Tayyip'in Büyük Şansı: MHP ve CHP'nin Beceriksiz Muhalefeti
Özgür Erdem
Tayyip'in en Büyük Şansı: Muhalefet Yapamayan Muhalefet
12 Haziran akşamı televizyonların başında tüm Türkiye, tüm Türkiye olmasa bile Tayyip'e oy vermeyen %50, "Nereye gidiyoruz" sorusunu kendisine sorarken, gidişatın farkında olmayan tek insan televizyon ekranlarında görünüvermişti: Kemal Kılıçdaroğlu!
Milletvekili sayısını artıran tek partinin CHP olduğunu anlatmış, çok kısa sürede partisinin oy oranını yükselttiğini söylemiş ve büyümekte olan CHP'den bahsetmişti...
İşin ilginci, iktidar partisinin yarısı kadar oy almış bir ana muhalefet partisi lideri bunları söylerken, CHP Genel Merkezi önünde toplanmış kalabalık da "Başbakan Kemal" sloganları atmaktaydı.
Bu bir inanmışlık mıydı, yoksa körlük mü?
Anlama Zaafiyeti miydi, yoksa kararlılık mı?
Siyasi kabızlığın bir örneği miydi, yoksa umudun mu?
12 Haziran seçim sonuçlarıyla birlikte pek çok siyasi tespit yapılabilir. Ancak, nedense üzerinde durulmayan bir gerçek var: Tayyip'in ve AKP'nin en büyük şansı, MHP ve CHP gibi muhalefet partilerinin olmasıdır. 9 yıllık iktidarına rağmen AKP'nin hiç yıpranmamış, aksine güçlenerek iktidarını devam ettirmiş olması AKP'nin başarısının değil, CHP ve MHP'nin başarısızlığının bir sonucudur.
AKP son iki yılda oylarını üçte bir oranında artırdı
2007
|
2009
|
2011
| |
AKP
|
% 47
|
% 39
|
% 50
|
CHP
|
% 21
|
% 23
|
% 26
|
MHP
|
% 14
|
% 16
|
% 13
|
DP
|
% 5.4
|
% 3.7
|
% 0.6
|
Peki neydi muhalefeti başarısız kılan şey?
Muhalefet partileri sesini duyuramadı mı?
Hayır. CHP lideri Kılıçdaroğlu 81 ilde Miting yaptı.
Bahçeli ise Diyarbakır'a bile gitti.
İki partinin de reklamları sürekli televizyonlarda döndü, gazetelerde yayınlandı, reklam panolarında yer buldu.
Yani, CHP de MHP de Türk insanına ulaşma konusunda bir sıkıntı yaşamadı.
Ulaştılar ulaşmasına da, demek ki doğru şeyler söylemediler ki, oy alamadılar.
Peki nerede hata yaptılar?
AKP'ye yanlış yerden yüklendiler. MHP de CHP de seçim süresince bir yoksulluk edebiyatı yapıp durdu. CHP'nin en büyük seçim vaadi "Aile Sigortası"ydı. Kılıçdaroğlu her eve 600 TL maaş bağlayacakları vaadinde bulundu. MHP'nin en yaygın söylemi de asgari ücreti 825 TL'ye çıkaracaklarıydı.
Ancak bu vaatlerle oy toplayamadılar. MHP'nin oy oranı düştü. CHP ise 2009 İl Genel Meclisi sonuçlarına çok yakın oy alabildi. İki muhalefet partisinin toplamda %39 oy aldığını görüyoruz. Tabloda da görülebileceği gibi, 2009'dan beri CHP ve MHP'nin oy toplamında bir değişiklik olmamış: %39. Üstelik bu seçimlerde eriyen Demokrat Parti'nin oyu da eklenirse, 2009 sonuçlarına göre muhalefet partileri %3 oyu AKP'ye kaptırmış.
Kısacası AKP, 9 yıldır iktidarda olmanın getirdiği kaçınılmaz yıpranmaya karşın, oylarını %38'den %50'ye artırmayı başarmış. Anlaşılan AKP, son iki yılda öyle bir atak yapmış ki, 2007-2009 yılları arasında %47'den %38'e kadar gerileyen oy oranını tekrar yükseltmeyi başarmış, üçte bir oranında artırabilmiş. Öyleyse 2011 seçimlerinin sonuçlarını gerçekçi bir şekilde analiz etmek istiyorsak, son 4 yılı ikişer yıllık zaman diliminde incelemek ve 2007-2009 ile 2009-2011 arasındaki farkı görmek durumundayız. Bu analizi yaptığımızda AKP'nin zayıf noktası da ortaya çıkacaktır.
AKP'nin " Bayrak Siyaseti "
2007-2009 döneminde AKP'nin oy kaybetmesine neden olan temel sorun artan PKK terörüydü. Peki, 2011 seçimlerine gelindiğinde PKK tehlikesi azaldı mı?
Hayır, aksine arttı. PKK 2009'a göre çok daha güçlü durumda. Artık İstanbul'un göbeğinde bile saldırılar düzenleyen, Doğu ve Güneydoğu'da güvenlik güçlerine göz açtırmayan bir terör örgütü konumunda.
