 82:6, s. 1212-1241. 
Merari, Ariel (1993). “Terrorism as a Strategy of Insurgency”, Terrorism and Political Violence, 5:4, s. 213-251. 
Mesquita, Ethan Bueno ve Dickson, Erick (2007). “The Propaganda of the Deed: Terrorism, Counterterrorism and the Mobilization.” American Journal of Political 
Science, 51:2, s. 364-381. 
Meyer, David ve Minkoff, Debra (2004). “Conceptualizing Political Opportunity.” Social Forces, 82:4, s.1457- 1492. 
Mitchell, Christopher (1970). “Civil Strife and the Involvement of External Parties.” International Studies Quarterly,14:2, s.166-194. 
Modelski, George (1964). “The International Relations of Internal War”, Rosenau (der.) içinde International Aspects of Civil Strife (45-91). Princeton: Princeton 
University Press. 
Nadarajah, Suthaharan ve Sriskandarajah, Dhananjayan (2005). “Liberation Struggle or Terrorism? The Politics of Naming the LTTE”. Third World Quarterly, 
26:1, s. 87-100. 
Nieto, Alejandro (2008). “A War of Attrition: Sri Lanka and the Tamil Tigers”. Small Wars and Insurgencies, 19:4, s. 573-587. 
Regan, Patrick ve Aydın, Aysegul (2006). “Diplomacy and Other Forms of Intervention in Civil Wars”. The Journal of Conflict Resolution, 50:5, s. 736-756. 
Romano, David (2006). Opportunity, Mobilization and Identity. New York: Cambridge University Press. 
Salehyan, Idean (2007). “Transnational Rebels: Neighboring States as Sanctuary for Rebel Groups”. World Politics, 59:2, s. 217-242. 
Stokke, Kristian ve Ryntveit, Anne (2000). “The Struggle for Tamil Eelam in Sri Lanka”. Growth and Change, 31, s. 285-304. 
Thornton, Thomas (1964). “Terror as a Weapon of Political Agitation”. Harry Eckstein (der.) içinde Internal War: Problems and Approaches. London: Free 
Press of Glencoe. 


İnternet Kaynakları 

Acharya, A. (14 Haziran 2010). Sri Lanka LTTE: Diaspora Wars. 4 Ekim 2010 
tarihinde Eurasia Review: http://www.eurasiareview.com/201006143193/srilanka-
ltte-diaspora-wars-south-asia-intelligence-review.html adresinden alındı. 

Bajoria, Jayshree (2009). “The Sri Lankan Conflict”. 2 Ağustos 2011 tarihinde 
Council on Foreign Relations: http://www.cfr.org/terrorist-organizations/srilankan-
conflict/p11407#p4 adresinden alındı. 

Buerk, Roland (2008). “Sri Lankan Families Count Cost of War”. 16 Temmuz 
2011 tarihinde BBC News: 
http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/7521197.stm   Adresinden alındı. 

Chalk, Peter (1999). “Commentary No: 77 Liberation Tigers of Tamil Eelam’s 
(LTTE) International Organization and Operations – A Preliminary Analysis”. 
8 Mart 2011 tarihinde Canadian Security Intelligence Service, 
http://www.csisscrs.gc.ca/pblctns/cmmntr/cm77-eng.asp#N_24_    Adresinden alındı. 

Council of the European Union. Council Common Position 2009/67/CFSP. 1 Nisan 2012 tarihinde 
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2009:023:0037:01:EN: HTML   Adresinden alındı. 

Cronin, Audrey (2004). “Foreign Terrorist Organizations”. 1 Nisan 2012 tarihinde 
http://www.fas.org/irp/crs/RL32223.pdf adresinden alındı. 

Gale Encyclopedia of Espionage & Intelligence (t.y.). “Liberation Tigers of Tamil 
Eelam”. 2 Temmuz 2011 tarihinde http://www.answers.com/topic/liberationtigers-
of-tamil-eelam adresinden alındı. 

Indian Express (2009). “LTTE Look Towards India for Support”. 29 Temmuz 
2011 tarihinde http://www.indianexpress.com/news/TEKK-look-towardsindia-
for-support/441268/ adresinden alındı. 

Internet FAQ Archives (t.y.). “World Directory of Minorities, Tamils of Sri 
Lanka”. 9 Ekim 2010 tarihinde http://www.faqs.org/minorities/South-Asia/Tamils-
of-Sri-Lanka.html adresinden alındı. 

Jane’s Information Group (2009). “Liberation Tigers of Tamil Eelam”. 3 Temmuz 
2011 tarihinde http://articles.janes.com/articles/Janes-World-Insurgency-andTerrorism/
Liberation-Tigers-of-Tamil-Eelam-LTTE-Sri-Lanka.html adresinden 
alındı. 

Kydd, Andrew ve Walter, Barbara (2009). “Outbidding and the Overproduction 
of Terrorism”. 3 Eylül 2011 tarihinde School of International Relations and 
Pacific Studies http://irps.ucsd.edu/assets/034/10689.pdf adresinden alındı. 

