Latin Amerika etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Latin Amerika etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

31 Ocak 2020 Cuma

Latin Amerika'da Sonbahar.,

Latin Amerika'da Sonbahar.,




Yazar: Kubilayhan ERMAN 

Giriş 

   Türkiye iç gündeminin hızla değişmesi ve dış politikada genel olarak Ortadoğu ile yakın çevrenin öne çıkması nedeniyle geçtiğimiz sonbaharda Latin Amerika merkezli birçok gelişme Türk basınında çok az yer buldu. Ancak bu gelişmelerin en azından bir kısmı kısa ve uzun vadede küresel etkiler yapabilme potansiyelini barındıran gelişmelerdi. Latin Amerika Kıtası’nın dünyadaki öneminin arttığına dair alışılmış söylemler son süreçteki gelişmeleri yansıtmakta yetersiz kalmakta dır. Zira günümüzde, yeni siyasi ve ekonomik birlikteliklerin ortaya çıkması, kıtalar arası entegrasyon politikaları ve tek merkezli küresel politikalara karşı alternatif projelerin ele alınması gibi Latin Amerika’yı da kapsayan politik yaklaşımların arttığını görüyoruz.

    Latin Amerika dışında ABD, Çin ve Rusya ise başat aktörler olarak yeni sürece etki etme çabalarını sürdürmektedirler. Bu bağlamda değerlendirildiğinde, Brezilya-ABD ilişkilerinde dinleme krizine bağlı olarak ortaya çıkan ani değişim ile Venezuela ve Çin arasında bazı yeni anlaşmaların imzalanması geçtiğimiz sonbaharın iki önemli gelişmesi olarak dikkat çekmektedir. 


    Dinleme Krizi ve Brezilya-ABD İlişkilerinde Gerilim Brezilya Devlet Başkanı Dilma Rousseff ve bazı üst düzey devlet görevlilerinin telefon görüşmeleri ile elektronik posta iletişimlerinin ABD Ulusal Güvenlik Servisi 
tarafından izlendiği bilgileri eylül ayının başında ortaya çıkmıştır. Ardından Brezilya milli petrol şirketi Petrobras’ın da benzer şekilde takip edildiğine dair kanıtların elde edilmesi üzerine Başkan Dilma Rousseff ABD’den konuya ilişkin bir açıklama istemiştir. Rousseff ayrıca ABD Ulusal Güvenlik Servisi’nin bu tür faaliyetlerini durduracağına dair garanti verilmesini ve ülkesinden özür dilenmesini de talep etmiştir.[1] 

    ABD Merkezi Haberalma Teşkilatı (CIA)’nın eski çalışanı Edward Snowden tarafından dünyanın diğer birçok ülkesinde yürütülen benzer dinleme-izleme faaliyetlerinin ifşa edildiği bir dönemde Brezilya’daki örneği özgün kılan ise Başkan Rousseff’in Ekim ayında ABD’ye yapacağı resmi ziyareti iptal etmesi olmuştur. 

Rousseff’in telefonla görüştüğü Obama tarafından ziyaretin yapılması konusunda ikna edilmeye çalışılması, ABD Dışişleri Bakanı John Kerry’nin meseleyi görüşmek için Brezilya’ya gitmesi sonuç vermemiş, ABD’nin konuya ilişkin yaptığı resmi açıklama ise Brezilya yönetimi tarafından tatminkâr bulunmamıştır. Rousseff yönetiminin gösterdiği bu tepkinin, özellikle gelişmekte olan ülkelerde 
Brezilya’nın yükselişini kullanarak Çin’in nüfuzunu sınırlandırmaya çalışan ABD açısından olumsuz sonuçlar doğurması söz konusudur.[2] 

   Zira Rusya’nın Edward Snowden’e kapılarını açması ve Suriye krizinin çözümünde belirleyici aktör olarak öne çıkması gibi ABD aleyhine gelişen sürece Brezilya’daki dinleme iddialarının neden olduğu gelişmelerin eklenmesi ABD’nin dünya genelindeki nüfuzunun değişmeye başladığına dair yeni bir işaret olmuştur.[3] 

   Bir Devlet başkanının başka bir ülkeye yapacağı resmi ziyaretin iptal edilmesi nin devletler arası ilişkilerde sembolik anlamları vardır. Ancak tepkinin sembolik olması onun öneminin düşük ve yansımalarının az olacağı anlamına gelmemekte dir. Aksine Brezilya örneğinde, iptal edilen ziyaretin 1995 yılından beri 
ABD’ye yapılacak ilk devlet başkanı ziyareti olması, Dilma Roussef yönetimi tarafından gösterilen tepkinin ciddiyetine işaret etmektedir. Belki de ABD’de ilk defa bir devlet başkanı ziyaretinin resmi akşam yemeği ilan edilmesinin ardından iptal edilmiştir. Rousseff döneminin başladığı 2011 yılından beri iyileşme
kaydeden Brezilya-ABD ilişkilerinin içinde bulunulan süreçte ciddi yara aldığı ortadadır. Bu gelişme iki ülke arasındaki yakınlaşmayı olumsuz etkileyecektir. ABD Ulusal Güvenlik Servisi odaklı dinleme iddialarından kaynaklanan etkilerin sadece Brezilya ile sınırlı kalmayacağı da açıktır. Bu gelişme, Latin Amerika’da geçmişten bugüne ABD’ye karşı beslenen güvensizlik hislerinin artmasına da neden olacaktır.[4] 

   Dolayısıyla önümüzdeki süreçte ABD’nin kıta ile ilişkilerini düzeltmek için daha fazla diplomatik çaba göstermesi gerekecektir. 

Öte yandan, ABD ziyaretinin dinleme skandalı nedeniyle iptal edilmesi Dilma Rousseff’in siyasi geleceğine olumlu katkı yapan bir adım olmuştur. Rousseff bu aşamada hem bölgesel bir lider olarak öne çıkarken hem de ülkesinde kendisine yönelik destek artmıştır.[5] Rousseff’in böyle bir kararı almış olmasının yanı 
sıra ABD’ye karşı benimsediği politik tutumu sürdürmesi durumunda 2015 yılında yapılacak başkanlık seçimlerinde Brezilya’da artan orta sınıftan daha fazla destek alacağı değerlendirilmeye başlamıştır. Orta sınıfın Brezilya’da gelecek seçim sonuçlarını belirleyeceği dikkate alındığında[6] Dilma Roussef’in daha 
şimdiden ülkesindeki siyasi rakiplerine karşı önemli bir üstünlük elde ettiğini söylemek mümkündür. 

Brezilya ve ABD arasında dinleme iddiaları nedeniyle ortaya çıkan diplomatik krizin, sadece Brezilya tarafının kararına bağlı olarak resmi devlet ziyaretinin iptal edilmesi ile bitmeyeceği aşikârdır. Bu süreçte iki ülke arasındaki ekonomik-ticari ilişkilerin de ciddi şekilde etkileneceği beklenmektedir. Zira bunun ilk 
işareti Brezilya hükümeti tarafından yine eylül ayı içerinde verilmiştir. Dinleme iddialarının ortaya çıkmasından önce Brezilya Hava Kuvvetleri uçak filosunun yenilenmesi kapsamında ABD merkezli faaliyet gösteren Boeing firması tarafından 36 adet dördüncü nesil FX-2 savaş uçağının 4 milyar ABD doları 
karşılığında Brezilya’ya satılmasına neredeyse kesin gözüyle bakılıyordu. 

   Ancak Dilma Rousseff eylül ayında FX-2 uçakları alımının 2015 yılında yapılacak başkanlık seçimleri sonrasına bırakıldığını açıklamıştır. Bu karar ise başta Rusya olmak üzere diğer bazı ülkeleri Brezilya’ya uçak satışı konusunda 
cesaretlendirmiştir.[7] 

Dilma Rousseff yönetiminin ABD Ulusal Güvenlik Servisi’nin izleme faaliyetlerine karşı diğer bir tepkisi de başta Google, Facebook ve Twitter olmak üzere internet şirketlerinin Brezilya’daki kullanıcılardan elde ettikleri bilgilerin bu ülkede depolanmasını sağlayacak bir yasa çıkarılması yönünde çalışmalara 
başlaması olmuştur. Brezilya’nın internet güvenliği konusundaki diğer bir girişimi de 2014 yılı Nisan ayında Rio’da “casusluğa karşı internet gizliliği” konulu bir konferansa ev sahipliği yapacak olmasıdır.[8] 

Brezilya ayrıca Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika ile birlikte BRICS yapısı bünyesinde sürdürülen ABD’den bağımsız alternatif bir internet ağı oluşturulması projesi içerisinde de yer almaktadır. Saniyede 12,8 terabit kapasiteye sahip 34.000 km uzunluğundaki fiber optik kablo vasıtasıyla BRICS ülkelerini 
birbirine bağlamayı amaçlayan bu alternatif iletişim projesinin 2015 yılının ikinci yarısında bitirilmesi amaçlanmıştır.[9] 

Venezuela Devlet Başkanı’nın Çin Ziyareti., 

Latin Amerika’da bu dönemde öne çıkan diğer bir gelişme ise Venezuela Devlet Başkanı Nicolás Maduro’nun Çin’e yaptığı resmi ziyarettir. Özellikle Venezuela’da muhalefetin eleştirileri ve Maduro yönetiminin Çin’e gidişte kullanılacak uçuş güzergahı üzerindeki Porto Rico hava sahasının kullanılması konusunda ABD ile yaşadığı polemik ardından başlayan ziyaret Venezuela ve Çin arasında bazı önemli anlaşmaların imzalanmasıyla sonuçlanmıştır. 

Devlet Başkanı ve heyetini Çin’e götürecek uçağın Porto Rico hava sahasından geçişinin ABD tarafından engellendiği iddiaları çerçevesinde Venezuela ve ABD arasında yaşanan diplomatik çekişmenin ardından Nicolás Maduro 20 Eylül sabahı Pekin’e gelmişti. Ancak Venezuela’daki muhalefet bir yandan Maduro’nun “dolarları bitirdiği için Çin’e gittiği” söylemini kullanarak hem ülke ekonomisinin içinde bulunduğu kötü durumu hem de bu ziyareti eleştirirken diğer yandan Venezuela devlet başkanlığına ait Airbus tipi uçak yerine Cubana Hava Yollarına ait bir uçakla ve daha fazla masrafla Çin’e gidilmesi çerçevesinde yeni bir tartışma başlatmıştı.[10]

Pekin’de 21-22 Eylül 2013’te gerçekleştirilen görüşmeler ve 12. Üst Düzey Karma Komisyonu çalışmaları sonucunda Venezuela ve Çin arasında finans sağlanması, eğitim ve kültür, vize süreleri, bilim ve teknoloji, inovasyon, uydu sistemlerinde kullanılacak bilgi ve parça değişimi, telekomünikasyon, madencilik ve petrol, her iki ülkede fakirliğin azaltılması, tarım, inşaat ve altyapı gibi alanlarda yirmi yedi yeni anlaşma imzalanmıştır.[11] 

Böylelikle Venezuela yönetiminin konut, tarım sektörü, sanayi, ulaştırma, elektrik ve madencilik, bilim, sağlık ve teknoloji alanlarında kullanmak üzere Çin Kredi Bankası’ndan 5 milyar dolar kredi alabilmesinin yolu açılmıştır. İki ülke arasındaki stratejik ittifakın güçlendirilmesine yönelik açıklamalara fırsat olan bu ziyaret sonucunda Çin’in Venezuela’da 20 milyar dolarlık yatırım yapması da 
karara bağlanmıştır.[12]

Venezuela Devlet Başkanı’nın Çin ziyareti farklı kesimlerde değişik değerlen dirmelere yol açmıştır. Venezuela’nın artan ekonomik sorunlarına kaynak sağlamak amacıyla sadece Çin’e başvurabileceği, bu ülkenin Venezuela için tek finans kaynağı olduğu kabulünden yola çıkarak yapılan değerlendirmelere göre bahsekonu anlaşmalar sürpriz değildir.[13] 

   Bu ziyaret ve yapılan anlaşmalar her iki taraf için de kazançlı sonuçlar içermektedir. Genel olarak bakıldığında, Venezuela’da sosyal projeler için acil hale gelen kredi ve ekonominin yabancı sermaye ihtiyacı Çin sayesinde önemli ölçüde giderilirken Venezuela da daha fazla petrol sağlayarak Çin’in enerji ihtiyacına çare olacaktır.[14] 

Ancak iki ülke arasında yapılan anlaşmaların Çin’e daha fazla kazanç sağlayacağı değerlendirilmektedir. Venezuela Çin tarafından sağlanan kaynak ile alt yapı ve temel tüketim maddesi ihtiyaçlarını Çin pazarından karşılarken bir yandan da bu ülkeye petrol göndermeye devam edecektir. Çin hem üretimini paraya dönüştürecek hem de enerji sorununa iyi bir çözüm bulacaktır. Böylelikle Venezuela ile gelişen ekonomik ilişkiler Çin’in ülke ekonomisini canlandırmaya katkı sağlayacaktır.[15] 

   Öte yandan Çin’in Latin Amerika’daki her yeni ekonomik girişimi aynı zamanda bu kıtada nüfuzunun artması anlamına gelmektedir. Çin özellikle 2005 yılından sonra bu konuda ciddi mesafeler kaydetmiştir.