Fakat 2009'da PKK terörünün artmasından AKP'yi sorumlu tutan Türk insanı, 2011 yılında bu algısını değiştirmiş.
Bunda da Tayyip'in 2011 seçimleri boyuncu yürüttüğü çok akıllı seçim kampanyası rol oynadı. Tayyip, bütün kampanya boyunca kendi deyimiyle " Bayrak siyaseti " yaptı. Sürekli PKK'ya ve BDP'ye vurdu. CHP'nin Hakkari'de tek bir Türk bayrağı bile açmadan düzenlediği mitingi eleştirdi. PKK'yla mücadele edeceğini sürekli vurguladı. Üstelik CHP kendi mitinglerinde Türk bayrağı açmazken, AKP mitinglerinde sürekli Türk bayrakları dalgalandırıldı.
Hatta, seçime birkaç gün kalmışken Tayyip, " Apo yakalandığında iktidarda olsaydık asardık "diyerek Türk insanını, tabiri caizse, " Can Evi "nden vurdu.
Halbuki, AKP değil miydi Kürt açılımını başlatıp şehit analarının yüreğine taş bağlayan?
AKP değil miydi, " Taş Atan Çocuklar Yasası "nı çıkarıp Serap Eser'in katillerinin serbest kalmasına neden olan?
AKP değil miydi, Habur'da teröristlerin serbest kalması için ayaklarına kadar mahkeme götüren, PKK'lıların Habur'da adeta bayram kutlaması yapmasına göz yuman?
AKP değil miydi, " Genel af " fı tartışmaya açan?
AKP değil miydi, " Kürtçe TV "yi bir devlet kanalı olarak kuran?
Sorular artırılabilir.
Ancak 2011 seçimlerinde temel mesele de buydu zaten. MHP ve CHP tarafından Türk insanına şu sorular sorulabilmiş olsaydı, seçim sonuçları bambaşka olurdu.
Ama maalesef sorulamadı.
Muhalefet AKP'den de Kürtçü olursa...
| 12 Haziran seçim sonuçlarıyla birlikte pek çok siyasi tespit yapılabilir. Ancak, nedense üzerinde durulmayan bir gerçek var: Tayyip'in ve AKP'nin en büyük şansı, MHP ve CHP gibi muhalefet partilerinin olmasıdır. 9 yıllık iktidarına
rağmen AKP'nin hiç yıpranmamış olması, aksine güçlenerek iktidarını devam ettirmiş olması AKP'nin başarısının değil, CHP ve MHP'nin başarısızlığının bir sonucudur.
|
Peki Türk insanı " Hafızası Zayıf " olduğu için mi bütün Kürt açılımına karşın AKP'ye yöneldi? Hayır. Türk insanını suçlamak büyük kolaycılık olur.
Bu noktada asıl sorumlu muhalefet partileridir. Türk insanına belli şeyleri hatırlatmadıkları için değil, Kürtçülük yarışında AKP'den geri kalmadıkları için.
CHP ve MHP, bütün seçim süreci boyunca AKP'nin Kürtçülüğünü hatırlatmak ve Habur sürecinin hesabını sormak yerine kendileri de Kürt açılımı yapıp durdular.
CHP Hakkari'de BDP'lilerle birlikte bir miting düzenledi. Ve özerklik vaadinde bulundu.
MHP ise Diyarbakır'da miting yaptı ve "Türk-Kürt kardeşliği"nden dem vurdu.
Hatta şu soruyu sormak lazım: AKP'nin en zayıf noktası olan Kürt Açılımı sürecinde yaşananların hangi birisini iktidar olsa CHP ya da MHP yapmazdı? Seçim sürecinde iki partinin de söylemlerini hatırlayıp yanıtlayalım.
"Taş Atan Çocuklar Yasası"nı mı çıkarmayacaklardı?
Kürtçe TV'yi mi kurmayacaklardı?
"Genel af"fa karşı mı çıkacaklardı?
Habur'da teröristleri mi tutuklayacaklardı?
Tabii ki hayır.
Bugün Habur'daki PKK'lıların avukatlığını yapmış olan Sezgin Tanrıkulu'nun genel başkan yardımcısı olduğu bir CHP mi bunları yapacaktı? Apo'yu asamamış olan MHP mi?
AKP, Türk insanına bu konuyu çok iyi anlattı.
Halbuki muhalefet AKP'nin Kürtçülüğüne vursa, AKP 2009'dan da düşük bir oy oranı alırdı. Sonuçta 2009'da AKP'yi zayıflatan Kürt Açılımı, asıl yerel seçimlerden sonra hızlanmıştı. Örneğin, Habur olayı Mart 2009'daki yerel seçimlerden sonra, Ekim 2009'da gerçekleşmişti. Ancak muhalefetin kendisi de en az AKP kadar Kürtçü olduğu için böyle bir yönelime giremedi.