Ministry of Defence, Sri Lanka (2011). “Humanitarian Operation Factual 
Analysis”. 20 Ağustos 2011 tarihinde 
http://www.defence.lk/news/20110801_Conf.pdf    Adresinden alındı. 

Pathirana, Saroj (2006). “Collapse of Talks”. 29 Temmuz 2011 tarihinde BBC 
News: http://www.bbc.co.uk/sinhala/news/story/2006/06/060609_sarojoslo.
shtml adresinden alındı. 

Pavey, Eleanor (2008). “The Massacres in Sri Lanka During the Black Riots of 
July 1983”. 14 Ağustos 2011 tarihinde Online Encyclopedia of Mass Violence: 
http://www.massviolence.org/PdfVersion?id_article=150 adresinden alındı. 

Peace and Reconciliation (t.y.). “2006 to 2009: All Party Talks”. 15 Ağustos 2011 
tarihinde http://www.peaceinsrilanka.org/negotiations/all-party-talks  Adresinden alındı. 

Peace and Reconciliation (t.y.). “Ceasefire Violations, as Ruled by the Monitoring 
Mission”. 15 Ağustos 2011 tarihinde http://www.peaceinsrilanka.org/negotiations/slmm-statistics  Adresinden alındı. 

Smith, Niel (2010). “Understanding Sri Lanka’s Defeat of the Tamil Tigers”. 4 
Nisan 2011 tarihinde Joint Force Quarterly, 59:4: 
http://www.ndu.edu/press/understanding-sri-lanka.html adresinden alındı. 

South Asia Terrorism Portal (t.y.). “Tamil Nadu Liberation Army”. 5 Temmuz 
2011 tarihinde http://www.satp.org/satporgtp/countries/india/terroristoutfits/
TNLA.htm adresinden alındı. 

Subramanian, T.S. (1999). “Chronicle of Murders”. 5 Eylül 2011 tarihinde Frontline: 
http://www.hindu.com/fline/fl1617/16171020.htm adresinden alındı. 

Şehirli, Yücel (2003). “Türkiye’ye ve Atatürkçülüğe Yönelen Tehditler”. 1 Ağustos 2011 tarihinde Atatürk Araştırma Merkezi Başkanlığı: 
http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=197    Adresinden alındı. 

Tamil Guardian (2006). “War not Way to Peace – India”. 8 Nisan 2011 tarihinde 
http://www.tamilguardian.com/article.asp?articleid=810     Adresinden alındı. 

Tamil Tigers Net (t.y.). “Other Tamil Eelam Groups”. 2 Ağustos 2011 tarihinde 
http://ttnet.bravehost.com/othergroups.html     Adresinden alındı. 

Tamil United Liberation Front (t.y.). “History”. 28 Ağustos 2011 tarihinde 
http://tamilunitedliberationfront.org/history/    Adresinden alındı. 

The Times (2006). “India Rejects Tamil Tiger Apology”. 21 Temmuz 2011 tarihinde 
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/asia/article1095131.ece    Adresinden alındı. 

21. Yüzyılda Sosyal Bilimler Sayı: 1 / Eylül-Ekim-Kasım ‘12  Dr. Övgü Kalkan KÜÇÜKSOLAK 

Thompson, John (2009). “The Liberation Tigers of Tamil Eelam”. 20 Haziran 
2011 tarihinde Mackenzie Institute: 
http://www.mackenzieinstitute.com/2009/tamil-tigers-040609.htm   Adresinden  alındı. 

University Teachers for Human Rights, Sri Lanka (1988). “Broken Palmyra”. 14 
Ağustos 2011 tarihinde http://www.uthr.org/BP/volume1/Chapter4.htm    Adresinden alındı. 


21. Yüzyılda Sosyal Bilimler Sayı: 1 / Eylül-Ekim-Kasım ‘12 
Dr. Övgü Kalkan KÜÇÜKSOLAK 


***

SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 4

SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 4

(a) Provokasyon Stratejisi 

Andrew H. Kydd ve Barbara F. Walter, teröristlerin hedeflerine ulaşmak için davranışlarını etkilemek istedikleri kitleye güçleri, inanılırlıkları ve davaları ile ilgili güvenilir bilgi sağlamaları gerektiğini belirtmektedirler.55 Söz konusu bilginin ise, sözlü anlatımdan ziyade eylemlerle somut bir biçimde ortaya konması gerekmektedir. 
Terör grupları eylemlerini mücadele ettikleri hükümet ve desteğini aradıkları kitlelere yönelik olarak düzenlemektedirler.56 
Örgütler hükümetlere karşı yönelttikleri saldırılar ile bir taraftan kitlelere ve hükümetlere karşı güçlerini, kapasitelerini ispat etmektedirler. 
Örneğin TEKK’nin sergilemiş olduğu güç kapasitesiyleTamil kökenli vatandaşların dikkatini çektiği ve Örgütü Sri Lanka Hükümeti karşısında ayakta durabilecek yegâne yapı olarak görmelerini sağladığı belirtilmektedir.57 