Sonuç 

Brezilya ve Venezuela uluslararası alanda izledikleri politikalar nedeniyle Latin Amerika’da öne çıkan iki ülkedir. Yükselen ekonomisi sayesinde uluslararası ekonomik ve politik meselelerde söz sahibi olmaya başlayan Brezilya, ABD Ulusal Güvenlik Servisi merkezli dinleme iddialarına beklenenden daha sert bir 
tepki vermiştir. ABD tarafından etkili ve tatminkâr bir girişimde bulunulmadıkça krizin etkilerinin 2015 yılına kadar süreceği değerlendirilmektedir. Brezilya’nın bu bağlamda ABD ile ekonomik ve politik bakımdan gerilimli bir sürece girmesi Rusya ve Çin gibi diğer küresel aktörlerin kıtadaki girişimlerini cesaretlen direbilecektir. Bu açıdan son olarak Venezuela ile yaptığı anlaşmalarda da olduğu gibi Çin’in gittikçe daha avantajlı bir konuma geldiğini söylemek mümkündür. 
Venezuela Devlet Başkanı Nicolás Maduro’nun Çin’e yaptığı ilk resmi ziyarette imzalanan kredi ve yatırım anlaşmalarının getirileri, ekonomik sorunlar nedeniyle zor günler geçiren Venezuela’nın kısa vadede nefes almasını sağlayacaktır. Öte yandan Venezuela ile yaptığı anlaşmalar Çin’e ticaret ve enerji alanında önemli ekonomik kazançlar getirecektir. Dahası Çin Latin Amerika’daki nüfuzunu artırma anlamında iyi bir adım daha atmış durumdadır. 

KAYNAKLAR;

[1]Brazil and the United States, More in sorrow than anger, 18.09.2013, The Economist, 
http://www.economist.com/blogs/americasview/2013/09/brazil-and-united-states, Erişim Tarihi: 22.11.2013 
[2]Simon ROMERO, Brazil’s Leader Postpones State Visit to Washington Over Spying, 17.09.2013, 
http://www.nytimes.com/2013/09/18/world/americas/brazils-leader-postpones-state-visit-to-us.html?_r=0,   Erişim Tarihi: 22.11.2013 
[3]Carl MeachamWhat Does President Rousseff’s Postponement Mean for the United States? 
http://csis.org/publication/what-does-president-rousseffs-postponement-mean-united-states, Erişim Tarihi: 
23.11.2013 
[4]Dilma Rousseff Cancels U.S. Trips Over Claims Of NSA Spying On Brazil's President, 
18.09.2013, http://www.huffingtonpost.com/2013/09/17/rouseff-cancels-us-trip_n_3941973.html; 
B r a z i l S p u r n s U . S . S t a t e V i s i t I n v i t a t i o n O v e r N S A S p y i n g , 
http://world.time.com/2013/09/17/brazil-spurns-u-s-state-visit-invitation-over-nsa-spying/; 
Taylor Barnes, Guess who's (not) coming to state dinner: Brazil could cancel over NSA, 06. 09. 2013, 
http://www.csmonitor.com/layout/set/r14/World/Americas/2013/0906/Guess-who-s-not-coming-to-state-din 
ner-Brazil-could-cancel-over-NSA, Erişim Tarihi: 23.11.2013 
[5]Carl Meacham, The Non-State Visit: What's Next for U.S.-Brazil Relations?, 22.10.2013, 
http://csis.org/publication/non-state-visit-what-next-us-brazil-relations, Erişim Tarihi: 23.11.2013 
[6]Paulo Sotero, While only a postponement, Dilma can come out winning twice, 09/18/2013, 
http://brazilportal.wordpress.com/2013/09/18/while-only-a-postponement-dilma-can-come-out-winning-twice/, 23.11.2013 
[7]Carl Meacham, The Non-State Visit: What's Next for U.S.-Brazil Relations?, 22.10.2013, 
http://csis.org/publication/non-state-visit-what-next-us-brazil-relations, Erişim Tarihi: 23.11.2013 
[8]Estaban Israel, Anthony Boadle, Brazil to insist on local Internet data storage after U.S. spying, 
28.10.2013, http://www.reuters.com/article/2013/10/28/net-us-brazil-internet-idUSBRE99R10Q20131028,   Erişim tarihi: 24.11.2013 
[9] www.bricscable.com/network/; BRICS crea su propia Internet alternativa, 23.09.2013, 
http://www.urgente24.com/219008-brics-crea-su-propia-internet-alternativa, 23.11.2013 
[10]Alejandro Rodríguez Rodríguez, Visita de Maduro a China: Una nueva victoria de la diplomacia 
v e n e z o l a n a , 2 4 . 0 9 . 2 0 1 3 , 
http://www.cubadebate.cu/opinion/2013/09/24/visita-de-maduro-a-china-una-nueva-victoria-de-la-diplomacia-venezolana/;   
Jairo Márquez Lugo (Redactor), Maduro a China en Cubana de Aviación: ¿dónde está el avión presidencial ? 20.09.2013, 
http://entresocios.net/ciudadanos/maduro-a-china-en-cubana-de-aviacion-donde-esta-el-avion-presidencial, Erişim Tarihleri: 21.11.2013 
[ 1 1 ] V e n e z u e l a y C h i n a a f i a n z a n c o o p e r a c i ó n e s t r a t é g i c a , 
http://www.mre.gov.ve/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=387&Itemid=5 
51, Erişim Tarihi: 22.11.2013. 
[12]Venezuela y China firman acuerdos por más de 20.000 millones de dólares, 22.11.2013, 
http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/130922/venezuela-y-china-firman-acuerdos-pormas-
de-20000-millones-de-dolares, Erişim Tarihi: 22.11.2013 
[ 1 3 ] J u a n N a g e l , V e n e z u e l a ' s M a n c h u r i a n P r e s i d e n t , 2 6 . 0 9 . 2 0 1 3 , 
http://transitions.foreignpolicy.com/posts/2013/09/26/venezuelas_manchurian_president, Erişim Tarihi: 
22.11.2013 
[14]Riordan Roett Vd., Was Maduro's Recent Trip to China a Success?, 30.09.2013, 
http://www.thedialogue.org/page.cfm?pageID=32&pubID=3394, 22.11.2013 
[ 1 5 ] J u a n N a g e l , V e n e z u e l a ' s M a n c h u r i a n P r e s i d e n t , 2 6 . 0 9 . 2 0 1 3 , 
http://transitions.foreignpolicy.com/posts/2013/09/26/venezuelas_manchurian_president, Erişim Tarihi: 22.11.2013 


06.12.2013 18:10 Tarihinde indirilmiştir


https://21yyte.org/tr/merkezler/bolgesel-arastirma-merkezleri/amerika-arastirmalari-merkezi/latin-amerikada-sonbahar




9 Ağustos 2018 Perşembe

KARŞILAŞTIRMALI HÜKUMET SİSTEMLERİ, BAŞKANLIK SİSTEMİ, ARAŞTIRMA HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI BÖLÜM 16


KARŞILAŞTIRMALI HÜKUMET SİSTEMLERİ, BAŞKANLIK SİSTEMİ, ARAŞTIRMA HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI BÖLÜM 16


7. SONUÇ

Arjantin, Latin Amerika ülkelerindeki hâkim eğilime paralel olarak
başkanlık sistemini benimsemiştir. Başkanlık sisteminin benimsenmesinde
19. yüzyılda koloni statüsünden çıkan bu ülkelerde hâkim olan siyasi
istikrarsızlık ve askeri yönetimlerin etkisi olmuştur.
Arjantin hükümet sistemi, başkanlık sistemine özelliğini veren
aşağıdaki nitelikleri taşımaktadır: 
1)Başkan yürütmenin tek sahibi olup halk tarafından seçilmektedir. 
2) Yasama yetkisini kullanan organ başkan gibi sabit bir süre için halk tarafından seçilmektedir. 
3) Yasama ve yürütme organları birbirinin varlığına son verebilecek hukuki araçlara sahip değildirler. 

Diğer bir deyişle yürütme, yasama organını fesih edememekte
ve yasama organı yürütme organını düşürememektedir.
Bu asli nitelikleri taşımakla birlikte, Arjantin başkanlık sisteminin
bazı özellikleri klasik başkanlık sisteminden farklılıklar göstermektedir.
Yürütmenin doğrudan kanun önerisinde bulunabilmesi; başkanın
belli şartlarla kanun hükmünde kararnameler çıkarabilmesi; başkanın
kararlarında bakanların karşı imzasının bulunması; başbakana önemli
anayasal yetkiler verilmiş olması, başbakan ve bakanların parlamentoya
karşı sorumlu olması, belli aralıklarla veya parlamentonun talebi halinde
hükümetin durumuna ilişkin raporlar sunması ve parlamento tarafından
güvensizlik oyuyla düşürülebilmesi bu farklılıklardandır. Yine başkanın
parlamentonun çalışma süresini uzatma, savaş ilanı gibi yetkilere sahip
olması özellik arz etmektedir.

Arjantin siyasi müktesebatında öne çıkan ve hükümet sistemine
damgasını vuran mesele başkanın/yürütmenin aşırı güçlü olmasıdır.
Ülkenin tarihsel, sosyal, siyasal ve ekonomik koşullarının getirdiği bu
sonuç yasama ve yürütme arasında olması beklenen simetriyi bozmuştur.
20. yüzyılın büyük bölümünde askeri yönetimlerin hükmettiği ve
ekonomik krizlerin sarstığı Arjantin’de başkanın bu merkezi konumunu
kanıksayan bir siyasi kültür gelişmiştir. Fren ve denge sisteminin düzgün
çalışmadığı Arjantin’de meselenin çözümü için mevzuatta yapılan
değişiklikler sınırlı kalmış, bu sınırlılık başkanların kişisel ağırlıklarının
etkisiyle daha belirgin hale gelmiştir.