Yoksulluk edebiyatının sonu: Oy yoksunu muhalefet
Peki ne yaptı muhalefet seçim sürecinde?
Kılıçdaroğlu 81 ile gidip ne anlattı?
Bahçeli seçim meydanlarında ne söyledi?
Bir yoksulluk edebiyatıdır tutturdular. Örneğin Bahçeli'ye tüm Türkiye'nin gülmesine neden olan "püskevit" gafını komik yapan şey de buydu. Mesele Bahçeli'nin bisküvi diyememesi değildi. Mesele, 60'lı yıllarda kalmış bir yoksulluk edebiyatına devam etmesiydi. Bugün bisküvi bile alamayan kaç çocuk var ki Allah aşkına? Siz nasıl bir dünyada, nasıl bir Türkiye'de yaşıyorsunuz?
MHP'nin bu ucuz yoksulluk edebiyatı haliyle bir etki yaratamadı. Aksine MHP'nin inanılırlığını, güvenilirliğini zedeledi. AKP'yi PKK üzerinden vurması beklenen Bahçeli "püskevit" edebiyatı yaparak komik duruma düştü.
CHP de aynı şekilde, seçim boyu yoksulluk ve yolsuzluk edebiyatından başka bir şey yapmadı. Kılıçdaroğlu'nun ağzından "Atatürk" sözü hiç çıkmadı. 2. Cumhuriyetçi yazarların yıllardır yaptığı"CHP Atatürkçülüğü bıraksın, yoksulların partisi olsun. Böylece çağdaş sosyal demokrat parti olsun." söylemi resmen gerçek oldu. CHP'nin yıllardır iktidar olmamasının nedeni sanki Atatürkçülüğüymüş gibi, Kılıçdaroğlu, Atatürk'ün adını ağzına almazken, aç yatan çocuklardan, aile sigortasından, emeklilerin haklarından bahsetti durdu.
Ancak bu yaptığıyla da inandırıcı olmadı.
Çünkü Türkiye'de kimse AKP iktidarı döneminde yoksullaştığını düşünmüyor.
Türkiye'nin yoksul bir ülke olduğu doğru. Ancak yoksulluğumuzun nedeni yapısal. Emperyalist-kapitalist sisteme bağlı ezilen bir ülke olmamızdan kaynaklanan bir yoksulluk yaşıyoruz. Türkiye'yi bir ABD'yle, Almanya'yla karşılaştırsanız, emperyalist ülkelerin neden bu kadar zengin, bizim de onların yanında neden bu kadar yoksul olduğumuzu sorsanız Türk insanından oy alabilirsiniz.
Ancak CHP ve MHP bunu tabii ki yapamadılar. Sistem dışı bir ekonomik alternatif yaratamadıkları için insanlardan 2002 Türkiyesiyle 2011 Türkiyesini karşılaştırarak oy istediler. En büyük hatayı da burada yaptılar. Çünkü bilindiği gibi AKP 2001 ekonomik krizinin hemen ardından iktidara gelmişti. Ve Türk insanı AKP öncesi Türk ekonomisi dendiğinde krizden başka bir şey hatırlamıyor. Muhalefet o krizi doğru bir şekilde anlatabilse, krizin ABD'nin Irak saldırısını ve Kürt devletinin kuruluşunu destekleyebilecek AKP gibi bir işbirlikçi parti iktidara gelebilsin diye çıktığını vurgulayabilse, işte o zaman yoksulluk propagandası tutabilirdi.
Ancak ABD'nin Ortadoğu projesinde rol almak isteyen bir CHP'nin, bir MHP'nin böyle bir söylem geliştirmesi de tabii ki mümkün değil.
Sonuç olarak CHP ve MHP'nin yoksulluk edebiyatı tutmamıştır. AKP'yi yanlış yerden vurmuş, daha da güçlenmesine neden olmuşlardır.
Bunun da en büyük nedeni, siyasi körlükleri değil, bunları söyleyemeyecek yapıda olmalarıdır. AKP'nin en zayıf noktası Amerikancı ve Kürtçü olmasıdır. Ancak en az AKP kadar Amerikancı bir MHP'nin, en az AKP kadar Amerikancı bir CHP'nin bu gerçeği dillendirmesi beklenilmemeli...
Bu açıdan CHP ve MHP'den oluşan bir muhalefet bugün Tayyip'in en büyük şansıdır. Türkiye'deki Amerikancı siyasi ve ekonomik sistem sürdüğü sürece AKP iktidarı da güçlenmeye devam edecektir. AKP'yi devirmenin tek yolu Amerikancı sistemi yıkacak bir muhalefet yürütmektir.
Böyle bir muhalefeti CHP ve MHP'nin asla yürütemeyeceği de ortadadır. Amerikancı sistemin dışında konumlanan bütün ulusalcıların umutsuzluğa hiç kapılmadan AKP'nin Amerikancılığına ve Kürtçülüğüne karşı muhalefeti daha da bir gür sesle dillendirmeleri Türk insanını AKP'den kurtaracak tek reçetedir.
Görev bizdedir.