Diğer taraftan ise, örgütler provokasyon sonucunda hükümeti karşı saldırı ve baskıcı önlemler almaya iterek desteğini aradıkları kitlelere hükümetin yönetim 
tarzı ile ilgili bilgi sağlamaktadırlar.58 Söz konusu bilgi mücadele edilen yönetimin orantısız veya baskıcı önlemleri üzerinden verilmekte ve hükümet karşıtı bir kanının oluşarak teröristler yönünde halk desteğinin sağlanmasına sebebiyet vermektedir.59 
Kydd ve Walter’ın da belirttiği üzere teröristler kitlelere hükümetlerin olumsuz yönlerini göstererek, onları direnişin ve bağımsızlığın tek seçenek olduğu 
konusunda iknaya çalışmaktadırlar.60 

Paul Brooker provokasyon stratejisinin baskı veya hazırlık stratejilerinde yardımcı olarak kullanılabileceğini ifade etmiştir.61 Brooker baskı stratejisinde 
teröristlerin mücadele edilen devletin vatandaşları üzerinde korku ve acıya sebebiyet vererek hükümet üzerinde dolaylı olarak politik baskı kurmaya 
çalıştıklarını ifade etmiştir.62 
TEKK örneğinde Hükümete karşı olarak, bir taraftan verilen kayıplar, diğer taraftan ise halk ve uluslararası kamuoyu önünde edindiği olumsuz imaj aracılığıyla baskı unsurlarının türetilmeye çalışıldığı iddia edilebilir.63 

Sri Lanka Hükümeti’nin 1983 yılındaki saldırılarla provoke edilerek verdiği cevaplar üzerinden gerek Tamil kökenli vatandaşlar, gerekse uluslararası kamuoyu önünde yıpratılmaya ve baskı altına alınmaya çalışıldığı iddia edilebilir. Nitekim Kara Temmuz (Black July) olarak adlandırılan olaylarda Sri Lanka Hükümeti’nin takındığı tutum Amnesty International başta olmak üzere çeşitli raporlara yansımış ve insan hakları ihlalleri nedeniyle uluslararası kamuoyunda ve Tamil vatandaşları nezdinde olumsuz bir imaj edinmesine yol açmıştır.64 Olayların sonucunda ortaya çıkan kayıpların da Hükümetin zayıflatılmasında önemli bir etken olduğu söylenebilir. 
Askeri harcamalar başta olmak üzere pek çok alandaki kaybıyla ekonomik sıkıntı yaşayan Sri Lanka, kredi veren ve yardımda bulunan ülkelerin sorunun çözülmesi doğrultusundaki artan uluslararası baskısıyla karşılaşmıştır.65 Sri Lanka’nın uluslararası alanda oluşan olumsuz imajı karşısında, TEKK etkili bir propaganda çalışması yürüterek davanın meşruiyet kazanması ve kamuoyunun nötralize edilmesi veya sempatizan haline getirilmesi konusunda önemli mesafe kat etmiştir. 

Örgütün baskı ve mücadele unsurlarıyla faaliyet gösterdiği bölgelerde devlet benzeri bir yapı kurması ve Paul Brooker’a göre 2002 yılında imzalanan Ateşkes 
Anlaşmasının bu de facto yönetimi tanıması66 kaynakların mobilizasyonu ve liderliğin kabulü konularında bir başarı göstergesi olarak kabul edilebilir.67 
Ancak Brooker’ın da dikkat çektiği üzere bu başarı kalıcı olmamış, ne uluslararası organizasyonlar ne de 2002 tarihli Anlaşma resmi olarak Tamil Eelam yarı-devletine bağımsızlık hakkı tanımışlardır. Hindistan açısından değerlendirildiğin de, bölgeselgücün barış görüşmelerinde Örgüte karşı mesafeli tutumunu 
koruduğu ve Ateşkes Anlaşması’nın Norveç’in arabuluculuğunda imzalandığı görülmektedir. 

Süreç içerisinde incelendiğinde provokasyon stratejisinin mobilizasyon aşamasında başarılı olduğu, ancak Örgütün son döneminde politik hedeflerine 
ulaşmasında yeterli olmadığı iddia edilebilir. TEKK’nin 2000’ler boyunca izlediği politikalar incelendiğinde, provokasyon stratejisini sürdürdüğü ve Sri Lanka ile 
girişilen ateşkes sürecinde yaptığı ihlallerle bu ülkeyi askeri tedbirler alarak ateşkesi ihlal etmeye zorladığı söylenebilir. Ateşkes dönemlerinde sivil görünümlü örgüt militanları Sri Lanka askerlerine taş atmış, sokaklarda lastik yakma ve trafiği engelleme gibi sivil hayatı bozucu eylemler gerçekleştirmiş ve devriye gezen güvenlik birimlerine saldırılar düzenlemiştir.68 