Kongrenin zayıf kalmasının nedenleri olarak sayılan hususlar, sık
yaşanan askeri darbeler, başkanın yasama fonksiyonuna ortak olması,
tecrübeli siyasetçi azlığı, komisyonların zayıflığı, başkanın Kongre ile
ilişkisinin mahiyeti, iktidar partisine mensup parlamenterlerin siyasi
parti lideri olarak başkana bağlılıkları şeklinde sıralanmaktadır.
Demokrasiye geçiş sonrasında iktidara gelen başkanların, ilk başkan
Raul Alfonsin dışında demokratik kurumları yerleşik hale getirmekten
çok iktidar alanlarını genişletme ve diğer anayasal organlar üzerinde
hakimiyet kurma refleksi ile hareket ettikleri görülmüştür. Menem, Nestor
Kirchner ve Cristina Kirchner ülkeyi ekonomik ve sosyal krizlerden
korumaya çalışmakla birlikte söz konusu iktidar merkezileşmesi
eleştirilerinden paylarını almışlardır.
Arjantin’de başkanın siyasi hayatın ağırlık merkezine oturmasının
çeşitli nedenleri bulunmaktadır. Yürütmenin kanun teklifinde
bulunabilmesi, kanun hükmünde kararnamemeler çıkarabilmesi, özellikle
uygulamada zorunlu ve acil kararnameleri çıkarma biçimi, kanunların bir
kısmını veto edebilme yetkisi, bütçe üzerindeki geniş yetkileri, eyaletlerle
ilişkilerinin klasik federal sistemlere göre daha orantısız olması, atama
yetkilerinin genişliği ve bunların uygulanmasında yaşanan hukuk ihlalleri
ve bağımsız düzenleyici kurumlarla ilişkilerinde müdahaleci yöntemleri
esas alması bu nedenlerin satır başlarını oluşturmakta ve her birinin
siyasi düzen üzerinde ciddi etkileri bulunmaktadır.
Başkanın siyasi gücünü dengelemek amacıyla başbakanlık kurumu
güçlendirilmiş, bakanlara karşı imza yetkisi verilmiştir. Başbakana
başkanın özellikle idari yetkilerinden bazıları aktarılmış, ayrıca
parlamentoya karşı sorumlu hale getirilmiştir. Parlamentonun başbakanı
ve bakanları düşürebilmesi klasik başkanlık sistemine yabancı bir
uygulama olarak dikkat çekmektedir. Ancak başkanın tek başına atayıp
görevden alabildiği bu kurum, başkanın siyasi otoritesi karşısında bir
varlık gösterememiştir.

Başkanın siyasi gücünü sınırlamak amacıyla ayrıca Sayıştay, Yolsuzlukla
Mücadele Kurumu, Ombudsmanlık ve Kamu Yararı Davaları Kurumlarının
güçlendirilmesine çalışılmıştır. Bunların hepsi bir ölçüde faydalı olmakla
birlikte kamu yararı davaları ile daha dikkat çekici sonuçlar alınabilmiştir.
Yine de bu tedbirlerin güçlü bir parlamento ve bağımsız bir yargının yerini
tutamadığı görülmektedir.

Yargı gücü federal ve eyalet düzeyinde ikiye ayrılırken federal yargının
tepesinde Yüksek Mahkeme bulunmaktadır. Yüksek Mahkeme davanın
niteliğine göre ilk derece ve temyiz mahkemesi olarak görev yapabilmekte
ve aynı zamanda anayasa mahkemesi fonksiyonunu yerine getirmektedir.
Yüksek Mahkeme özellikle başkanın çıkardığı kanun hükmünde
kararnamelerin anayasaya uygunluğu noktasında kritik kararlar verme
konumundadır.

Yüksek Mahkeme son yüzyılın sık yaşanan darbeleriyle bağımsızlığını
büyük ölçüde yitirmiştir. Otoriter yönetimlerin yürütme aracına dönüşen
bu kurum, demokrasiye dönüşten sonra da başkanların otoritesi karşısında
tam bağımsız bir konum edinememiştir. Son 30 yıl içinde mahkemenin üye
sayısına yapılan müdahaleler ister düzeltim ister bağımlı hale getirmek
amacıyla yapılmış olsun sonuçta yargı istikrarını ciddi biçimde bozmuştur.
Mahkeme ise siyasi otoriteye karşı kişisel-kurumsal savunma refleksiyle
hareket etmiş, zayıf iktidar dönemlerinde daha bağımsız hareket ederken,
güçlü iktidarların nüfuzuna boyun eğmiştir.

Anayasal düzenini ABD’den esinlenerek oluşturan Arjantin’de siyasal
sistem içinde başkanların baskın konumu özetle iki nedene indirgenebilir:
Birincisi anayasal-yasal normların, başkanın yetkilerini ABD’den daha
geniş düzenlemesi, ikincisi ise başkanların bu yetkilerini daha da
genişletme eğilimi taşımalarıdır. İkinci sebebin altında ise ülkenin sosyoekonomik krizleri ile siyasal kültürü yatmaktadır.

Arjantin, başkanlık sisteminin görece eski uygulayıcılarından biri
olmakla birlikte, bu sistemin tam demokratik bir kimlik kazanabilmesi
için gerekli birikim ve kurumları tamamlayamamıştır. Demokratik
olgunluğa ulaşmayı ve Arjantin’de başkanlık sisteminin iyi işlemesini
engelleyen ana sorun alanları; siyasi ve ekonomik istikrarsızlık, yasama
ve yargı organlarının zayıflığı, siyasi parti sistemi, kurumsal zayıflık, siyasi
uzlaşma kültürünün yetersizliği, plebisit benzeri seçimle gelen başkanın
popülist politikalara başvurması, başkanın iki rolünün birbiriyle çatışması,
başkanlara geniş anayasal yetkiler verilmiş olması ve başkanların bu
yetkileri suistimali, kamu fonlarının dağıtımında başkanlara verilen
geniş takdir yetkisi, başkanın medyayı kontrol etme imkânı ve kriz-süper
başkanlık ikilisinin yarattığı kısırdöngü şeklinde sıralanmaktadır.


KAYNAKÇA;

ABD Dışişleri Bakanlığı İnternet Sitesi. “Argentina,” http://www.state.gov/r/pa/
ei/bgn/26516.htm, Erişim: 23.12.2012.
ABD Kongre Kütüphanesi İnternet Sitesi. “Argentina: Emergency Decrees on
President of the Central Bank, Payment of External Debt,” 27.01.2010,
http://www.loc.gov/lawweb/servlet/lloc_news?disp3_l205401802_text,
Erişim: 13.01.2014.
Aleman, Eduardo ve Ernesto Calvo. “Analyzing Legislative Success in Latin
America: The Case of Democratic Argentina.” University of Maryland,
http://www.gvpt.umd.edu/calvo/aleman-calvo-in%20Odonell%20etal-lapnewvoices.pdf, Erişim: 16.11.2013.
Ardanaz, Martin, Carlos Scartascini ve Mariano Tommasi. Political
Institutions,Policymaking, and Economic Policy in Latin America. Inter
American Development Bank Working Paper Series, Sayı IDB-WP-158, 2010,
http://www.econstor.eu/bitstream/10419/89145/1/IDB-WP-158.pdf,
Erişim: 11.12.2013.
Arjantin Hükümeti İnternet Sitesi. Ulusal Otoriteler, http://www.argentina.gob.
ar/pais/48-acerca-del-gobierno.php, Erişim: 20.12.2012.
Arjantin Senatosu İnternet Sitesi. “Constitution of the Argentine Nation”,
http://www.senado.gov.ar/deInteresEnglish, Erişim: 16.01.2014.
____ . Yasama Organının Yapısı, http://www.senado.gov.ar/conformacion, Erişim: 23.12.2012.
Arjantin Temsilciler Meclisi İnternet Sitesi, Temsilciler Meclisi,
http://www.diputados.gov.ar/, Erişim: 23.12.2012.
Arjantin Yüksek Mahkemesi İnternet Sitesi. Yüksek Mahkeme,
http://www.csjn.gov.ar/bienvenida.html, Erişim: 23.10.2013.
Avrupa Komisyonu İnternet Sitesi. “Argentina Country Strategy Paper 2007-
2013,” (23.04.2007), http://eeas.europa.eu/argentina/csp/07_13_en.pdf, Erişim: 22.02.2013.
Bertelsmann Stiftung’s Transformation Index (BTI) İnternet Sitesi. “Argentina
Country Report,” (Gütersloh, 2012), http://www.bti-project.de/fileadmin/
Inhalte/reports/2012/pdf/BTI%202012%20Argentina.pdf, Erişim: 22.04.2013.
Bouzat, Gabriel. “Presidential Power and Political Crisis in Argentina.” Universidad
de Buenos Aires, http://www.law.yale.edu/documents/pdf/Presidential_
Power_and_Political_Crisis.pdf, Erişim: 11.01.2013.
Calleros, Juan Carlos. The Unfinished Transition to Democracy in Latin America. New York London: Taylor&Francis Yayını, 2009.
Calvert, Peter. “Executive Leadership and Legislative Assemblies: Latin America.”
The Journal of Legislative Studies, Cilt 10, Sayı 2/3, (Yaz-Sonbahar 2004), s. 218-229.
Campante, Filipe. “Brazil-Argentina: Political Instability and Economic
Performance As Seen From Brasilia and Buenos Aires.” Escola de Economia de
São Paulo Konferans dizisinde Sunulan Tebliğ (Kasım 2009),
http://www.hks.harvard.edu/fs/fcampan/Papers/BrazilArgentina.pdf, Erişim: 05.08.2013.
Carey, John M. “Presidential versus Parliamentary Government.” Handbook of
New Institutional Economics içinde M´enard and M. M. Shirley ed., (Hollanda:
2005) http://www.colorado.edu/ibs/eb/alston/psci4028/fall_2010/
Presidential%20versus%20Parliamentary%20Government%20by%20Carey.pdf, Erişim: 23.02.2013, s. 91-122.
Chavez, Rebecca Bill. The Rule of Law in Nascent Democracies: Judicial Politics in
Argentina. Standford: Standford University Press, 2004.
Cheibub, Jose Antonio, Zachary Elkins ve Tom Ginsburg. “Latin American
Presidentialism in Comparative and Historical Perspective.” Chicago Public
Law and Legal Theory Working Paper, Sayı 361, The Law School The University
of Chicago (Eylül 2011), http://www.law.uchicago.edu/files/file/361-tglatinAmerica.
pdf, Erişim: 21.02.2013.
CIA İnternet Sitesi. “Argentina”, https://www.cia.gov/library/publications/theworld-
factbook/geos/ar.html, Erişim: 10.01.2014.
Country Reports İnternet Sitesi. “History of Argentina”
http://www.countryreports.org/country/Argentina/history/overview.htm,
Erişim: 11.02.2014.
De Michele, Roberto. “The Role of the Anti-Corruption Office in Argentina:
Lessons on Corruption and Anti-Corruption: Policies and Results.” The Journal of
Public Inquiry, (Sonbahar-Kış 2011), http://www.ignet.gov/randp/f01c05.pdf,
Erişim: 06.02.2013, s. 17-20.
Elgie, Robert. Semi-Presidentialism, Sub-Types and Democratic Performance.
Oxford: Oxford University Press, 2011.
Europa World Plus İnternet Sitesi. http://www.europaworld.com/pub/entry/
EE000260, Erişim: 23.12.2012.
Freedom House İnternet Sitesi. “Argentina,” http://www.freedomhouse.org/
country/argentina#.U2EDiIF_uCl, Erişim: 10.01.2014.
____ . “Argentina: Private Companies Banned From Advertising in Independent
Media”, (13.03.2013), http://www.freedomhouse.org/country/argentina,
Erişim: 06.06.2013.
Fukuyama, Francis. “Do Effective Institutions Explain the Gap Between the
United States and Latin America?”, http://siteresources.worldbank.org/
INTLAC/Resources/Fukuyama_LACEA_Institutions.pdf, Erişim: 14.10.2013.
Gabriele, Florencia Ines. “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study.” Siyaset
Bilimi Tezi, Sayı: 18, Northeastern University, 2014, http://iris.lib.neu.edu/cgi/
viewcontent.cgi?article=1017&context=polisci_diss, Erişim: 11.02.2014.
Gallo, Andres A. ve Lee J. Alston. “Argentina’s Abandonment of the Rule of Law and
Its Aftermath.” Journal of Law & Policy, Cilt 26, s.153-182.
GlobalSecurity.org İnternet Sitesi. “Argentina- Political Parties”,
http://www.globalsecurity.org/military/world/argentina/political-parties.htm, Erişim: 23.12.2012.
Güler, Birgül A., Onur Karahanoğulları ve Koray Karasu. Kamu Yönetimi Ülke
İncelemeleri. Ankara: AÜSBF Kamu Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi, Yayın No:1, 2004.
Helmke, Gretchen. Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in
Argentina. Cambridge: Cambridge University Press, 2005.
Hernandez, Antonio M. “Republic of Argentina.” International Association of
Centers for Federal Studies (iacfs), http://www.thomasfleiner.ch/files/
categories/IntensivkursII/Argentinag3.pdf, Erişim: 14.03.2013, s. 1-19.
Huneeus, Carlos, Fabiola Berrios ve Rodrigo Cordero. “Legislatures in Presidential
Systems: The Latin American Experience.” The Journal of Legislative Studies,
Cilt 12, Sayı 3-4 (Eylül-Aralık 2006), s. 404-425.
Inter Parliamentary Union (IPU) İnternet Sitesi. “Argentina, Cámara de Diputados
(Chamber of Deputies)”, http://www.ipu.org/parline-e/reports/2011_E.htm,   Erişim: 14.06.2013.
Jones, Mark P., Sebastian Saiegh, Pablo T. Spiller ve Mariano Tommasi. “Keeping
a Seat in Congress: Provincial Party Bosses and the Survival of Argentine
Legislators.” Annual Meeting of American Political Science Association Başlıklı
Konferansta Sunulan Bildiri, 2001, https://files.nyu.edu/sms267/public/saiegh_APSA.pdf,    Erişim: 14.10.2013, s. 1-33.
Jouet, Mugambi. “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution: Presidential
Omnipotence, Repression, Instability, and Lawlessness in Argentine History.”
University of Miami Inter-American Law Review, Cilt 39, Sayı 2 (Bahar/Yaz 2008), s.1-54.
Kim, James Je Heon. “Case for Constrained Unilateralism: Decree of Necessity
and Urgency in Argentina, 1916-2004.” Columbia University Department
of Political Science, (Eylül, 2007), http://jcsites.juniata.edu/faculty/kim/
research/wis/kim0907jt.pdf, Erişim: 12.02.2014.
Levitsky Steven ve Maria Victoria Murillo. “Argentina: From Kirchner to Kirchner.”
Journal of Democracy, Cilt 19, Sayı 2 (Nisan 2008), s. 16-30.
Lupu, Noam ve Susan C. Stokes. “The Social Bases of Political Parties in Argentina
1912–2003.” Latin American Research Review, Cilt 44, Sayı 1 (2009),
http://www.noamlupu.com/social_bases.pdf, Erişim: 23.12.2013.
Mazzuca, Sebastian L. “Lessons From Latin America The Rise of Rentier Populism.”
Journal of Democracy,Cilt 24, Sayı 2 Nisan 2013), http://www.isp.org.pl/
uploads/filemanager/TheriseofrentierpopulismSMazzucaApril-2013.pdf,
Erişim: 07.02.2013, s.108-122.
Palanza, Valeria ve Gisela Sin. “Item Vetoes and Attempts to Override Them in
Multiparty Legislatures.” Journal of Politics in Latin America, Cilt 5, Sayı1(2013),
http://journals.sub.uni-hamburg.de/giga/jpla/article/view/614/612,
Erişim: 11.02.2014, s. 37-66.
Pereira, Carlos ve Marcus Andre Melo. “The Surprising Success of Multiparty
Presidentialism.” Journal of Democracy, Cilt 23, Sayı 3 (Temmuz 2012),
http://www.journalofdemocracy.org/article/surprising-success-multipartypresidentialism,
Erişim: 08.02.2013, s.156-170.
Peter Calvert. “Executive Leadership and Legislative Assemblies: Latin America.”
The Journal of Legislative Studies, Cilt 10, Sayı 2/3 (Yaz-Sonbahar 2004), s. 218-229.
RateInflation İnternet Sitesi. “Argentina Inflation Rate History- 2004-2014”
http://www.rateinflation.com/inflation-rate/argentina-historical-inflationrate,
Erişim: 10.01.2014.
Rose-Ackerman, Susan, Diane A. Desierto ve Natalia Volosin, “Hyper-
Presidentialism: Separation of Powers without Checks and Balances in Argentina
and the Philippines.” Journal of International Law, Sayı 418, http://scholarship.
law.berkeley.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1404&context=bjil,  Erişim: 02.02.2013.
Ross Arnold, Jason. “Parliaments and Citizens in Latin America.” The Journal of
Legislative Studies, Cilt 18, Sayı 3-4 (Eylül-Aralık 2012), http://www.tandfonline.
com/doi/full/10.1080/13572334.2012.706055#.Ukvk_tLIYSU,  Erişim: 23.01.2013, s. 441-462.
Scartascini, Carlos, Ernesto Stein ve Mariano Tommasi. How Democracy Works
Political Institutions, Actors, and Arenas in Latin Amercan Policmaking. David
Rockefeller Center for Latin American Studies, Harvard University. Cambridge: Inter-American Development Bank, 2010.
Schamis, Hector E. “Argentina’s Troubled Transition.” (Şubat 2008),
http://www.relooney.info/00_New_2145.pdf, Erişim: 05.03.2013.
Stein, Ernesto, Mariano Tommasi, Koldo Echebarria, Eduardo Lora ve Mark Payne.
The Politics of Policies: Economic and Social Progress in Latin America 2006
Report. New York: Inter-American Development Bank, 2005,
http://idbdocs.iadb.org/wsdocs/getdocument.aspx?docnum=1600271, Erişim: 12.02.2013.
Sullivan, Mark P. “Argentina: Political and Economic Conditions and U.S. Relations”,
ABD Kongresi Araştırma Merkezi Raporu,12.10.2006, http://www.fas.org/
sgp/crs/row/RS21113.pdf, Erişim: 12.03.2013, s. 1.
Systemicpeace.org İnternet Sitesi. “Polity IV Country Report 2010: Argentina.”
http://www.systemicpeace.org/polity/, Erişim: 23.12.2013.
The Economist İnternet Sitesi. “Democracy index 2012 Democracy at a standstill.”
(Intelligence Unit Raporu, 2013), http://www.eiu.com/public/topical_report.
aspx?campaignid=DemocracyIndex12, Erişim: 10.01.2014.
Transparency International İnternet Sitesi. “Corruption Perceptions Index 2013”,
http://www.transparency.org/cpi2013/results, Erişim: 10.01.2014.
Venedik Komisyonu İnternet Sitesi. “Argentina”, 
http://www.codices.coe.int/NXT/gateway.dll/CODICES/descriptions/eng/ame/arg?f=templates$fn=document-rame.htm$3.0,    Erişim: 10.01.2014.
World Bank İnternet Sitesi. “Argentina,” http://search.worldbank.org/
data?qterm=argentina&language=EN, Erişim: 10.01.2014.
WorldPresidentsdb İnternet Sitesi. “Eduardo Duhalde,”
http://www.worldpresidentsdb.com/Eduardo-Duhalde/, Erişim: 10.04.2013.


