BEHİÇ GÜRCİHAN'DAN MEKTUP VAR.,
Bir Meçhûlün Elinde Tutsağım.,
Ey Dostlar...
Bugün tam 1 Haftadır Tutsağım.
(AÇIK İSTİHBARAT'IN NOTU: Behiç Gürcihan, 17 Haziran 2008'de Bayrampaşa'dan Tekirdağ F Tipi Cezaevi'ne nakledildi. Mektubu elimize bugün ulaştı. Gürcihan, gözaltı süresiyle birlikte yirmi iki gündür tutukludur)
Devlet duvar, ben dört duvar arasındayım.
Çevremde şehrin sesleri; bir parçacık gökyüzü, biraz kasarsam "Nazım da kimmiş" havasındayım.
Bayrampaşa'dayım. Bayrampaşa'nın son günlerinin çetelesini tutmaktayım.
Çok Düşündüm ilk gün; çok düşündüm...
Beni üzmemek için metin durmaya çalışan anamı; polisler götürürken evimizin kapısında peşimdan bakakalan, tanıdığım en mert ve güzel kadın nişanlımı (Hadi ilk kez siz duyun; sizleri de bekleriz buradan çıkınca Fatma Sibel Yüksek'le düğünümüze); en 'janti' haliyle en sevdiğim askeri;
"Yazma oğlum; bırak onlar zaten belalarını bulacak" deyip duran babaannem Münü'yü; kelepçeli halimla bana son bir kez el sallamaya çalışan ailemi düşündüm. Kendime sıra gelene kadar daha çok var dostlar...
Cumhuriyetimizin kilit taşı olması gereken savcıların geldiği durum;
Günlerdir binlerce sayfa döküman okumaktan ve fotokopi çekmekten uykusuz kaldığı için, beni götürürken gözleri kapanan, Terörle Mücadele'den çok "Evrakla mücadele"ye dönüşmüş şubenin genç polisini; beni ciddi ciddi "terörist" olarak gören ve sinekten delil çıkarmak için çabalarken bilgi ile bilgelik arasındaki sınırı tutturamayan o genç komiseri; aslında bütün olup bitenlerin farkında ama zamanında görev yaptığı yerlerde, "Sen benim kim olduğumu biliyor musun" diyen askerlerden ve çocuklarından çok çektiği için; bana kelepçe vurulurken ilahi adâletin yerine geldiğini düşünen o babacan polisi çok düşündüm...
Sıra bana geldiğinde, gözyaşlarım çoktan "erkekler ağlamaz" vadisine gelmişti bile...
O noktadan sonra yeraltına çekildi gözyaşlarım. Sonra başladım hücremi turlamaya...Az buz değil, 8 metrekare!
Dolaş dolaş bitmedi hücrem; şaka değil. Bir Salvador Dali'nin resimlerinde, bir bu duvarda gördüm ben bunu. Her baktığımda farklı bir şekil, farklı bir yazı buldum. Bitmedi, hâlâ okumaktayım; mezuniyetim için çalışmaktayım.
Neler yok ki...En komiğinden başlayalım:
"Ergenekon'dan" yatan bendenizin tam karşısındaki duvarda, her sabah uyandığımda (sabah derken, kendi sabahınızla karıştırmayın) karşımda durmakta "Laik şirk düzeni yıkılacak elbet...Ergenekon bile kurtaramaz"
Bir de gülen surat çizmişler yanına, altına da atmışlar imzalarını: El-Kaide
Ne ararsanız var...
Takvimler, edebiyat, arabesk...
"Sensiz neyleyim ben sensiz yalnızlığımı." Hemen yanıbaşımda duruyor "küfre karşı baş kaldıran Adıyamanlı'nın", "Zindanlar bize gülistandır" dizesi...
Anlaşılan aşk, adamı en iyi dört duvar arasında şairleştiriyor...
Gülmediğimi, gülümsemediğimi zannetmeyin; şehrin tam ortasında ironiler içinde dansetmekteyim...
Soruşturmanın gizliliğini ihlal kotası, Şamil Tayyar gibi akredite vakanüvistlere kullandırıldığından ayrıntısına giremeyeceğim ama siz siz olun, arkadaşlarınızla halı saha maç ayarlamak için telefonla konuşurken
"Abi, Çekirdek kadro tamam"
"Saha hazır mı?"
"Saha hazıra ama senin de adam bulman lazım"
"Tamam, ben adam bulup ekibi tamamlarım"
Şeklinde laflarsanız; "çekirdek kadro" ile sürekli top oynadığınız arkadaşlarınızı; "saha" ile halı sahayı; "ekip" ile maç oynadığınız ekibi kastettiğinizi özellikle vurgulayın...Şaka gibi ama değil. İnanın. İnşallah buradan mezun olunca, ders notlarımı hepinizle paylaşırım.
Şimdi izninizle biraz uyuyacağım. Saatleri ileri, özgürlüğe doğru kuracağım. Anayasa, TCK ve Basın Kanunu kitaplarını yastık yapacağım. Biraz sertler ama uyumasını bilen için fazlasıyla netler.
Bayrampaşa'dayım. Şehrin tam ortasında; sevgilinin gözlerinde, ailenin kaygılarında, devletimin dört duvarı arasında; kısacası bir meçhûlün elinde tutsağım...
Behiç Gürcihan
11.06.2008, Bayrampaşa
http://siyah.co/konu/beh%c4%b0%c3%87-g%c3%9crc%c4%b0handan-mektup-var-bir-me%c3%a7h%c3%bbl%c3%bcn-elinde-tutsa%c4%9f%c4%b1m.270765/
***