Tablo-1: TEKK’nin Gerçekleştirdiği Ateşkes İhlalleri69 

Şekil-3: TEKK’nin Gerçekleştirdiği Ateşkes ihlalleri70 


Tabloda ve şekilde de görüldüğü üzere TEKK süreç ilerledikçe ateşkes ihlallerini arttırmıştır. 
2009 yılındaki nihai yenilgisine doğru gücünün azaldığı düşünüldüğünde, Sri Lanka’nın provoke edilerek karşı tedbirler almasının liderlik tarafındanÖrgütün mobilizasyonuna katkı sağlayabilecek bir unsur olarak değerlendirilmiş olduğu iddia edilebilir. Ancak Sri Lanka’nın vereceği askeri cevaplar üzerinden uluslararası kamuoyunda insan hakları ihlalleri konusunda propaganda yapma niyeti taşıyan Örgütün hedefine ulaşamadığı görülmektedir.71 

Ateşkes süreci içerisinde taleplerini kabul ettiremeyen ve provokasyon denemeleri başarısızlıkla sonuçlanan Örgüt, 2006 yılında ateşkesi feshetmiş ve 
çatışmaları yeniden başlatmıştır.72 Ancak 1980’lerde olaylara müdahil olanHindistan’ın 2006 yılında yeniden başlayan süreçte Örgüte karşı mesafesini 
koruduğu görülmektedir. Hintli yetkililer yaptıkları açıklamalarda TEKK’yi Tamil çıkarlarının tek temsilcisi olarak görmediklerini ve savaşın çözüm  getirmeyeceği ni ifade etmişlerdir.73 Provokasyon ve baskı stratejisinin başarısızlığa uğramasının ardında yatan unsurlar arasında Örgütün kullandığı araçlar ile dikkati çekilmek istenen kitlenin algısında yaşanan değişim yer almaktadır. Sistemsel bir yaklaşımla ele alındığında, uluslararası kamuoyunda 11 Eylül sonrasındaki dönemde uluslararası güvenlik/terörizm konularına yönelik bakışta değişim yaşandığı ve TEKK’nin de bu kapsamda değerlendirildiği  görülmekte dir.74 Nitekim ateşkes sürecinin değerlendirilemeyerek çatışmaların tekrar başlaması uluslararası kamuoyunda 1983 yılından çok daha farklı bir tepkiye neden olmuştur. TEKK kullandığı terör yöntemleri nedeniyle insan hakları ihlalleri konusunda tepki toplamış75  ve bir anlamda bu unsur (eleştirilere 
konu olmakla beraber) terör örgütüyle mücadele eden Sri Lanka Hükümeti üzerinde baskı aracı olmaktan çıkmıştır. TEKK mücadelesinin son evresinde önemli bir baskı unsurunu yitirirken, Sri Lankauluslararası sistem içerisindeki işbirliklerini çeşitlendirerek Örgüt ile mücadelesine son noktayı koymuştur. 

(b) Rakiplerle Sürtüşmeyi Tırmandırma Stratejisi.,

 TEKK’nin liderlik hedefine ulaşmak amacıyla kullandığı bir diğer strateji rakiplerle sürtüşmeyi tırmandırma stratejisidir. Jannie Lilja rakiplerle sürtüşmeyi tırmandırma stratejisini rekabet içerisinde olan liderlerin çatışmacı ve etnisite temelli söylemlerini tırmandırarak davaya olan inançlarını sergilemeleri şeklinde tanımlamaktadır. 
Bu strateji rakip politik-militan gruplara karşı kullanılmakta ve söz konusu etnisiteye mensup kitlelere yönelik olarak sergilenmektedir.76 

Andrew Kydd ve Barbara Walter’a göre bu stratejinin gerçekleştiği koşullar: 

• Davanın liderliği için mücadele eden birkaç grubun var olması ve birbirleri karşısında rekabet baskısı hissetmeleri, 
• Hitap edilen kitlenin, örgütlerin amaçları ve tercihleriyle ilgili yeterli bilgiye sahip olmamaları şeklinde sıralanmaktadır.77 
Jannie Lilja’nın rakiplerle sürtüşmeyi tırmandırma stratejisi çerçevesinde belirttiği tırmandırılan mücadelenin kamuoyu önünde sergilenmesi unsuru 
Kydd ve Walter’ın stratejiyi gerekli kılan koşullarında da ön planda yer almaktadır. Kydd ve Walter’ın ifade ettikleri gibi kamuoyunun örgütlere ilişkin 
yeterli bilgisinin olmaması hangi örgütün gerçek anlamda çıkarlarını temsil ettiği ve davayı sahiplendiği konularında belirsizlik yaratmaktadır.78 