BU BÖLÜM  ARJANTİN DİPNOTLARI :,


1 “Argentina”, CIA İnternet Sitesi, 
    https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ar.html, Erişim: 10.11.2016.
2 “Argentina”, CIA İnternet Sitesi.
3 “Argentina”, CIA İnternet Sitesi.
4 Argentina”, Freedom House İnternet Sitesi, 
   http://www.freedomhouse.org/country/argentina#.U2EDiIF_uCl, Erişim: 10.11.2016.
5 “Democracy Index 2015: Democracy in an age of anxiety”, The Economist İnternet Sitesi, Intelligence Unit Raporu, 2016, 
    http://www.yabiladi.com/img/content/EIU-Democracy-Index-2015.pdf,  Erişim: 10.11.2016.
6 “Corruptıon By Country / Territory”, Transparency International İnternet Sitesi, 
    http://www.transparency.org/country/#ARG, Erişim: 10.11.2016.
7 Antonio M. Hernandez, “Republic of Argentina”, Forum of Federations, International Association of Centers for Federal Studies (iacfs),
   http://www.thomasfleiner.ch/files/categories/IntensivkursII/Argentinag3.pdf, Erişim: 14.03.2013, s. 1.
8 Thomas G. Sanders, “Argentina and the Politics of Economic Distress”, UFSI Field Staff Reports, 1988-89, No. 4, s. 1’den aktaran Mark P. Sullivan, 
   “Argentina: Political and Economic Conditions and U.S. Relations”, ABD Kongresi Araştırma Merkezi Raporu, 12.10.2006,
    http://www.fas.org/sgp/crs/row/RS21113.pdf, Erişim: 10.10.2016, s. 1.
9 “Argentina”, ABD Dışişleri Bakanlığı İnternet Sitesi, http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/26516.htm,  Erişim: 23.12.2012.
10 Europa World Plus, http://www.europaworld.com/pub/entry/EE000260, Erişim: 23.12.2012.
11 “History of Argentina”, Country Reports İnternet Sitesi,
    http://www.countryreports.org/country/Argentina/history/overview.htm, Erişim: 11.02.2014.
12 Latin Amerika ülkelerinin tamamına yakınında 1970’lerin sonları demokrasiye geçiş yılları olmuştur.
13 Mugambi Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution: Presidential Omnipotence, Repression, Instability, and Lawlessness in 
    Argentine History,” University of Miami Inter-American Law Review, Cilt 39, Sayı 2 (Bahar/Yaz 2008), s. 17.
14 2001’de yaşanan ağır ekonomik ve siyasi kriz büyük sosyal çalkantılara yol açmış, nüfusun yarısını yoksul hale getirmiş, ülkenin borçları ödenememiş, 
    eğitim ve sağlık sistemi çökmüş ve işsizlik aşırı düzeyde artmıştır. Halkın devlet kurumlarına güveni sarsılmış, iki partili sistem geleneği çökmüş,
    yaygın sokak protestoları “Hepiniz defolun!” sloganları eşliğinde yaşanmıştır (“Argentina Country Strategy Paper 2007-2013”, Avrupa Komisyonu İnternet 
    Sitesi, (23.04.2007),
    http://eeas.europa.eu/argentina/csp/07_13_en.pdf, Erişim: 22.02.2013, s.8).
15 Nestor Kirchner 2010’da ölmüştür.
16 “2015 Argentine presidential election second-round result” The Economist İnternet Sitesi, 23 Kasım 2015, 
      http://www.economist.com/blogs/graphicdetail/2015/11/mauricio-macri-elected-argentinas-next-president, Erişim: 14.11.2016.
17 Birgül A. Güler, Onur Karahanoğulları ve Koray Karasu, Kamu Yönetimi Ülke İncelemeleri (Ankara: AÜSBF Kamu Yönetimi Araştırma ve 
     Merkezi Yayınları, 2004), s.373.
18 “Argentina”, Venedik Komisyonu İnternet Sitesi, 
     http://www.codices.coe.int/NXT/gateway.dll/CODICES/descriptions/eng/ame/arg?f=templates$fn=document-frame.htm$3.0, Erişim: 10.10.2016.
19 “Argentina”, ABD Dışişleri Bakanlığı İnternet Sitesi, http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/26516.htm,   Erişim: 23.12.2012.
20 “Argentina Country Strategy Paper 2007-2013”.
21 Yasama Organının Yapısı, Arjantin Senatosu İnternet Sitesi,
     http://www.senado.gov.ar/conformacion, Erişim: 23.12.2012.
22 Kongre’nin İşlevleri, Arjantin Senatosu İnternet Sitesi, 
    http://www.senado.gov.ar/funciones,  Erişim: 23.12.2012.
23 Söz konusu sistem, adayların belirlenmesinde siyasi partilerin kontrolünü sağlamaktadır. Eyalet valileri parti için belirlenecek aday listesini oluşturabilmekte, 
    dolayısıyla seçilen vekillerin parlamentodaki oylarının yönünü de etkileyebilmektedir (Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 5).
24 Temsilciler Meclisi, Arjantin Temsilciler Meclisi İnternet Sitesi,
     http://www.diputados.gov.ar/, Erişim: 23.12.2012.
25 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 5.
26 Yaygın kullanımından dolayı çalışmamızda tercih ettiğimiz “başbakan” teriminin Arjantin Anayasası’ndaki tam karşılığı “bakanlar kurulu başkanı/ al jefe de 
     gabinete de ministros”tur.
27 Arjantin Senatosu İnternet Sitesi, "Yasama Organının Yapısı".
28 Latin Amerika ülkelerinin % 90’ında başkanlara bu yetki verilmiştir.
29 Anayasa’da sayılan sözleşmeler kanunlardan üstün olup anayasa hükümlerine eşdeğerdir.
30 Gelir sağlayan ve asker alımına ilişkin teklifler yalnızca Temsilciler Meclisi üyeleri tarafından verilebilir.
31 “Argentina, Cámara de Diputados (Chamber of Deputies) ”, Inter Parliamentary Union (IPU) İnternet Sitesi, 
     http://www.ipu.org/parline-e/reports/2011_E.htm, Erişim: 14.06.2013.
32 Ulusal Otoriteler, Arjantin Hükümeti İnternet Sitesi.
     http://www.argentina.gob.ar/pais/48-acerca-del-gobierno.php,Erişim: 20.12.2012.
33 Ulusal Otoriteler, Arjantin Hükümeti İnternet Sitesi.
34 Bu tablodaki veriler dünya devlet başkanlarına dair bilgilerin yer aldığı
     http://www.worldpresidentsdb.com/list/countries/Argentina/;
     http://www.argentour.com/en/argentina_history/presidents_of_argentina.php ve
     http://www.elhistoriador.com.ar/datos/presidentes_de_argentina.php    Adreslerinden derlenmiştir.
35 Başkanların suistimaline açık olan bu anayasal kural Latin Amerika ülkelerinin hemen hepsinde farklı derecelerle de olsa mevcuttur 
    (Jose Antonio Cheibub, Zachary Elkins ve Tom Ginsburg, “Latin American Presidentialism in Comparative and Historical Perspective”, 
    Chicago Public Law and Legal Theory Working Paper, No.361, The Law School The University of Chicago, (Eylül 2011),
    http://www.law.uchicago.edu/files/file/361-tg-latinAmerica.pdf, Erişim: 21.02.2013, s.17).
36 Kabinede yer alan bakanlıklar; Bilim Teknoloji ve İnovasyon Bakanlığı, Savunma Bakanlığı, Sosyal Kalkınma Bakanlığı, Ekonomi Bakanlığı, Eğitim Bakanlığı, 
    İçişleri Bakanlığı, Adalet ve İnsan Hakları Bakanlığı, Tarım Bakanlığı, Federal Planlama Kamu Yatırımı ve Hizmetler Bakanlığı, Sanayi Bakanlığı,
    Dışişleri Bakanlığı, Uluslararası Ticaret Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, Güvenlik Bakanlığı ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığıdır (Arjantin Hükümeti İnternet 
    Sitesi,
    http://www.argentina.gob.ar/pais/48-acerca-del-gobierno.php, Erişim: 20.12.2012).
37 Kuvvetler, Arjantin Başbakanlık İnternet Sitesi, http://www.jefatura.gob.ar/atribuciones_p3, Erişim: 11.03.2014.
38 Bu imzaları izleyen 10 gün içinde söz konusu kararnamelerin Kongrenin Karma Komisyonuna sunulması gerekir.
39 Anayasa’nın 101’inci maddesinde yer alan bu hüküm, hükümet sisteminin yarı-başkanlığa benzeyen bir yönünü oluşturur; ancak söz konusu sorumluluk 
     ve düşürme “bireysel” olduğu için yarı-başkanlık olarak değerlendirilmemektedir (Robert Elgie, Semi-Presidentialism, Sub-Types and Democratic
     Performance (Oxford: Oxford University Press, 2011), s.26; Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 7).
40 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 7.
41 “Argentina”, ABD Dışişleri Bakanlığı İnternet Sitesi, http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/26516.htm,  Erişim: 23.12.2012.
42 Yüksek Mahkeme, Arjantin Yüksek Mahkemesi İnternet Sitesi, http://www.csjn.gov.ar/bienvenida.html,   Erişim: 23.10.2013.
43 “Argentina”, Venedik Komisyonu İnternet Sitesi.
44 “Argentina”, Venedik Komisyonu İnternet Sitesi.
45 “Argentina”, Venedik Komisyonu İnternet Sitesi.
46 “Argentina”, Venedik Komisyonu İnternet Sitesi.
47 Peter Calvert, “Executive Leadership and Legislative Assemblies: Latin America,” The Journal of Legislative Studies, Cilt 10, Sayı 2/3 
     (Yaz-Sonbahar 2004), s. 221.
48 John M. Carey, “Presidential versus Parliamentary Government,” Handbook of New Institutional Economics içinde M´enard and M. M. Shirley ed., 
    (Hollanda, 2005),
    http://www.colorado.edu/ibs/eb/alston/psci4028/fall_2010/Presidential%20versus%20Parliamentary%20Government%20by%20Carey.pdf,    Erişim: 23.02.2013, s. 96.
49 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 7.
50 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 6.
51 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 6.
52 Hector E.Schamis, “Argentina’s Troubled Transition,” (Şubat 2008),
http://www.relooney.info/00_New_2145.pdf , Erişim: 05.03.2013, s.71.
53 Hernandez, “Republic of Argentina”, s.4-5.
54 Eduardo Aleman ve Ernesto Calvo, “Analyzing Legislative Success in Latin America: The Case of Democratic Argentina,” University of Maryland,
     http://www.gvpt.umd.edu/calvo/aleman-calvo-in%20Odonell%20etal-lap-newvoices.pdf, Erişim: 16.11.2013, s. 19.
55 Aleman ve Calvo, “Analyzing Legislative Success in Latin America,” s.30.
56 Susan Rose-Ackerman, Diane A Desierto ve Natalia Volosin, “Hyper-Presidentialism: Separation of Powers without Checks and Balances in Argentina 
     and the Philippines,” Journal of International Law, Sayı 418, 
     http://scholarship.law.berkeley.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1404&context=bjil, Erişim: 02.02.2013, s. 29.
57 Carlos Scartascini, Ernesto Stein ve Mariano Tommasi, How Democracy Works, Political Institutions, Actors, and Arenas in Latin Amercan Policmaking, 
     David Rockefeller Center for Latin American Studies, Harvard University (Cambridge: Inter-American Development Bank, 2010), s.72.
58 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 5.
59 Noam Lupu ve Susan C. Stokes, “The Social Bases of Political Parties in Argentina 1912–2003,” Latin American Research Review, Cilt 44, Sayı 1 (2009), 
    http://www.noamlupu.com/social_bases.pdf,  Erişim: 23.12.2013, s. 59.
60 Lupu ve Stokes, “The Social Bases of Political Parties in Argentina 1912-2003,” s. 59.
61 Lupu ve Stokes, “The Social Bases of Political Parties in Argentina 1912-2003,” s. 61.
62 “Argentina: Political Parties” , GlobalSecurity. Org İnternet Sitesi,
     http://www.globalsecurity.org/military/world/argentina/political-parties.htm, Erişim: 23.12.2012.
63 “Polity IV Country Report 2010: Argentina”, Systemicpeace.org İnternet Sitesi,
     http://www.systemicpeace.org/polity/, Erişim: 23.12.2013, s.3.
64 Aleman ve Calvo, “Analyzing Legislative Success in Latin America,” s.11.
65 Aleman ve Calvo, “Analyzing Legislative Success in Latin America,” s.11.
66 “Argentina”, Inter Parliamentary Union (IPU) İnternet Sitesi.
67 “Polity IV Country Report 2010: Argentina”, s. 3.
68 Carlos Menem’in Front for Loyalty ve Adolfo Rodríguez Saá’nın Front of the Popular Movement partileri Peronist diğer iki parti olarak yarışa katılmışlardır.
69 “Polity IV Country Report 2010: Argentina”, s. 3.
70 “Argentina Country Report,” Bertelsmann Stiftung’s Transformation Index (BTI), (Gütersloh, 2012),
     http://www.bti-project.de/fileadmin/Inhalte/reports/2012/pdf/BTI%202012%20Argentina.pdf,  Erişim: 22.04.2013, s. 9.
71 “Argentina, Cámara de Diputados (Chamber of Deputies) ”, Inter Parliamentary Union (IPU) İnternet Sitesi, 
     http://www.ipu.org/parline-e/reports/2011_E.htm, Erişim: 10.11.2016.
72 “Diputados Argentina”, Arjantin Temsilciler Meclisi İnternet Sitesi, http://www.hcdn.gob.ar/diputados/listado-bloques.html, Erişim: 10.11.2016.
73 Steven Levitsky ve Maria Victoria Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner,” Journal of Democracy, Cilt 19, Sayı 2 (Nisan 2008), s. 25.
74 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner,” s. 26.
75 Ernesto Stein vd., The Politics of Policies: Economic and Social Progress in Latin America 2006 Report (New York: Inter-American Development Bank, 2005),
    http://idbdocs.iadb.org/wsdocs/getdocument.aspx?docnum=1600271, Erişim: 12.02.2013, s. 55.
76 Scartascini, Stein ve Tommasi, How Democracy Works, Political Institutions, Actors, and Arenas in Latin Amercan Policmaking, s.62.
77 Mark P. Jones, Sebastian Saiegh, Pablo T. Spiller ve Mariano Tommasi, “Keeping a Seat in Congress: Provincial Party Bosses and the Survival 
     of Argentine Legislators”, Annual Meeting of American Political Science Association Başlıklı Konferansta Sunulan Bildiri, 2001,
     https://files.nyu.edu/sms267/public/saiegh_APSA.pdf, Erişim: 14.10.2013, s. 1.
78 Scartascini, Stein ve Tommasi, How Democracy Works, Political Institutions, Actors, and Arenas in Latin Amercan Policmaking, s. 62.
79 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 4.
80 Gabriel Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, Universidad de Buenos Aires,
     http://www.law.yale.edu/documents/pdf/Presidential_Power_and_Political_Crisis.pdf,  Erişim: 11.01.2013, s. 11.