Nitekim örgütler bir taraftan davanın güçlü ve kararlı savunucuları pozisyonunda olabilecekken diğer taraftan ise, zayıf, etkisiz ve hatta düşmana yarayabilecek bir tutum içerisinde olma riski barındırmaktadırlar.79 
Dolayısıyla rekabet içerisinde olan örgütlerin davaya olan adanmışlıklarının ve güçlerinin diğer örgütlerden daha fazlaolduğunu ispatlamaları gerekmektedir. 
Örgütün gücünün ve kararlılığının sergilenmesi konusunda terör saldırıları ile tırmandırılan şiddet unsurları araçsalcı bir rol oynamaktadır.80 

TEKK, liderlik rolünü üstlenmesine kadarki süreçte Sri Lanka Ordusu’nun yanı sıra rakip gruplara karşı da mücadele etmiştir. Örgütün diğer Tamil örgütleriyle 
olan mücadelesi davanın liderliği çerçevesinde toprak, destekçi, silah ve kaynak temini konularında sürmüştür.81 Süreç içerisinde Örgütün hem Sri Lanka’ya 
hem de diğer örgütlere karşı saldırılarını arttırdığı görülmektedir. İntihar saldırıları ile rakiplerle sürtüşmeyi tırmandırma stratejisi arasındaki ilişkiyi inceleyen Mia Bloom, TEKK’nin intihar saldırılarının yoğunluğunun politik şartlara göre değişkenlik arz ettiğini belirtmiştir. 

Bloom, Örgütün intihar saldırılarına daha çok rakip örgütlerle mücadele içindeki süreçte başvurduğuna ve 2002 yılında müzakerelere oturduğunda güçlü bir rakibinin bulunmadığına dikkat çekmiştir.82 

Rakip gruplara yönelik olarak çok sayıda saldırı düzenleyen TEKK, grup liderleri dahil olmak üzere pek çok rakip örgüt üyesinin ölümünden sorumlu tutulmuştur. 
Örgüt başlıca rakiplerinden olan TULF’un liderleri Appapillai Amirthalingam ve Neelan Thiruchelvam’ın da aralarında olduğu üyelerine suikast düzenlemiştir.83 Örgütün 1989 yılında TULF’un lideri Appapillai Amirthalingam ve polit büro üyesi V. Yogeswaran’a karşı düzenlediği suikastin nedeni TULF’un uzlaşma yanlısı tutumu olarak gösterilmektedir. Nitekim Amirthalingam 1989 tarihli Parlamento konuşmasında Hindistan-Sri Lanka Anlaşması kapsamında ülkede bulunan IPKF’nin Sri Lanka’daki mevcudiyetinin devamını talep etmiş ve bu talep TEKK tarafından tepkiyle karşılanmıştır. 

Hindistan’a yönelik yakınlığıylabilinen Tamil Eelam Kurtuluş Örgütü (Tamil Eelam Liberation Organization: TELO)’nün lideri Sri Sabarathnam da 1986 yılında Örgüt militanları tarafından öldürülmüştür. TELO’nun Hindistan’a olan yakınlığının ve Hindistan’dan gördüğü desteğin TEKK’nin liderlik hedefine yönelik bir tehlike arz etmesinden dolayı Sabarathnam’ın öldürüldüğü belirtilmektedir.84 Dolayısıyla TEKK’nin diğer örgütlerle sadece liderlik mücadelesi içerisinde değil, Hindistan gibi güçlü bir dış aktörün desteğini kazanma rekabeti içerisinde de olduğunu iddia etmek mümkündür. 


5. Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***

SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 3

SİYASALLAŞMA SÜRECİNDEKİ ETNİLERİN BÖLGESEL BAKIŞI., BÖLÜM 3

(b) Çatışmaların Şiddeti 

İki taraf arasında süregelen çatışmaların şiddeti, Örgütün içinde bulunduğu koşulları ve organizasyonel kapasitesini etkilemektedir. Jenkins, hareketlerin 
oluşumunu memnuniyetsiz toplulukların statülerinde görülen artış çerçevesinde açıklamaktadır. 
Jenkins’e göre söz konusu artış, toplulukların mobilize olma maliyetlerinin düşmesi ve başarı beklentilerinin artışıyla meydana gelmektedir.35 
Çatışmaların şiddetinde görülen artış ise, bir taraftan amaçlara ulaşılması konusunda engel teşkil ederek başarı beklentisinde düşüşe sebebiyet vermekte, 
diğer taraftan da çatışmayı sürdürmenin ve kaynakları mobilize etmenin artan maliyetine işaret etmektedir. Söz konusu maliyetin artışıyla tarafların tek 
başlarına hedeflerine ulaşabilme olasılığının düştüğü, dış destek arayışlarında artış görüldüğü ve örgütlerin mücadeleyi sürdürebilmeleri bakımından 
kaynaklarını arttırma çabası içerisine girdiği görülmektedir. 

C.R. Mitchell örgütlerin kâr-zarar analizini çatışmanın yoğunluğu ve bir dış gücü yardıma çağırmanın olası maliyetleri arasındaki ilişki üzerinden 
değerlendirmektedir.36 
Bu noktadan hareketle dış güçlerle kurulan ilişkinin çatışmanın yoğunluğundan ve örgütün mücadeleyi sürdürebilme koşullarının zorlaşmasından 
etkilenerek bu unsurlarda görülen artışa paralel yönde geliştiğini söylemek mümkündür. 
Nitekim Mitchell çatışma yoğunluğunun yüksek olması durumunda önemli değerlerin kaybı olasılığının yükseleceği, bunun karşısında ise bir dış gücün 
nüfuzunun yükleyeceği maliyetin daha düşük, barındırdığı avantajların daha yüksek olarak görüleceği hipotezini öne sürmektedir. 
TEKK’nin Hindistan’a yönelik bakışı incelendiğinde, Sri Lanka ile sürdürülen mücadelenin yoğunluğunun bu iki aktörün ilişkisi üzerinde etkili olduğu görülmektedir. 
Kuruluş aşamasında Hindistan’ın sunmuş olduğu fırsatları değerlendiren TEKK, 1983 yılında Sri Lanka ile başlattığı çatışmaların tırmanması aşamasında 
da bölgesel güçten yardım görmüş ve bir anlamda amaçlarına ulaşması konusunda başarı şansını yükselterek çatışmaların yüklediği maliyeti düşürmüştür. 

Hindistan,1987 yılında Sri Lanka Ordusu’nun TEKK’ye karşı başlattığı Özgürlük Operasyonu (Operation Liberation) karşısında müdahale etmiş ve Hava Kuvvetleri aracılığıyla Örgütün faaliyette bulunduğu bölgeye yardım göndermiştir.37 
Bir görüşe göre, bölgesel gücün müdahalesi Sri Lanka ile şiddetli çatışmalara giren TEKK’yi topyekûn bir yenilgiden kurtarmada önemli paya sahiptir.38 
Dolayısıyla Hindistan’ın müdahalesi Örgütün mücadele kapasitesinin güçlenmesi ve mücadeleyi sürdürebilmesi üzerinde etkili olmuştur. 
Şiddetli çatışmaların Hindistan’ın arabuluculuğuyla sona ermesinden sonra ise, Örgütün toparlandığı ve IPKF ile mücadeleye girişerek destek aldığı bu ülkenin 
askeri gücünü Ada’dan geri çekilmek zorunda bıraktığı görülmektedir. 

2006 yılında barış sürecinin çökmesiyle başlayan süreçte39 çatışmaların yeniden tırmanması üzerine TEKK’nin Hindistan’ın desteğine ihtiyaç duymasını ve bu 
yönde yaptığı çağrıları40 da yine Mitchell’ın hipotezi çerçevesinde yorumlamak mümkündür. Nitekim Mitchell çatışmanın devam etmesi ve yoğunlaşması 
durumunda, gelecek dönemdeki kayıpların artış göstereceği öngörüsünden hareketle yardıma çağırılacak dış gücün yükleyeceği maliyetin göreli olarak daha düşük kalacağı yönünde bir algının şekilleneceğini ifade etmektedir.41 
TEKK’nin Sri Lanka ile şiddetlenerek devam eden mücadelesinin yanı sıra uluslararası alanda gördüğütepkiler de Örgütün yıpranmasına ve sürecin artan 
maliyetine paralel şekilde Hindistan’ın desteğine olan ihtiyacının yükselmesine sebebiyet vermiştir. 

Şekil-2: Çatışmaların Şiddeti ve Maliyetler42 

Sri Lanka Ordusu ile TEKK arasındaki çatışmaların şiddeti itibariyle düşünüldüğünde 1 ve 2 No’lu eşiklerin geçilmesi durumlarında TEKK’nin Hindistan’ın desteğine ihtiyaç duyduğu gözlenmektedir. TEKK – Sri Lanka Ordusu arasındaki çatışmaların yoğunlaştığı 1987 ve 2006 yıllarında eşiğe ulaşıldığını ve bu aşamalardan sonra Hindistan gibi güçlü bir dış aktörün varlığının yüklediği maliyetinüstüne çıkılarak Örgütün destek talebinde bulunduğunu iddia etmek mümkündür. Aradaki süreçte, bir taraftan Örgüt organizasyonel ve finansal anlamda ciddi bir gelişme kaydederek çatışmayı tek başına sürdürme kapasitesinde artış yaşamıştır (A1’den A2’ye kayma doğrultusunda). 
Diğer taraftan ise, Örgütün uluslararası sistemde gördüğü baskı ve izolasyonun yanı sıra yoğunlaşan çatışmaların etkisiyle (B1’den B2’ye doğru dış gücü yardıma çağırma maliyetinin kayması) kesişim noktasının değiştiği ve Eşik 2’ye kaydığı görülmektedir. 