81 Jason Ross Arnold, “Parliaments and Citizens in Latin America,” The Journal of Legislative Studies, Cilt 18, Sayı 3-4 (Eylül-Aralık 2012), 
     http://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/13572334.2012.706055#.Ukvk_tLIYSU,    Erişim: 23.01.2013, s. 456.
82 Jouet, “The Failed Invigoration Of Argentina’s Constitution,” s.16-17.
83 Jouet, “The Failed Invigoration Of Argentina’s Constitution,” s.22.
84 Bu hâkimlerden biri Menem’den “benim patronum” olarak bahsederken, diğeri “önüne gelen davada hükümete karşı karar vermeyeceğini” ifade etmiştir.
85 Jouet, “The Failed Invigoration Of Argentina’s Constitution,” s.21-22
86 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s.24.
87 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s.25.
88 Bu seçimde yine Peronist Parti'den ilk turu önde bitiren Carlos Menem, anketler kendisinin kaybedeceğini gösterdiğinden yarıştan 
     Nestor Kirchner lehine çekilmiştir. Menem partinin reformist neoliberal kanadında iken Kirchner popülist bir anlayışa sahipti 
     (Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s.24).
89 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s.27.
90 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s.27.
91 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s. 27.
92 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner,” s. 25.
93 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner,” s. 26.
94 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s. 27.
95 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s. 29.
96 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 5.
97 Jouet, “The Failed Invigoration of Argentina’s Constitution,” s. 37.
98 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 6.
99 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 5.
100 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 32.
101 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina,” s. 12.
102 "Argentina Country Report”, s. 9.
103 Valeria Palanza ve Gisela Sin “Item Vetoes and Attempts to Override Them in Multiparty Legislatures,”
Journal of Politics in Latin America, Cilt 5, Sayı 1 (2013),
http://journals.sub.uni-hamburg.de/giga/jpla/article/view/614/612, Erişim: 11.02.2014, s. 43.
104 Palanza, ve Sin “Item Vetoes and Attempts to Override Them in Multiparty Legislatures,” s. 50.
105 Palanza ve Sin “Item Vetoes and Attempts to Override Them in Multiparty Legislatures,” s. 52.
106 Rebecca Bill Chavez, The Rule of Law in Nascent Democracies: Judicial Politics in Argentina (Standford: Standford University Press, 2004), s. 68.
107 Palanza ve Sin “Item Vetoes and Attempts to Override Them in Multiparty Legislatures,” s. 53.
108 Florencia Ines Gabriele, “Argentina’s delegative democracy: a case study” (Siyaset Bilimi Tezi 18, Northeastern University, 2014), 
      http://iris.lib.neu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1017&context=polisci_diss, Erişim: 11.02.2014, s. 151.
109 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 11.
110 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 11.
111 James Je Heon Kim, “Case for Constrained Unilateralism: Decree of Necessity and Urgency in Argentina,1916-2004”, 
      Columbia University Department of Political Science, (Eylül 2007),
      http://jcsites.juniata.edu/faculty/kim/research/wis/kim0907jt.pdf, Erişim: 12.02.2014, s.19.
112 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 12.
113 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 154.
114 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 14.
115 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 12.
116 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 157.
117 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 12.
118 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 5.
119 Kim, “Case for Constrained Unilateralism,” s. 21.
120 Chavez, The Rule of Law in Nascent Democracies: Judicial Politics in Argentina, s. 70.
121 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 157.
122 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 180.
123 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 13.
124 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 157.
125 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 162.
126 Kim, “Case for Constrained Unilateralism,” s. 28.
127 Kim, “Case for Constrained Unilateralism,” s. 36.
128 Carlos Huneeus, Fabiola Berrios ve Rodrigo Cordero, “Legislatures in Presidential Systems: The Latin American Experience,” 
      The Journal of Legislative Studies, Cilt 12, Sayı 3-4 (Eylül-Aralık 2006), s. 422.
129 Bu kuralla sadece bir meclisin onayıyla DNU kabul edilmiş olacağından, parlamentonun kendi çıkardığı kanunlardan daha avantajlı bir 
      usule tabi olması anlamına gelmektedir.
130 Onayın belli bir süreye bağlanmaması parlamentonun gündeme almadığı DNU’ların fiilen yürürlükte kalmasını sağlamaktadır.
131 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 12.
132 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 181.
133 “Argentina: Emergency Decrees on President of the Central Bank, Payment of External Debt”, Library of Congress İnternet Sitesi, 27.01.2010,
       http://www.loc.gov/lawweb/servlet/lloc_news?disp3_l205401802_text, Erişim: 13.01.2014.
134 Merkez Bankasından büyük bir meblağın borç ödemeleri için kullanılmasını öngören DNU yargısal süreçte değerlendirilirken, başkan, onu iptal 
      ederek benzer bir DNU çıkarmış ve amacına ulaşmıştır.
135 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 12.
136 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 27.
137 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 16.
138 Calvert, “Executive Leadership and Legislative Assemblies: Latin America,” s. 219.
139 Carey, “Presidential versus Parliamentary Government”, s. 96.
140 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 7.
141 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 7.
142 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 7.
143 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 38.
144 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 38.
145 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 40.
146 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 41.
147 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 43.
148 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 45.
149 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s.55.
150 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 55.
151 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 56.
152 “Argentina: Private Companies Banned From Advertising in Independent Media”, Freedom House İnternet Sitesi, (13.03.2013), 
       http://www.freedomhouse.org/country/argentina, Erişim: 06.06.2013.
153 “Argentina Country Strategy Paper 2007-2013”, s. 8.
154 Roberto De Michele, “The Role of the Anti-Corruption Office in Argentina: Lessons on Corruption and Anti-Corruption: Policies and Results,” 
      The Journal of Public Inquiry, (Sonbahar-Kış 2011),
       http://www.ignet.gov/randp/f01c05.pdf, Erişim: 06.02.2013, s. 17.
155 De Michele, “The Role of the Anti-Corruption Office in Argentina”, s.17.
156 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 59.
157 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 66.
158 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 8.
159 “Argentina Country Report”, s. 10.
160 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 26.
161 “Argentina Country Report” , s.10.
162 “Argentina Country Report” , s.10.
163 “Argentina Country Report” , s.10; Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina,” s. 27.
164 Carlos Pereira ve Marcus Andre Melo, “The Surprising Success of Multiparty Presidentialism,” Journal of Democracy, Cilt 23, Sayı 3 (Temmuz 2012),
      http://www.journalofdemocracy.org/article/surprising-success-multiparty-presidentialism,  Erişim: 08.02.2013, s. 162.
165 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 8.
166 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 9.
167 Andres A. Gallo ve Lee J. Alston, “Argentina’s Abandonment of the Rule of Law and Its Aftermath,” Journal of Law & Policy, Cilt 26, s. 155.
168 Gallo ve Alston, “Argentina’s Abandonment of the Rule of Law and Its Aftermath,” s. 154.
169 Gretchen Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina (Cambridge:Cambridge University Press, 2005), s.81.
170 Juan Carlos Calleros, The Unfinished Transition to Democracy in Latin America (New York London: Taylor&Francis Publication, 2009) s.75.
171 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.86.
172 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.87.
173 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.86.
174 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.87.
175 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.87.
176 Arjantin Yüksek Mahkemesi İnternet Sitesi, http://www.csjn.gov.ar/autoridades.htm,   Erişim: 23.12.2012.
177 Hernandez, “Republic of Argentina”, s. 9.
178 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.125.
179 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.141.
180 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.145.
181 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.149.
182 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.151.
183 Helmke, Courts under Constraints, Judges, Generals, and Presidents in Argentina, s.152.
184 Calleros, The Unfinished Transition to Democracy in Latin America, s.109.
185 Martin Ardanaz, Carlos Scartascini ve Mariano Tommasi, Political Institutions,Policymaking, and Economic Policy in Latin America 
      (Inter American Development Bank Working Paper Series, Sayı IDBWP-158, 2010), 
      http://www.econstor.eu/bitstream/10419/89145/1/IDB-WP-158.pdf, Erişim: 11.12.2013, s. 22.
186 Calleros, The Unfinished Transition to Democracy in Latin America, s. 100.
187 Cheibub, Elkins ve Ginsburg, “Latin American Presidentialism in Comparative and Historical Perspective,” s. 24.
188 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 1.
189 Calvert, “Executive Leadership and Legislative Assemblies: Latin America,” s. 220.
190 Rose-Ackerman, Desierto ve Volosin, “Hyper-Presidentialism,” s. 71.
191 Huneeus, Berrios ve Cordero, “Legislatures in Presidential Systems: The Latin American Experience,” s. 406.
192 Filipe Campante, “Brazil-Argentina: Political Instability and Economic Performance As Seen From Brasilia and Buenos Aires,
      ” Escola de Economia de São Paulo Konferans dizisinde Sunulan Tebliğ, (Kasım 2009), 
      http://www.hks.harvard.edu/fs/fcampan/Papers/BrazilArgentina.pdf, Erişim: 05.08.2013, s. 8.
193 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina,” s. 1.
194 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 15.
195 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 18.
196 Francis Fukuyama, “Do Effective Institutions Explain the Gap Between the United States and Latin America?”, 
      http://siteresources.worldbank.org/INTLAC/Resources/Fukuyama_LACEA_Institutions.pdf, Erişim: 14.10.2013, s. 2.
197 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 19
198 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 20.
199 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 23.
200 2009’da feshedilmiştir.
201 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 23.
202 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 23.
203 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 24.
204 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 10.
205 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 25.
206 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 25.
207 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 25.
208 Levitsky ve Murillo, “Argentina: From Kirchner to Kirchner”, s. 26.
209 Sebastian L. Mazzuca, “Lessons From Latin America The Rise of Rentier Populism,” Journal of Democracy, Cilt 24, Sayı 2 (Nisan 2013), 
      http://www.isp.org.pl/uploads/filemanager/TheriseofrentierpopulismSMazzucaApril-2013.pdf,    Erişim: 07.02.2013, s.113.
210 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 20.
211 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 23.
212 Mazzuca, “Lessons From Latin America The Rise of Rentier Populism”, s.108-122.
213 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 25.
214 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 26.
215 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 24.
216 “Argentina: Private Companies Banned From Advertising in Independent Media”.
217 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 16.
218 Gabriele, “Argentina’s Delegative Democracy: A Case Study”, s. 42.
219 Bouzat, “Presidential Power and Political Crisis in Argentina”, s. 27.

ÖZEL TEŞEKKÜR;

ARAŞTIRMAYI YAPAN TBMM ÇLIŞANLARINA SAYGIYLA..

_TÜRKIYE BÜYÜK MILLET MECLISI 
ARMER 
ISBN: 978-975-8805-51-8 
978-975-8805-52-5 (e-kitap) 
TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı 
06543, Bakanlıklar/ANKARA Tel: 0312 420 68 38 Fax: 0312 420 78 00 
TBMM Basımevi/Şubat 2017 
Fransa, Polonya ve Rusya Örnekleri 
ABD, Arjantin, Azerbaycan, 
Brezilya, Nijerya, Örnekleri, 

EGEMENLİK KAYITSIZ ŞARTSIZ MİLLETİNDİR 
TBMM ARAŞTIRMA HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI YAYINLARI 

Karşılaştırmalı Hükümet Sistemleri: Başkanlık Sistemi (ABD, Arjantin, Azerbaycan, Brezilya ve Nijerya Örnekleri
Yayın No: 7 
© TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı 

Yayın Yönetmeni ;
Emrah Hurma 
Editör 
Semra Gökçimen 
Bölüm Yazarları
Halit Tunçkaşık 
Konur Alp Koçak 
Mehmet Solak 
Meltem Doğan 
Murat Bilgin 

ISBN: 

978-975-8805-51-8 
978-975-8805-52-5 (e-kitap) 

Kapak Tasarımı 
Demet Çınar 

Grafik Tasarım 
Zeynep Ayşe Tarhan 

Araştırma Hizmetleri Başkanlığı 
Türkiye Büyük Millet Meclisi 
Bakanlıklar -ANKARA 06543 
Telefon: +90 312 420 68 38 
Faks: +90 312 420 78 00 

e-posta: iletisim.armer@tbmm.gov.tr 
TBMM Basımevi –ANKARA 
Özden Geçirilmiş 2. Baskı / Şubat 2017 



17 Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR


***


KARŞILAŞTIRMALI HÜKUMET SİSTEMLERİ, BAŞKANLIK SİSTEMİ, ARAŞTIRMA HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI BÖLÜM 15

KARŞILAŞTIRMALI HÜKUMET SİSTEMLERİ, BAŞKANLIK SİSTEMİ, ARAŞTIRMA HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI BÖLÜM 15


5.3.4. Yüksek Mahkemenin Yürütmeye Karşı Tutumu

Arjantin yargısında hükümet aleyhine verilen karar sayısının
hükümetlerin görece güçlü olduğu zamanlarda düştüğü, zayıf olduğu
zamanlarda ise yükseldiği, dolayısıyla yargıçların kararlarının siyasi
otoritenin konumundan belirgin biçimde etkilendiği bir çalışmayla
tespit edilmiştir. Söz konusu çalışmanın ortaya çıkardığı sonuçlar şöyle
özetlenebilir: 178

Yüksek Mahkeme askeri yönetimin zayıfladığı son yıllarda daha
özgürlükçü kararlar almış, Alfonsin döneminde bu özgürlük yanlısı
kararları sürdürmüş, Alfonsin’in gücünü yitirdiği yıllarda özgürlükleri
daha kısıtlayıcı yorumlar getirmiş, Menem’in parlak döneminde
Menem’in attığı radikal reformlar lehinde “otomatik çoğunluk” niteliği
kazanmış, Menem’in gideceği belli olunca Menem’in imtiyazlarını
sınırlayıcı yorumlar yapmıştır. Menem’in güçlü döneminde atanan ve
Menem için “otomatik çoğunluk” olarak eleştirilen Yüksek Mahkeme,
Menem’in gücünü yitirdiği son iki yıl daha bağımsız kararlar almaya
başlamıştır.179
Menem’den sonra gelen De la Rua, seçimdeki iddiasının aksine
Yüksek Mahkemenin üyelerine müdahale etmemiştir. Bunun nedeni
olarak Mahkeme’nin yeni yönetimle de uyumlu hale gelebilmesi ve De la
Rua’nın bu uyumlu yapıdan yararlanmak istemesi olarak gösterilmiştir.
Bu dönemde yaşanan ağır ekonomik bunalıma karşı yayılan kitlesel
eylemlerde Yüksek Mahkeme açık ve yaygın biçimde kamuoyunun hedefi
haline gelmiştir. 180