Çatışma şiddetinin TEKK’nin Hindistan’a yönelik bakışında etkili bir faktör olması, Regan ve Aydın’ın öne sürdüğü bir dış gücün yardımına sahip olunmasının 
(tarafların kapasitesi arasındaki yapısal dengeye müdahale etmesiyle) çatışmanın süresi ve şiddetini arttıran unsurlar arasında yer aldığı hipotezini 
destekler niteliktedir.43 
Nitekim şiddetlenen çatışmayı tek başına sürdürmenin maliyeti yükselirken, dış gücün desteğiyle kuvvetlenen tarafın kazanma yönündeki beklentisi ve 
kapasitesi artarak çatışmayı sürdürebilir kılmaktadır. Şiddetli bir çatışmadan dış gücün yardımı ile galip gelinmesi ihtimalinin de dış gücün söz konusu 
taraf üzerinde sahip olacağı etkinin maliyetinden daha yüksek bir getiriyi ortaya koyacağını iddia etmek mümkündür. Ancak gerek başarıya ulaşılmasının 
maliyetinin, gerekse dış gücün yardımları karşısında ona verilecek ödünlerin grup liderliğinin stratejik seçimleri ve kaynakların mobilizasyonu doğrultusunda 
değişkenlik arz ettiği düşünülebilir. 
Çatışma şiddetinin hacminin ve etkisinin, Örgütün kapasitesine ve yaptığı stratejik seçimlere bağımlı olarak farklılaştığını söylemek mümkündür. 
TEKK’nin Hindistan’a yönelik yaklaşımı incelendiğinde, çatışmayı sürdürme maliyetinin yükselmesiyle birlikte Örgütün Hindistan ile yakınlaştığı ve destek 
arayışına girdiği görülmektedir. 

(2) Tamil Davasında Liderlik Rolünün Üstlenilmesi 

TEKK’nin Hindistan’a yönelik mülahazalarının şekillenmesinde, Örgütün birdiğer amacı olan Tamil davasında liderlik rolünü üstlenmesi etkili olmuştur. Örgütün 
süreç içerisindeki davranışları bir taraftan Tamil gruplarına karşı üstünlük sağlama, diğer taraftan ise Hindistan başta olmak üzere destek arayışında olduğu uluslararası kamuoyuna karşı sorunun tek muhatabı olduğu mesajını verme doğrultusunda gelişmiştir. 

1983 yılındaki çatışmalarla cereyan eden kriz durumunu, farklı Tamil gruplarının ortaya çıktığı bir hoşnutsuzluk ortamında TEKK’nin liderlik rolünü üstlenme 
iddiası çerçevesinde analiz etmek mümkündür. Mitchell’ın çatışma şiddeti ve bir dış gücün yardıma çağırılmasına ilişkin hipotezi hareketlerin oluşumu ve 
kaynakların mobilizasyonu üzerinden diğer bir açıdan değerlendirilebilir. Nitekim Jenkins’e göre kriz durumları, hareketlerin oluşumu ve gelişimi aşamalarında 
önemli yer kaplamaktadır.44 Kaynakları mobilize eden elitler söz konusu kriz duasallaşma Sürecindeki Etnilerin Bölgesel Güçlere Bakışı: 

Tamil Etnisitesi – Hindistan Örneği rumlarını örgütün toplumsal tabanının gelişimi ve bir harekete dönüşümü bakımından değerlendirmekte ve avantaja 
çevirebilmektedirler. Bu sebepten dolayı kriz oluşumundan önce örgütlerin ve kaynakların var olduğu, elitlerin kriz durumunda bu kapasiteyi yönlendirdiği iddia edilmektedir. TEKK örneği incelendiğinde, sadece TEKK’nin değil Tamil Birleşik Kurtuluş Cephesi (Tamil UnitedLiberation Front: TULF) ve Eelam Devrimci Öğrenciler Örgütü (Eelam Revolutionary Organisation of Students: EROS) gibi militan örgütlerin de 1970’ler içerisinde faaliyet gösterdiği 
görülmektedir.45 

Ancak TEKK 1970’lerin sonlarından itibaren son derece organize bir şekilde uluslararası sistem içerisindeki bağlantılarını geliştirmiş, Londra başta olmak 
üzere Avrupa’daki irtibatlarını çeşitlendirmiş, Ortadoğu ile sıkılaşan bağları üzerinden askeri unsurlarını güçlendirmiş ve Avrupa, Nijerya, Yemen, Zambiya 
gibi farklı coğrafyalarda mali yardım arayışlarına girmiştir.46 

Örgüt bu dönemde Hint istihbarat servisinden (Research and Analysis Wing: RAW) eğitim görmeye başlamış47 ve Tamil Nadu’daki varlıklarını güçlendirerek 
burada kamplar edinmiştir. Ravinatha Aryasinha, Örgütün organizasyon kapasitesinin ve uluslararası alanda sergilediği yarı diplomatik yapısının onu diğer örgütlerden ayıran en önemli özelliklerden biri olduğunu ifade etmektedir.48 
Dolayısıyla TEKK 1983 yılındaki çatışmalara 1970’lerden itibaren örgütlediği altyapısıyla girmiş ve söz konusu olaylarla birlikte toplumda ve diasporada 
gördüğü desteği ciddi ölçüde arttırarak mobilizasyonda önemli bir ivme yakalamıştır.49 