2002’nin başında Eduardo Duhalde geçici olarak başkan olunca
Yüksek Mahkeme üyelerini görevden almaya teşebbüs etmiş; Kongre,
önemli yargıçlarla ilgili suçlandırma sürecini başlatmıştır. Mahkeme
buna karşılık hükümetin bankalarla ilgili kısıtlayıcı bir uygulamasını
(Menem dönemindeki benzeri bir karara aykırı olarak) reddederek
cevap vermiştir. Kongre başta gösterdiği tutumu devam ettiremeyince
Yüksek Mahkeme rahatlamış ve başkana karşı pazarlık gücü artmıştır. Bu
durumda başkan da Mahkemeye karşı tutumunu yumuşatmak zorunda
kalmış ve Adalet Bakanını görevden alarak Mahkemeye jest yapmıştır.
Bunun üzerine Mahkeme başkanı “Bu Mahkeme birçok başkanla birlikte
yaşamıştır. Kimseye düşmanlığı yoktur.” şeklinde açıklama yapmıştır.181
Duhalde’nin başarılı olamayan yönetiminin sonlarında Mahkeme
medyanın “yargı darbesi” olarak nitelendirdiği “Smith kararı”yla hükümeti
yıpratmış, Mahkeme adına konuşan bir sözcü “Öldür ya da öl durumu söz
konusuydu. İlk kurşunu onlar attı.” açıklamasını yapmıştır. Olay hükümet
tarafında ise “Ülkeyi, halk tarafından seçilmeyen tek kuvvet olan yargı
yönetiyor.” şikâyetlerine yol açmıştır.182

Nestor Kirchner iktidara gelir gelmez Yüksek Mahkeme üyelerine
yönelik suçlandırma işleminin başlatılması yönünde açıklamalar yapmış
ve Kongrenin suçlandırma sürecinin ciddiyetini gören hakimler istifa
etmiştir.183 Ancak Kirchner’in bu müdahalesi demokratik çevrelerce
“Demokrasi için Mahkeme” sloganıyla genel olarak olumlu karşılanmıştır.184
Arjantin’in yargısal bağımsızlığını diğer Amerika ülkeleriyle
karşılaştıran bir araştırmaya göre 1975’te Arjantin 18 ülke arasında 4.
sırada iken 2005’te 13’üncü sıraya gerilemiştir. 185

Yürütmenin yargıyı etkileme kapasitesini ortaya koyan aşağıdaki
tabloda ise Arjantin’in; Meksika ve Peru ile birlikte bu etkinin en fazla
yaşandığı ülke olduğu görülmektedir.





Tablo 3. Amerika Ülkelerinde Yürütmenin Yargıyı Etkileme Kapasitesi.186


6. SİYASAL SİSTEM HAKKINDAKİ TARTIŞMALAR

Arjantin, diğer Latin Amerika ülkeleri gibi anayasal geleneğini ABD’den
esinlenerek başlatmakla birlikte, yürütme organına verdiği yetkilerle bu
geleneği esnetmiştir. Bu esneklik, başkanların yasama fonksiyonundaki
rollerini ve olağanüstü yetkilerini istismar etmesinden dolayı merkeziyetçi
ve otoriter bir yapının oluşması noktasına varmaktadır.187 Daha yalın bir
ifadeyle Arjantin Anayasası, ABD’ye kıyasla, başkana daha fazla yetkiler
tanımakta, başkanlar da siyasi geleneğin etkisiyle bu yetkileri daha çok
genişletmeye çalışmaktadırlar.
Başkanlar anayasal ve yasal sınırları aşma yollarını aramakta ve bunu
sıklıkla kuvvetler ayrılığı ilkesiyle gerekçelendirmeye çalışmaktadırlar.188
Zayıf yasama organından, bağımsız bir karakter kazanamamış yüksek
yargıdan ve mevcut siyasal kültürden yararlanan başkanlar, anayasal
denetimi etkisizleştirme çabası göstermektedirler. Bunu yaparken ya
hukuki boşluklardan faydalanmakta ya da doğrudan pozitif hukuku ihlal
etmektedirler. Bu tutumlarına gerekçe olarak da yasama organlarının
köstekleyici, yolsuz ve ulusal çıkarlar için zararlı olduklarını öne
sürmektedirler.189

Yürütmenin anayasal ve yasal sınırları ihlal etme teşebbüslerini
karşılamak için bir yandan yargıya diğer yandan idari denetime özgülenmiş
Ombudsmanlık, Sayıştay ve Yolsuzlukla Mücadele Kurumlarına iş
düşmektedir. Münferit vakalardaki başarılara rağmen Arjantin, iktidarını
genişletmeye kararlı bir başkan karşısında güçlü yasama organı
dışındaki kurumların ciddi bir direnç göstermesinin zorluğunu ortaya
koymuştur. Çünkü yargı ve denetim kurumları, yasama organının denetim
fonksiyonunu dolduracak bir karaktere sahip değildirler.190
Başkanlık sisteminin Arjantin’de iyi işlememesine ilişkin bu genel
değerlendirmelerden sonra hükümet sisteminin sorunlu işleyişine neden
olan faktörler şu şekilde açıklanabilir:

Siyasi İstikrarsızlık

Arjantin 1930’dan itibaren istikrarsız, sık sık darbelerle bölünen
ve başkanların sürekli değiştiği bir döneme girmiştir. 1926’dan 1983’e
kadarki yaklaşık altmış yıl boyunca seçilmiş hiçbir başkan olağan görev
süresini tamamlayamamıştır.191 Ancak demokrasinin yeniden inşası da
siyasi istikrarın sağlanması için yeterli olmamıştır.1921983’te demokratik
düzene geçildikten sonra bile iktidara gelen başkanların çoğu istifa ile
görevlerinden ayrılmış, olağan sürelerini doldurmamışlardır. 2001’de
yaşanan sosyo-ekonomik krizde Başkan De la Rua’nın istifasını takip eden
iki hafta içinde dört başkan göreve gelmiştir.193 Bunlardan sonuncusu olan
Duhalde de olağan dönemi tamamlayamamış ve erken seçime gidilmiştir.
Ancak 2003’te Nestor Kirchner ile başlayan ve Cristina Kirchner ile devam
eden on bir yıllık sürede belli bir siyasi ve ekonomik istikrarın yakalandığı
görülmektedir.

Çifte Liderlik ve Rol Çatışması

Başkan, devlet başkanı sıfatıyla bütün ulusu temsil etmektedir ki bu
temsil siyasi tarafgirlik yapmaya uygun değildir. Diğer taraftan hükümet
başkanı sıfatıyla bir siyasi partinin temsilcisi rolü üstlenmektedir ki bu
rol diğer siyasi partilere karşı taraf olmayı gerektirmektedir. Bu ikili
rolün yol açtığı bir sorun da şudur: Siyasi partilerin aynı zamanda siyasi
hareketlerle (Peronist, anti-Peronist, Radikal) tanımlandığı Arjantin’de
başkanlar kendilerini ulusun temsilcisi sayarken siyasi rakiplerinin temsil
vasfını yok saymışlardır. İktidara gelen ve aslında bir siyasi parti ve siyasi
hareketin lideri olan başkanın kendini ulusal çıkarların tek temsilcisi
sayması, muhalefetin de başkanın meşruiyetini inkâr etmesine, sadakatsiz
ve yıkıcı bir yol izlemesine neden olmaktadır. 194

Çift Meşruiyet ve Uyum Sorunu

Birbirinden bağımsız olarak seçilerek her biri demokratik meşruiyete
sahip başkan ile parlamento arasındaki ilişkilerin niteliği Arjantin
örneğinde ABD’den farklı olarak çok sorunlu olabilmektedir. Sıkı parti
disiplininden dolayı Kongrede çoğunluğa sahip olmayan başkanın
veya partisinin teklif ettiği kanun önerilerinin kabul edilmesi zordur.
Diğer taraftan Kongre çoğunluğu ya başkanın vetosundan dolayı kanun
çıkaramamakta veya onaylansa da uygulanmaması durumunda etkili bir
denetim yapamamaktadır.195

Sıfır Toplamlı Oyun ve Sert Rekabet

Bouzat, Arjantin siyasi elitinin, sıfır toplamlı oyun ilkesiyle çalıştığı
ve ülkenin ihtiyaç duyduğu reformları gerçekleştirme kapasitesinden
yoksun olduğu değerlendirmesini yapmaktadır. Bu yaklaşıma göre
siyasi elit 2001-2002’de yaşanan ağır krizden çıkarılabilecek derslere
rağmen çatışmacı tutumunu değiştirebilmiş değildir. Latin Amerika’nın
sosyal yapısı ve siyasal kültürünün bir neticesi olarak sosyal çatışmalar
sert biçimde yaşanmakta; toplumda bunların çözümlenmesi veya
hafifletilmesi için resmi siyasal kurumları işletme kabiliyetinin düşük
olduğu ileri sürülmektedir. 196

“Ya hep ya hiç oyunu” çerçevesinde cereyan eden ve kazananın her şeyi
aldığı başkanlık seçimleri, başkan adayları arasındaki çekişmenin çok
şiddetli geçmesine yol açmaktadır. Diğer taraftan başkanlık yarışındaki
taraflar arasındaki husumet seçmenlere de sirayet etmektedir. Bir adaya
oy veren seçmen bunu aynı zamanda rakip adayı engelleme olarak
görmektedir. Bunun neticesinde, seçilen başkanın kaybeden adayın
partisine siyasi ve idari alanda yer açması girişimi olumsuz karşılanmakta
hatta ihanet gibi algılanabilmektedir.197

Bu tip bir sorun 1987’de Başkan Alfonsin’in Peronist Birliğin liderini
çalışma bakanı olarak atamasında yaşanmıştır. Alfonsin’in birçok taraftarı
bu atamayı şiddetle eleştirmişlerdir. Diğer bir örnek olarak, Başkan
Menem’in muhafazakar sağ ile ittifak içine girmesi birçok Peronist
tarafından ihanet olarak değerlendirilmiştir. 198

Siyasi Parti Sistemi

Ülkede demokrasiyi zayıflatan önemli bir sorun Peronist dışı
muhalefetin zayıflığıdır. İkinci en önemli siyasi parti olan UCR-Radikaller
etkili bir rakip olamamıştır. Radikallerin başkanlık seçimlerindeki oy
oranı 1983’teki %50’den 2003’te %2’ye kadar düşmüştür. 2007’deki
parlamento seçimlerinde de tarihinin en düşük rakamı olarak 257’de
30’a düşmüşlerdir.199 Radikallerin gerilemesiyle birlikte onun yerini
tutabilecek ulusal çapta parti ya da partiler kurulamamıştır. 1980’lerde ve
1990’larda kurulan partiler en fazla metropol şehirlerde tutunabilmişler
ve 10 yıldan daha uzun süre yaşayamamışlardır. 2003’te kurulan iki yeni
parti ARI (Afirmación para una República Igualitaria/Eşitlikçi Cumhuriyeti
Onaylama) ve MFR (Recrear para el Crecimiento/İlerleme için Ayaklanma
ve diğer eyalet partileri koalisyonu)200 2007 seçimlerinde ciddi bir varlık
gösterememişlerdir.201 Yine 2005’te merkez sağda kurulan PRO (Propuesta
Republicana/Cumhuriyetçi Teklif) ve bir partiler koalisyonu olarak
2011’de merkez solda oluşan FAP (Frente Amplio Progresista/Büyük
İlerleme Cephesi), kayda değer bir muhalefet cephesi oluşturamamışlardır.
UCR özellikle 2000 sonrasında bir dağınıklık ve parçalanma süreci
yaşamış, bu durum Peronistlerin (PJ) fiilen hakim parti haline gelmesine
yol açmıştır. 2003’te ilk turda birinci ve ikinci gelen adayların ikisi de
Peronist Parti'den olmuş ve 2005’teki parlamento seçimlerinde Peronist
olmayan parti sadece %10 oy almıştır. 2007 seçimleri sonrasında Kirchner
yanlısı blokun Temsilciler Meclisindeki ve Senatodaki oranı muhalif
partilerin iki katından fazla olmuştur.202

Hâkim parti benzeri durum nedeniyle Peronist olmayan muhalefet
başkan çıkarsa bile böyle bir başkanın yönetebilirliği çok zor görünmektedir.
Çünkü Peronist partilerin parlamentoda, eyalet valilerinde, sendikalarda,
iş örgütlerinde ve diğer sosyal örgütlenmelerde sahip olduğu hâkimiyet
rakip partiden bir başkanın ülkeyi yönetmesini çok zorlaştırmaktadır.
Peronist olmayan Alfonsin’in 1989’da, De la Rua’nın 2001’de istifası bu
durumu gözler önüne sermiştir.203
Etkili bir siyasi muhalefetin ve seçim rekabetinin kalmayışı Arjantin’de
iktidarın denetimi ve hesap verebilirliğini olumsuz etkilemektedir.
Yürütmeyi dengeleyecek siyasi araçların olmaması, en azından ciddi yetki
suistimallerine yol açmakta ve yolsuzluk imkânını artırmaktadır.