John D. McCarthy ve Mayer N. Zald, kaynak mobilizasyonu yaklaşımı çerçevesinde değerlendirdikleri hareketlerin misyonlarını şöyle özetlemektedirler:50 

• Destekçilerin mobilize edilmesi 
• Kamuoyunun ve elitlerin nötralize edilmesi veya sempatizan haline getirilmesi TEKK’nin de liderlik rolünü üstlenerek destekçilerini mobilize etmeye, 
kamuoyunun ve elitlerin nötralize edilmesi veya sempatizan haline getirilmesine ve kurduğu çeşitli organizasyonlar üzerinden sürdürdüğü propaganda 
yoluyla uluslararası kamuoyunu kendi mülahazaları yönünde etkilemeye çalıştığını söylemek mümkündür. 

Mesquita ve Dickson radikal hareketlerin amacını hoşnutsuz-dışlanmış toplumların liderliğini elde etmek şeklinde tanımlamakta ve bu çerçevede örgütlerin radikalizmi tırmandırmaktan kaçınmadığını ifade etmektedirler. Mesquita ve Dickson radikal hareketlerin toplumu radikalize edecek bir karşı saldırı beklentisiyle merkezi otoritelere saldırı düzenlediğini belirtmektedirler.51 
Bu görüşü örnekler şekilde, TEKK’nin destekçilerini mobilize etmesi ve sempatizan kazanması sürecinde radikalizmi tırmandırdığı ve terör yöntemlerine 
başvurduğu görülmektedir. 

Örgütün 1983 yılında başlattığı saldırılara ve sonuçlarına bakıldığında da bu hipotezi güçlendirir yöndeki bulgular dikkat çekmektedir. Söz konusu bulguları 
Thomas Thornton ve Martha Crenshaw’un ortaya koyduğu terör örgütlerinin amaçları üzerinden tartışmak mümkündür. Thomas Perry Thornton teröristlerin 
beş “kısa ve orta vadeli amacı” olduğunu belirtmekte ve şöyle sıralamaktadır;52 

• Kitleler üzerinde moral inşası, inancın sağlanması, 
• Davanın duyurulması, 
• Hedef grubun dağılması, ayrışması, 
• Muhalif güçlerin ortadan kaldırılması ve 
• Provokasyon Martha Crenshaw da teröristlerin “kısa ve orta vadeli amacı”nı benzer şekilde açıklamıştır. Crenshaw’un işaret ettiği amaçlar şöyledir:53 
• Davanın duyurulması, 
• Provokasyon, 
• Hükümetin zayıflatılması, 
• Halkta itaatin sağlanması ve 
• Rakiplerle sürtüşmeyi tırmandırma stratejisi Thornton ve Crenshaw yukarıda belirtilen unsurları terör örgütlerinin “kısave orta vadeli amaçları” şeklinde 
tanımlamışlardır. Örgütler kısa ve orta vadeli amaçları üzerinden konuya ilişkin duyarlılık ve mobilizasyon sağlayarak “nihai amaca” ulaşma çabası 
içerisindedirler. Söz konusu nihai amacı ise, Dr. Yücel Attila Şehirli’nin ifade ettiği üzere “tasvip edilmeyen, şikayet edilen kurumların, süreçlerin 
ve ilişkilerin ortadan kaldırılarak savunulan düzenin kurulması” şeklinde ifade etmek mümkündür. 54 Ancak araştırmacıya göre bu unsurlar amaçtan ziyade 
stratejiyi yani amaçlara ulaşılmasında izlenen yolu ifade etmektedir ve bu çalışma kapsamında TEKK’nin amaçları doğrultusunda izlediği stratejiler şeklinde, bütün cül bir yaklaşımla değerlendirilmektedir. Nitekim bu görüşe paralel şekilde, David Fromkin’in de sözkonusu araştırmacıların amaçlar çerçevesinde incelediği provokasyonu ‘The Strategy of Terrorism’ başlıklı çalışmasında bir terör stratejisi olarak ele aldığı görülmektedir. 

TEKK örneğinde provokasyon stratejisi, Thomas Thornton ve Martha Crenshaw’un amaçlar altında belirttiği unsurların gelişimine sebebiyet verecek şekilde kullanılmıştır. Nitekim liderlik rolünün elde edilmesi, provokasyon ile tırmandırılan çatışmalar kapsamında hükümetin zayıflatılması, hükümetin uluslararası kamuoyunda oluşan olumsuz imajı üzerinden davanın duyurularak bir baskı unsuru oluşturulması, hükümet ile halk (veya toplumlar) arasında ayrışmaya sebebiyet verilerek halkın davaya ve Örgüte olan inancının perçinlenmesi ve rakip örgütlerle tırmandırılan sürtüşme üzerinden kurulan baskı sonucunda mümkün olmuştur. 

4. CÜ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***