Kurumsal Zayıflık

“Kronik kurumsal zayıflık” Arjantin’de istikrarlı ve dengeli bir siyasi
yapının oluşmasına engel olarak görülmektedir.204 Kurumsal zayıflık
burada yazılı kuralların uygulanamaması ve resmi kural ve kurumların
istikrarlı olmaması olarak ifade edilmektedir.205

Arjantin demokrasisi seçimler, temel hak ve hürriyetler ve silahlı
kuvvetlerin sivil denetimi gibi demokrasinin çekirdek unsurları
bakımından 1983 sonrasında belli ölçüde güçlenmiştir. Ancak siyasi ve
ekonomik birçok alanda kurumsal zayıflık devam etmektedir. Özellikle
1990’larda yasama-yürütme ilişkilerini belirleyen kurallarda, yargıda,
federalizmde, aday belirlemede, vergide, merkez bankası bağımsızlığında
yoğun ihlaller ve suistimaller yaşanmıştır.206 Bu kurumsal suistimaller
kısmen Kirchner yönetiminde (2000’li yıllar) devam etmiştir. Yargı
Konseyinin oluşumu, 2006’da başkana bütçe üzerinde çok geniş takdir
yetkisi veren kanun, 2002’deki kanunla başkan adaylarının bir ön seçimle
belirlenmesinin iptal edilmesi ve hükümetin Devlet İstatistik Kurumuna
(INDEC) el atarak kurumun teknokratlarını işten çıkarması ve enflasyon
oranını belirlemede güvenilmez bir yöntem oluşturması bu dönemin
kötü uygulamalarına örnek teşkil etmektedir.207 Kirchner yönetiminin
yasaların lafzına uyup amacına aykırı bir politika izlediği, yaygın bir
eleştiri konusudur. Yüksek Mahkemenin 9 üyesinden 6’sının görevine
son verdirilmesi böyle bir politikayı ortaya koymuştur. Yine son başkan
Cristina Kirchner’in ilk adaylığının kocasının iki dönemden fazla başkanlık
yapmasına yönelik olması da bu tutumu örnekler. Bu kurumsal zayıflıklar
Arjantin’in Brezilya, Şili, Meksika, Uruguay gibi orta gelirli diğer Amerika
ülkelerine nispetle daha cılız bir yasama ve yargı organına sahip olması
sonucunu doğurmaktadır.208

Siyasi Uzlaşma Kültürü Eksikliği

Parlamento seçimlerinde, başkanın partisinin Kongredeki
çoğunluğu kaybetmesi durumunda parlamento ile başkan arasındaki
aykırılık Fransa’daki kohabitasyon (birlikte yaşama) benzeri bir sonuç
verememekte, yasama ile yürütmenin uzlaşmasına dönüşememektedir.
Bu durum bir yandan parlamentoda başkanı frenleyecek bir gücün
oluşmasını önlerken bir yandan da başkan-parlamento ilişkilerini
belirsiz bir noktaya taşıyabilmektedir.209 2001 yılında yapılan parlamento
seçimlerinde parlamentodaki çoğunluğu kaybeden De la Rua önce rakip
parti Peronistlerin liderine başbakanlığı teklif etmiş; ne var ki bu teklifi
reddedilmiştir. Anayasa’da başbakana verilmiş olan önemli yetkiler
olmasına rağmen Arjantin’de başkanlığı siyasi gücün merkezi olarak
gören anlayış nedeniyle Peronistler başkanın istifasını talep etmişlerdir. 210

Başkanların Yetki Suistimali

Arjantin'de Başkanlık, bütün devlet güçlerinin kaynağı gibi görülüp
tüm beklentiler kendisine yönelince başkanlar kendi iradelerini
diğer kurum ve organların üzerinde görmeye ve tercihlerini onlara
dayatmaya başlamaktadırlar. Bu suistimal sadece Menem ve Kirchner
gibi güçlü başkanlarda değil aynı zamanda De la Rua ve Duhalde gibi
zayıf başkanlarda da görülmüştür. Bu nedenle Menem yönetiminden beri
başkanlar çeşitli anayasa dışı yöntemlerle Kongreyi etkisizleştirmişlerdir.
Bu yollara özellikle Kongrenin yaptığı kanunlar başkanın seçimlerde
verdiği vaatlere ters ise (Menem dönemindeki gibi) veya başkan Kongrede
çoğunluğa sahip değilse (De la Rua) başvurulmaktadır. 211
Başkanın Kongre ile uyumlu olmadığı zaman başvurduğu en önemli
araç olağanüstü kararnamelerdir ve bu kararnamelerle yasama
fonksiyonu icra edilmektedir. Olağanüstü kararnamelerin anayasal
sınırları vardır; ancak bu sınırların aşıldığına dair hüküm verecek olan
Yüksek Mahkeme uygulamada bu işlemleri daha çok siyasal bir yaklaşımla
değerlendirmiştir. Bu tür kararnamelerden yüzlerce çıkarılmış ve önemli
ekonomik konularda kural konmuştur. Başkanın özellikle ekonomik
alandaki olağanüstü yetkilerini kullanması olağan hale gelirken bu
istismarı önleyecek ve denetleyecek güçlü bir parlamentonun yokluğu
sorunu kalıcı hale getirmiştir.212
Kamu Fonlarının Dağıtımında Başkanın Geniş Takdir Yetkisi
Başkanın gücünü arttırarak onun kuvvetler arası dengeyi bozmasına
imkân yaratan ve böylece başkanlık sisteminin işleyişini “olağan”
seyrinden saptıran önemli bir husus, kamu fonlarının dağıtımının
onun takdirine bırakılmış olmasıdır. Bu geniş takdir yetkisi, başkanın
teşvikleri kendi tercihine göre belirlemesini veya kamu hizmetlerinin
bölgelere ve belediyelere dağılımının belirlenmesinde tek yetkili olmasını
sağlamaktadır. Arjantin’de eyaletler, siyasi özerkliğe sahip olmalarına
rağmen ekonomik bakımdan özerk sayılmazlar ve merkezi hükümetin
belirlediği gelire bağlıdırlar. Kamu kaynaklarının başkan eliyle dağıtılıyor
olması siyasetin bitmek bilmeyen ekonomik pazarlıkların gölgesinde
kalmasına yol açmaktadır. Başkan elindeki teşvik, kamu hizmeti ve finansal
destek karşılığında eyalet valileriyle, milletvekilleriyle ve senatörlerle
pazarlıklar yapabilmekte ve bu pazarlıkları istediği kanunları çıkartmanın
aracı olarak kullanabilmektedir. Böylece siyasi müzakereler, örtülü
pazarlıklar üzerinden yapılmakta ve bu durum siyasi değerlendirmelerin
sağlıksız yapılmasına yol açmaktadır.213

Bu tür pazarlıklar, De la Rua zamanında olduğu gibi kolaylıkla suç
niteliği kazanabilmektedir. Söz konusu dönemde Hükümet, çalışma
ilişkilerini düzenleyen bir reform yapmaya çalışmıştır. Ancak Senatoda
Peronistler çoğunlukta olunca De la Rua’nın istediği kanun geçememiş,
bunun üzerine bazı hükümet görevlileri senatörlerden bazılarına kabul
oyu için rüşvet vermişlerdir. Rüşvet ifşa olunca, önce başkan yardımcısı,
daha sonra da derinleşen siyasi kriz sonucu başkan istifa etmek zorunda
kalmıştır.214

Medyayı Kontrol İmkânı

Başkanın elindeki ekonomik gücün basın üzerinde de etkileri
görülmektedir. Hükümet, bir yandan kendi istediği doğrultuda yayın
yapan kamusal yayın organlarına önemli parasal kaynak aktarırken diğer
taraftan basına çok reklam vermekte ve bunun karşılığında medyanın
hükümete yönelik eleştiri yapmasını önlemeye çalışmaktadır. Bu durum
ifade özgürlüğüne zarar verdiği gibi basın vasıtasıyla gündeme gelebilecek
siyasi tartışmaların da önüne geçmektedir.215 Hükümetin medya üzerindeki
kontrolü, siyasi görüşünü beğenmediği özel kuruluşların medyaya reklam
vermesini engellemek gibi yöntemlerle de gündeme gelmektedir.216
Bakanların ve diğer üst düzey kamu görevlilerinin özel sektör ve
yabancı basın organlarına konuşma yetkileri yoktur, sorulara cevap
veremezler; ancak resmi yayın organları aracılığıyla konuşabilirler.217
2009’da çıkarılan bir kanunla medyada tekelciliği kırmak gerekçesiyle
güçlü ve muhalif bir medya grubunun (Grupo Clarin) sınırlanması
sağlanmış, siyasi olarak atanacak bir medya düzenleme organı kurulmuş
ve kanunun uygulamaya ilişkin yorumu bu kuruma bırakılmıştır. Yine

2009’da Başkan Kirchner reklam bütçesini 40 kat artırmış ve “hükümet
dostu medya” oluşturmuştur. Diğer taraftan bir medya grubuna (Papel
Prensa) 1976’da diktatörlük rejimiyle işbirliği yaptığı gerekçesiyle dava
açılmıştır. 218

Süper Başkanlık - Kriz Sarmalı

Süper başkanlık yetkileri ile ülkenin “güçlü adam” siyasi kültürü yönetim
sorunlarına ve bunların derinleşmesiyle siyasi krizlere yol açmaktadır.
Siyasi krizler ise başkanlara olağanüstü yetkiler kullanma imkânını
yaratmakta ve bu yetkilerle yapılanlar kısa dönemde memnuniyet yaratsa
da uzun dönemde başkanlık sisteminde ve siyasetin işleyişinde yaşanan
krizlerin şiddetini artırmaktadır. 1994’te yapılan anayasal reformların,
başkanlık sisteminde yaşanan aksaklıkları gidermesi beklenirken
2001’de yaşanan kriz ile birlikte Başkan Kirchner zamanında görülen
güç temerküzü ve uygulamalar bu beklentiyi boşa çıkarmıştır. Başkanın
gücünü azaltmaya yönelik siyasi reformlar başkanlığa odaklanmış siyasi
kültürün baskısı altında kalmış ve siyasi gelenek ve tutumları normatif
düzenlemelerle değiştirmenin zorluğu bir kez daha görülmüştür.219


16 CI BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.

***